'τιμάω-ῶ [ῑ]
   I. 1 fixer la valeur ou le prix d’une ch., au pass. être taxé, évalué : πλοῖα τετιμημένα χρημάτων, THC. 4, 26, barques dont la valeur avait été arrêtée ; οἱ ὑπὲρ τὰς μυρίας τιμώμενοι δραχμάς, POL. 6, 23, 15, ceux qui sont estimés plus de 10 000 drachmes ; τὸ τιμηθέν, PLAT. Leg. 954 b, l’objet estimé ou la somme évaluée ;
      2 comme expression juridique, estimer un délit, càd. évaluer la peine : τιμάτω τὸ δικαστήριον, ὅ τι ἂν δέῃ πάσχειν ἢ ἀποτίνειν τὸν ἡττηθέντα, PLAT. Leg. 843 b, que le tribunal fixe la punition corporelle ou l’amende pour la partie qui a le dessous ; abs. PLAT. Leg. 843 d ; avec le n. de la peine au gén. : θανάτου τιμᾶν, PLAT. Gorg. 516 a, etc. condamner à mort ; τ. τινι δέκα ταλάντων, DÉM. 1332, 6, infliger à qqn une amende de dix talents ; ἴσως ἄν μοι τούτου τιμήσαιτε, PLAT. Ap. 37 c, peut-être me condamneriez-vous à cela ; au pass. ἐὰν ᾖ τῳ θανάτου τετιμημένον, PLAT. Leg. 946 e, si l’on a condamné qqn à la peine de mort ; ἔστω κύριος ὁ τιμηθεὶς αὐτῷ χρόνος, PLAT. Leg. 880 c, que la durée de la peine qui lui a été assignée reste valable ; avec double gén. : ἐὰν δὲ ἀργυρίου τιμηθῇ τῆς ὕϐρεως, DÉM. 629, 27, si une amende lui est infligée pour ses violences ; avec un inf. : τούτοιν ἐτιμήθη τοῖς ἕνδεκα παραδοθῆναι καὶ τὰ χρήματα δημόσια εἶναι, PLUT. M. 834 a, tous deux furent condamnés à être livrés aux Onze et à voir leurs biens confisqués ;
   II juger digne, d’où :
      1 honorer, tenir en honneur : particul. honorer la divinité, ESCHL. Sept. 218, etc. ; SOPH. O.C. 278, etc. ; joint à σέϐεσθαι, XÉN. Mem. 4, 3, 13, etc. honorer les parents, les vieillards, etc. ; invers. en parl. des sentiments de la divinité à l’égard des hommes, prendre soin de, témoigner de la sollicitude, IL. 15, 612, etc. ; OD. 3, 379 ; SOPH. Ant. 588, etc. ; des sentiments des parents envers les enfants, OD. 14, 203 ; 15, 365 ; des grands envers les petits, ESCHL. Suppl. 396, etc. ; en gén. τιμᾶν τινα ἐξ ἴσου τινί, SOPH. Ant. 516, témoigner à qqn autant d’honneur qu’à un autre ; ἐπαινεῖν καὶ τιμᾶν, XÉN. Cyr. 1, 212, louer et récompenser ; τιμᾶν καὶ δωρεῖσθαι, XÉN. Cyr. 3, 2, 28, honorer et gratifier ; de même joint à χαρίζεσθαι, XÉN. Cyr. 2, 4, 9 ; au pass. (chez HOM. seul. au pf.) être honoré, être l’objet d’estime ou de considération, IL. 9, 38, 608, etc. ; OD. 7, 69 ; τιμῆς, ἧς