[ῐᾰ] adv., à ce moment, d’où :
      1 à ce moment du jour, THCR. Idyl. 1, 17 ;
      2 en gén. à ce moment, alors, ATT. ; τὸ τηνίκα, SOPH. O.C. 440, m. sign. ; τηνίκα τοῦ ἔτους, EL. N.A. 15, 1, à ce moment de l’année ; en corrélat. avec l’interr. πηνίκα et le relat. ἡνίκα, ATT., etc. ; qqf. avec le relat. εὗτε, A.RH. 1, 799.

Étym. cf. ἡνίκα.

Dor. τανίκα, Adv.
at that time, then, prop. answering to Relat. ἡνίκα and Interrog. πηνίκα, ὁπηνίκα· εὖτε…, τηνίκα… A.R. 1.799; also with the Art., ὅτε…, τὸ τ.… S. OC 440. abs., at that time [of day], Theoc. 1.17; c. gen., τοῦ ἔτους τ.
at that time of the year, Ael. NA 15.5 codd. — The Att. forms are τηνικάδε, τηνικαῦτα.

adv. (vgl. τῆνος), Demonstrat. zum Fragewort πηνίκα, zu dieser oder jener Tageszeit, um diese bestimmte Tageszeit ; Her. 1.17, 18 u. oft u. Folgde ; vgl. Lobeck Phryn. 50.
Bei den Ioniern u. Sp. = dann, alsdann, da. – Buttmann Lexil. II p. 227 nimmt zur Ableitung dieser Wörter ein altes Wort ΙΞ oder FΙΞ an, dem lat. vice entsprechend, τὴν ἴκα, hac vice, wie auch αὐτίκα = τὴν αὐτὴν ἴκα (?).