τέ μ' ἔοικε τετιμῆσθαι, IL. 23, 649, l’honneur dont je prétends être jugé digne ; τὰ μέγιστ' ἐτιμάθης, SOPH. O.R. 1102, tu jouissais de la plus grande estime ; πάντων τῶν εὐνούχων ἐτιμήθη μάλιστα παρὰ Ξέρξῃ, HDT. 8, 105, il était de tous les eunuques le plus estimé de Xerxès ; τιμᾶσθαι ὑπό τινος, XÉN. Hell. 2, 3, 17, etc. ; ou πρός τινος, PD. I. 3, 77, être honoré, estimé par qqn, avoir du crédit auprès de qqn ;
      2 p. suite, récompenser : au pass. être récompensé : ἐτιμήθη ὑπὸ Λακεδαιμονίων, HDT. 7, 213, il fut récompensé par les Lacédémoniens ; κατὰ τὴν ἀξίαν τιμᾶσθαι, XÉN. Cyr. 2, 3, 16, être récompensé selon ses mérites ; οἱ τιμώμενοι, XÉN. Cyr. 8, 8, 4, ceux auxquels on décerne des distinctions ; οἱ τετιμημένοι, XÉN. Cyr. 8, 3, 9, ceux qui occupent de hautes charges ;
      3 donner une marque d’honneur, gratifier, en signe d’estime, d’un présent, d’une faveur : δωτίνῃσι τιμᾶν τινα, IL. 9, 155, honorer qqn de présents, témoigner par des présents son estime et son respect à qqn ; δώροις τιμᾶν τινα, XÉN. An. 1, 9, 14, récompenser qqn par des présents ; στρεπτοῖς καὶ ψελίοις τιμᾶν καὶ κοσμεῖν τινα, XÉN. Cyr. 1, 3, 3, orner et parer qqn de colliers et de bracelets en signe de considération ; en gén. τιμᾶν τινα γόοις, ESCHL. Suppl. 110, honorer qqn par des gémissements ; τιμᾶν τινα τάφῳ, ESCHL. Sept. 1030, accorder à qqn les honneurs de la sépulture ; προεδρίαις τιμᾶσθαι, XÉN. Vect. 3, 4, se voir assigner des places d’honneur ; πολλοῖς καὶ μεγάλοις τ. ὑπό τινος, XÉN. Cyr. 8, 4, 2, recevoir de qqn de nombreux et grands honneurs ; avec le dat. de la pers. et l’acc. de la chose : Παιάν τέ σοι τιμᾷ φάος, PD. O. 4, 270, Pæan te comble d’honneurs ; πῶς δῆτ' ἐκείνῳ δυσσεϐῆ τιμᾷς χάριν ; SOPH. Ant. 514, pourquoi rends-tu à celui-là (Polynice) un service d’amitié qui est une impiété (à l’égard d’Étéocle)? ;
      4 tenir en honneur, tenir pour sacré, d’où respecter : τ. τὴν τυραννίδα, EUR. Ph. 553, faire grand cas de la royauté ; νόμους, EUR. Tr. 1211, respecter, observer les lois ; λόγον, ESCHL. Ch. 503, tenir compte d’une parole ; τὴν εὐσέϐειαν, EUR. Ion 1046, rendre hommage à la piété ; πατρῴαν τ. χάριν, EUR. Or. 828, vénérer, càd. honorer les mânes de ton père ; τ. ἰσότητα, EUR. Ph. 536 Nauck, faire valoir l’égalité de droits ; τ. τι πλέον τινός, ESCHL. Suppl. 991, donner à une chose la préférence sur qqe ch. ;

Moy. (ao. ἐτιμησάμην) :
   I évaluer pour soi ou qqe ch. à soi : τετιμῆσθαι ἕκαστον τὴν οὐσίαν χρεών, PLAT. Leg. 755 d, chacun doit avoir estimé sa fortune ; πολλοῦ τιμᾶσθαι, HDT. 3, 154 ; ATT. estimer haut, attribuer une grande valeur ; πλείονος τιμᾶσθαι, XÉN. Mem. 3, 10, 10 ; μείζονος τιμᾶσθαι, XÉN. Cyr. 8, 2, 10, évaluer plus cher, estimer davantage ; πρὸ παντὸς ἂν ἐτιμήσασθε αὐτοὺς χειρώσασθαι, THC. 3, 40, vous auriez estimé comme une chose qui devait passer avant tout de les soumettre, càd. vous auriez tout donné pour les soumettre ;
   II fixer une peine, d’où : en parl. d’accusés, se juger passible d’une peine, se condamner soi-même à une peine : τούτου τιμῶμαι, PLAT. Ap. 37 a, c’est là la peine que je crois avoir méritée ; φυγῆς τιμήσασθαι, PLAT. Crit. 52 c, se condamner au bannissement ; θανάτου τετιμημένος ἑαυτῷ, DIN. 90, 2, qui s’est reconnu lui-même passible de la peine de mort ; τιμᾶσθαι ἑαυτῷ δίκην τινά, PLUT. Lys. 13, proposer une peine pour soi ; avec le n. du délit à l’acc. θανάτου τιμῶμαι τὰ πεπολιτευμένα ἐμαυτῷ, PLUT. Phoc. 34, je me condamne moi-même à mort pour ma gestion politique ; fig. μίαν ἡδονὴν θανάτου τιμᾶσθαι, PLUT. M. 5 b, reconnaître un seul plaisir comme digne de la mort, càd. se tenir prêt à expier par la mort un seul plaisir ; en parl. du plaignant, proposer une peine : τιμᾶταί μοι ὁ ἀνὴρ θανάτου, PLAT. Ap. 36 b, cet homme propose de me punir de mort ;
   III honorer, d’où :
      1 estimer, honorer, IL. 22, 235 ; OD. 19, 280 ; 23, 239 ;
      2 traiter avec égards ou prévenances : εὐνῇ καὶ σίτῳ, OD. 20, 129, en offrant le coucher et la nourriture.

➳ Act. prés. ion. τιμέω, HDT. 5, 67. Impf. ion. ἐτίμεον, HDT. 5, 67. Fut. dor. 3 pl. τιμασεῦντι [ᾱ] THCR. Epigr. 15. Ao. dor. ἐτίμασα [μᾱ] PD. N. 6, 41 ; part. dor. τιμάσαις [ᾱ] PD. O. 7, 5 ; sbj. 1 pl. épq. τιμήσομεν, IL. 16, 271. Pf. τετίμακα [μᾱ] PD. I. 4, 37. Pass. ao. dor. ἐτιμάθην [ᾱ] SOPH. O.R. 1203. Pf. dor. τετίμαμαι [ᾱ] PD. I. 4, 59. Pl.q.pf. 3 pl. ion. ἐτετιμέατο, HDT. 6, 124. Moy. fut. τιμήσομαι, au sens pass. HH. Ap. 485 ; SOPH. Ant. 210 ; THC. 2, 87, etc. excepté XÉN. Cyr. 8, 7, 15 ; PLAT. Ap. 37 b, etc. ; f. pass. τιμηθήσομαι très rare, THC. 6, 80 ; dans les inscr. att. seul. τιμηθήσομαι au fut. pass. CIA. 2, 575, 9 (350/300 av. J.C.), etc., v. Meisterh. p. 155, 10.

Étym. τιμή.

'

Il. 23.788, etc. ; fut. τιμήσω 9.155, etc., Dor. 3 pl. τιμασεῦντι Theoc. Ep. 7.4; aor. ἐτίμησα Hdt. 8.124, etc., Ep. τίμησα Hes. Th. 399, Lyr. τίμασα Pi. N. 6.41, B. 12.194; pf. τετίμηκα Lys. 26.17, etc., Dor. τετίμακα Pi. I. 4 (3).37 (55); — Med., fut. τιμήσομαι always in pass. sense, h.Ap. 485, A. Ag. 581, S. Ant. 210, E. Fr. 360.49, Th. 2.87, X. Cyr. 8.7.15 (reading δι’ ἄνδρα with codd. DF), Hier. 9.9, exc. in Pl. Ap. 37b, where it is used in a technical sense (v. infr. III. 2); aor. ἐτιμησάμην in senses shared by Act., Od. 19.280, 20.129, Il. 22.235, Th. 3.40; in sense III. 2, Pl. Cri. 52c; — Pass., fut. τιμηθήσομαι Th. 6.80, D. 19.223, IG2². 1182.9, etc. ; τετιμήσομαι Lys. 31.24 codd. (τιμήσεται Cobet); aor. ἐτιμήθην Hdt. 5.5, etc. ; Lyr. 3 pl. τίμαθεν Pi. Parth. 2.41; pf. τετίμημαι Il. 12.310, etc. ; also Med. in technical sense, v. III. 2 : — honour, revere, reverence (in this sense the Med. is used only by Hom.); of the honour rendered to superiors, as by men to gods, by men to their elders, rulers, or guests, περὶ κῆρι θεὸν ὣς τιμήσαντο Od. 19.280, etc. ; τίμα τὸν πατέρα σου LXX Ex. 20.12, al. ; conversely of the honour bestowed by gods upon a man, μερμήριζε (sc. Ζεὺς)…, ὡς Ἀχιλῆα τιμήσῃ Il. 2.4, cf. 15.612, Od. 3.379; by a father on his son, 14.203, Hes. Th. 532; by an elder brother, Il. 22.235 (Med.); also in Pi., Hdt., and Att., ἐξόχως τίμας εν Pi. O. 9.69; δαιμόνων τιμᾶν γένος A. Th. 236; θεοὺς τιμῶντες S. OC 277, cf. 1071 (lyr.), Hdt. 2.29; σέβεσθαι καὶ τ. τοὺς θεούς X. Mem. 4.3.13; ἱλασκομένοις καὶ τιμῶσιν… Δία Πατρώϊον SIG 1044.6 (Halic., iv/iii BC); τὸν φίλον τιμῶσιν ἐξ ἴσου πατρί S. Ant. 644, cf. 516, E. Med. 660 (lyr.), Hdt. 7.107, etc. ; θεοὶ δ’ ὅταν τιμῶσιν, οὐδὲν δεῖ φίλων E. HF 1338; abs., οἱ τύραννοι μάλιστα δύνανται τιμᾶν bestow honours, D. 20.15 (τιμᾶν secl. Bake), cf. Pl. Lg. 631e; hence simply, reward, X. Cyr. 3.3.6, Isoc. 9.42 (so in Pass., Hdt. 7.213, Lys. 12.64, 19.18); ἐπαινεῖν καὶ τ., τ. καὶ δωρεῖσθαι, δωρεῖσθαί τε καὶ τ., τ. καὶ χαρίζεσθαι, X. Cyr. 1.2.12, 3.2.28, 8.2.10, 2.4.9; c. dat. modi, δωτίνῃσι θεὸν ὣς τιμήσουσι will honour him with gifts, Il. 9.155; ξεῖνον ἐτιμήσασθ’ ἐνὶ οἴκῳ εὐνῇ καὶ σίτῳ Od. 20.129; τιμᾶν τινα τάφῳ, γόοις, A. Th. 1051, Supp. 116 (lyr.); πόλιν τ. συμμάχῳ δορί Id. Eu. 773; ἐσθήμασι Th. 3.58; χοροῖς E. Ba. 220; δώροις X. An. 1.9.14, HG 6.1.6; στρεπτοῖς καὶ ψελίοις τ. καὶ κοσμεῖν τινα Id. Cyr. 1.3.3; — Pass., mostly in pf. τετίμημαι, which alone is pass. in Hom., to be honoured, held in honour, Il. 9.608, Od. 7.69; ἐτιμήθη παρὰ Ξέρξῃ Hdt. 8.105; ὑπό τινος Pl. R. 426c, etc. ; τετίμαται πρὸς ἀθανάτων Pi. I. 4 (3).59 (77); σκήπτρῳ… δῶκε τετιμῆσθαι περὶ πάντων Il. 9.38, cf. 12.310; τιμᾶσθαι προεδρίαις X. Vect. 3.4, cf. Cyr. 8.4.2; ἐκ τοῦ πολεμεῖν Th. 5.16; c. acc. cogn. attracted to gen., ὥς μευ ἀεὶ μέμνησαι ἐνηέος, οὐδέ σε λήθω, τιμῆς ἧς τέ μ’ ἔοικε τετιμῆσθαι Il. 23.649 (but c. gen., τετειμημένος ὑπὸ τῶν αὐτοκρατόρων τετάρτης στρατείας (= Lat. quattuor militiis) Supp.Epigr. 7.145 (Palmyra, ii AD)); οἱ τετιμηυένοι men of rank, men in office, X. Cyr. 8.3.9; οἱ τιμώμενοι ib. 8.8.4, cf. E. Or. [913]; τῆς πόλεως τὸ τιμώμενον ἀπὸ τοῦ ἄρχειν the honour enjoyed by the city, Th. 2.63. of things, hold in honour or esteem, value, prize, h.Hom. 25.6, Pi. O. 6.72, etc. ; τί τὴν τυραννίδα τιμᾷς ὑπέρφευ ; E. Ph. 550; νόμους τ. Id. Tr. 1211; τὴν εὐσέβειαν, ἀγνωμοσύναν, Id. Ion 1046, Ba. 885 (lyr.); ἰσότητα Id. Ph. 536, cf. Pl. Tht. 149c; τὸ σωφρονεῖν τ. τοῦ βίου πλέον A. Supp. 1013. c. gen. pretii, estimate or value at a certain price, Pl. Lg. 917c, 921b, PCair. Zen. 269.13, 15 (iii BC), UPZ 67.3 (ii BC), etc. ; πλοῖα τετιμημένα χρημάτων Th. 4.26; abs., τετιμῆσθαι ἕκαστον τὴν οὐσίαν χρεών that each man should have his property valued (for assessment), Pl. Lg. 955d, etc. ; οἱ ὑπὲρ τὰς μυρίας τιμώμενοι δραχμάς Plb. 6.23.15; τὸ τιμηθέν the estimate, Pl. Lg. 954b; — freq. in Med., διακοσίων ταλάντων ἐτιμήσατο <τὰ> αὑτοῦ estimated his property at…, Lys. 19.48, cf. PPetr. 2 intr. p. 33 (iii BC); πρὸ παντὸς τιμᾶσθαί τι, like περὶ παντὸς ποιεῖσθαι (v. περί A. IV), Th. 3.40, cf. 1.33; πλείονος, μείζονος τιμᾶσθαι, X. Mem. 3.10.10, Cyr. 2.1.13; τοσούτου τ. τὴν πολιτείαν D. 22.45; μίαν ἡδονὴν θανάτου τ. Plu. 2.5b; also with Preps., ἀντὶ παντὸς ἂν τιμησαίμην εἰπεῖν τοῦ βίου D. 18.214; without a gen., ἐτιμήσαντο τήν τε χώραν καὶ τὰς οἰκίας Plb. 2.62.7; simply, value, estimate, ἐν προικί Is. 3.35, cf. D. 47.57 (Pass.), 53.1; τινα LXX Le. 27.8, Ev. Matt. 27.9. rarely, award or give as an honour, Παιάν τέ σοι τιμᾷ φάος Pi. P. 4.270; ταὐτὰ τῇδέ μοι τάδε τιμᾶτε S. Aj. 688; ἐκείνῳ δυσσεβῆ τιμᾷς χάριν Id. Ant. 514; πατρῴαν τιμῶν χάριν E. Or. 829 (lyr.); hence, as Att. lawterm (cf. τίμημα 4); in Act. (later in Med., PHal. 1.201 (iii BC), D.L. 2.41, etc.), of the court, estimate the amount of punishment due to the criminal, award the penalty, τιμάτω τὸ δικαστήριον, ὅ τι ἂν δέῃ πάσχειν… τὸν ἡττηθέντα Pl. Lg. 843b; τὴν ἀξίαν τῆς βλάβης ib. 879b; τ. τὰς βλάβας ib. 843d; τ. τὴν δίκην ib. 880d (cf. infr. 2c); ἅπασι τ. τὴν μακράν (sc. γραμμήν) award them the long line, i.e. sentence of death, Ar. V. 106, ubi v. Sch. ; abs., ὡς ἐγὼ τιμᾶν βλέπω I carry penalty in my eyes, am itching for pains and penalties, ib. 847; the sentence or judgement awarded is added in the gen., τ. τινὶ θανάτου (sc. δίκην) give sentence of death against a man, condemn him to death, Lys. 27.7 (cf. 8), Pl. Grg. 516a, D. 24.103 (Pass.), 32.15; τ. τινὶ δέκα ταλάντων mulct him in ten talents, Id. 58.31; τίνος τιμήσειν αὐτῷ προσδοκᾷς τὸ δικαστήριον ; at what do you expect the court to fix his penalty? Id. 21.151, cf. Pl. Ap. 37c; ἡ ἡλιαία τιμάτω περὶ αὐτοῦ ὅτου ἂν δόξῃ ἄξιος εἶναι παθεῖν Lex ap. D. 21.47; c. acc. pers., τιμάτωσαν αὐτὸν καθ’ ὅτι ἂν δοκῇ τῷ κοινῷ IG2². 1275.16; — Pass., τιμᾶσθαι ἀργυρίου to be condemned to a fine, τινος for a thing, Lys. 6.22, Lex ap. D. 21.47; ἐὰν… ᾖ τῳ θανάτου τετιμημένον if sentence of death has been passed upon one, Pl. Lg. 946e, cf. Antipho 6.38. in Med., of the parties before the court, of the accuser, τιμᾶταί μοι ὁ ἀνὴρ θανάτου (sc. τὴν δίκην) he estimates the penalty at death (gen. pretii) for me, Pl. Ap. 36b; εἰ βούλοιτο θανάτου σοι τιμᾶσθαι Id. Grg. 486b, cf. D. 25.74, 83, etc. of the person accused (cf. ἀντιτιμάω, ὑποτιμάω), τιμήσεσθαι τοιούτου τινὸς ἐμαυτῷ estimate the penalty for myself at so high a rate, Pl. Ap. 37b, cf. 38b; ἐξῆν σοι φυγῆς τιμήσασθαι Id. Cri. 52c; ἔδησεν ἑαυτὸν τιμησάμενος δεσμοῦ Lys. 6.21; pf. Pass., θανάτου τετιμημένος ἑαυτῷ Din. 1.1; — Arist. Rh. 1375a1 uses the Act. in this sense. the acc. of δίκη or of the offence is added, πέντε μυριάδων τιμησάμενος τὴν δίκην Plu. Cic. 8, cf. Lys. 13, D.L. 2.42; θανάτου τιμῶμαι τὰ πεπολιτευμένα ἐμαυτῷ Plu. Phoc. 34.

[ῑ], fut. pass. ist gew, τιμήσομαι, H.h. Apoll. 485, Soph. Ant. 210, Thuc. 2.87 und sonst, vgl. Pierson Moer. 367, seltener ist τιμηθήσομαι, Thuc. 6.80 und Dem. 19.223 ; Xen. Cyr. 8.7.15 ist das einzige Beispiel, wo τιμήσομαι akt. Bdtg hat, wenn da nicht zu ändern ist;
1) wert achten, schätzen, ehren, ehrerbietig behandeln ; Hom.; von der Ehrerbietung der Menschen gegen die Götter, Eltern, Vornehmen oder gegen Andere, gegen welche ein Pflichtverhältnis stattfindet : οἵ κέ ἑδωτίνῃσι θεὸν ἃς τιμήσουσιν, Il. 9.155 ; Od. 5.36 ; oft auch med., οἳ δή μιν πέρι κῆρι θεὸν ἃς τιμήσαντο Od. 19.280, τὸν ξεῖνον ἐτιμήσασθ' ἐνὶ οἴκῳ 20.129 ; u. pass., τίη δὴ νῶϊ τετιμήμεσθα μάλιστα ἕδρῃ τε κρέασίν τε ; Il. 12.310, warum sind wir durch einen Ehrenplatz usw. geehrt, σκήπτρῳ μέν τοι δῶκε τετιμῆσθαι περὶ πάντων 9.38 ; – auch von dem Benehmen der Eltern gegen die Kinder, lieb u. wert halten, Od. 14.203, 15.365, Hes. Th. 532 ; und der Götter gegen die Menschen, welche sie ehren, oder denen sie Ehre bei andern Menschen verleihen : ἔτι καὶ νῦν ἀθάνατοι τιμῶσι παλαιοτέρους ἀνθρώπους, Il. 23.788 ; Ζεύς μιν τίμα καὶ κύδαινε, 15.612, vgl. 17.99 ; Od. 3.379 ; Hes. Th. 81, Sc. 104 ; – τιμῆς τετιμῆσθαι, einer Ehre wert gehalten werden, Il. 23.649. – So auch Pind. und Tragg.: ἐξόχως τίμασεν, Ol. 9.69 ; τετίμαται φίλος, I. 3.77 ; ἐν μάχαις τιμώμενος, Ol. 2.45 ; δαιμόνων τιμᾶν γένος, Aesch. Spt. 218 ; ἀλλ' ὃν πόλις στυγεῖ, σὺ τιμήσεις τάφῳ, 1037 ; öfter pass., χάρις τιμήσεται Διός, Ag. 567 ; ἢ τοὺς κακοὺς τιμῶντας εἰσορᾷς θεούς ; Soph. Ant. 288 ; τὸν φίλον τιμῶσιν ἐξ ἴσου πατρί ; 640 ; ὦ γῆς μέγιστα τιμώμενοι, O.R. 1223 ; ὅστις τιμᾷ μητέρα, Eur. Or. 1606 ; τί τὴν τυραννίδα τιμᾷς ὑπέρφευ ; Phoen. 550, u. öfter ; u. in Prosa überall : πᾶς τιμάτω τοὺς αὑτοῦ γεννήτορας, Plat. Legg. XI.932a ; Ggstz ἀτιμάζω, Phaed. 64d ; τιμῶν καὶ σεβόμενος, Legg. V.729c ; ὡς τιμήσων τε καὶ ὀργιάσων, Phaedr. 252d. – Durch ein Ehrengeschenk auszeichnen oder belohnen, Dem. oft ; vgl. Wolf Lept. 233 ; δώροις καὶ τιμαῖς πρεπούσαις τιμηθείς, Plat. Legg. XII.933d ; τιμᾶν καὶ κοσμεῖν, Xen. Cyr. 1.3.3. – Von Sachen, schätzen, wert halten ; H. h. 24.6 ; τίμα ὕμνου τεθμόν, Pind. Ol. 7.88 ; u. in Prosa, μαθήματα τιμῶν, Plat. Rep. IX.591c.
2) schätzen, abschätzen, den Wert bestimmen, taxieren ; ἐτιμήσαντο τὰς οἰκίας, Pol. 2.62.7 ; Dem. ὅτι αὐτῆς εἴη ἐν τῇ προικὶ τετιμημένα, in der Mitgift anstatt bares Geldes angeschlagen, 47.57 ; c. gen., wie hoch, DS. 12.28 ; πλοῖα τετιμημένα χρημάτων, Thuc. 4.26 ; auch im med., πολλοῦ τιμᾶσθαι, hoch schätzen, Her. 3.154 ; πρὸ παντὸς ἂν ἐτιμήσασθε, Thuc. 3.40, πολλοῦ τιμῶμαι τὴν παρὰ σοὶ κατάκλισιν, Plat. Symp. 174d ; οὐ πρό γε τῆς ἀληθείας τιμητέος ἀνήρ, Rep. X.595e. – Vom Census des Vermögens, τετιμῆσθαι ἕκαστον τὴν οὐσίαν χρεών, Plat. Legg. XII.955d ; ὑπὸ τὰς τετρακοσίας δραχμὰς τετιμημένοι, Pol. 6.19.2 ; μείζονος τιμᾶσθαι, höher schätzen, Xen. Cyr. 2.1.13. – Vom Richter gebraucht, der den Angeklagten einer Buße wert schätzt und diese bestimmt, eine Geldstrafe bestimmen, dazu verurteilen ; τιμάτω τὸ δικαστήριον, ὅ τι ἂν δέῃ πάσχειν ἢ ἀποτίνειν τὸν ἡττηθέντα, Plat. Legg. VIII.843b ; τὴν ἀξίαν τῆς βλάβης, IX.879b ; τινί τινος oder τινά τινος, εἰ μὴ τοσούτου βούλεσθέ μοι τιμῆσαι, Plat. Apol. 38b, vgl. 37c ; Legg. IX.880c ; pass. mit doppeltem gen, ἀργυρίου τιμηθῆναι τῆς ὕβρεως, an Geld gestraft werden wegen tätlicher Mißhandlungen, Dem. 21.47 ; τιμηθῆναι θανάτου, 24.103, vgl. 63, u. sonst ; καταψηφίσασθαι καὶ τιμᾶν αὐτῷ τῶν ἐσχάτων, Dem. 21.102 ; Sp., οὐκ ἀπέκτεινε μὲν αὐτοὺς καίπερ καὶ τούτου τινῶν αὐτοῖς τιμησάντων, DC. 44.10 ; τιμᾶν περί τινος, über Einen richterlich erkennen, Dem. 21.47 ; τὴν μακρὰν τιμᾶν τινι, Einen durch den langen Strich auf der Stimmtafel verurteilen, Ar. Vesp. 106.
Med. in Strafe antragen, τιμᾶσθαί τινι τὴν δίκην δεσμοῦ, ἀργυρίου, θανάτου, τῶν ἐσχάτων, bei der Klage auf Gefängnisstrafe, Geldstrafe, Todesstrafe gegen den Beklagten antragen, Plat. Apol. 36b, Gorg. 486b, Crit. 52c ; auch mit dem bloßen gen., τετιμημένος ἑαυτῷ θανάτου, Din. 1.1 ; ἐτιμήσατο ὁ πάππος διακοσίων ταλάντων, Lys. 19.48 ; τιμᾶσθαί τινα, gegen Einen einen Strafantrag stellen, Plat. Legg. XII.954b ; auch vom Verklagten, τούτου τιμῶμαι, ἐν πρυτανείῳ σιτήσεως, Apol. 37a ; Dem. συνεχώρουν ὅσουπερ αὐτοὶ ἐτιμῶντο, 53.18 ; ἐγὼ πάσχειν ὁτιοῦν τιμῶμαι, 8.24.

τιμάω, -ῶ
(< τιμή), [in LXX for כָּבַד pi., עָרַךְ hi., etc. ;]
__1. to fix the value, price: with accusative of person(s), of Christ, Mat.27:9 (LXX).
__2. to honour: with accusative of person(s), Mat.15:4 (LXX), Mat.15:5, 8' (LXX) Mat.19:19 (LXX), Mrk.7:6, 10 10:19, Luk.18:28' (LXX), Jhn.5:23 8:49 12:26, Eph.6:2' (LXX), 1Ti.5:3, 1Pe.2:17; πολλαῖς τιμαῖς, Act.28:10.†
(AS)