(seul. prés. ind. 3 pl. épq. τηλεθόωσι, DP. 836, 112, et part, τηλεθάων, IL. 22, 423, et d’ord. épq. τηλεθόων, όωσα, m. et fém. OD. 7, 116 ; 13, 196, etc.) pousser avec force, être luxuriant, abondant, vigoureux, en parl. de la végétation, IL. 6, 148, etc. ; OD. 5, 63, etc. ; HH. 6, 41 ; de la chevelure, IL. 23, 142.

Étym. θάλλω.

lengthd. for θάλλω (cf. τέθηλα, θηλέω, θαλέθω), used only in pres., and (exc. in Theoc. Ep. 4.6, and late Ep., as D.P. 836) only in part., luxuriant, flourishing, ὕλη τηλεθόωσα Il. 6.148; ἔρνος τηλεθάον 17.55; ἐλαῖαι τηλεθόωσαι Od. 11.590; δένδρεα τηλεθόωντα 7.114; metaph, παῖδες τηλεθάοντες blooming sons, Il. 22.423; χαίτη τηλεθόωσα luxuriant hair, 23.142; ἄστεα τηλεθάοντα Emp. 112.7; c. dat., κισσὸς ἄνθεσι τ.
blooming with flowers, h.Hom. 7.41.

verlängerte Form für θάλλω (aus τέθηλα für θηλετάω), nur episch und nur im partic. praes., τηλεθάων oder τηλεθόων, reichlich grünend, blühend ; mit ἐριθηλής vrbdn, Il. 17.55 ἐριθηλὲς ἔρνος ἐλαίης, καλὸν τηλεθάον ; ἐλαῖαι τηλεθόωσαι Od. 7.116, 11.590 ; δένδρεα τηλεθόωντα Od. 7.114, 13.196 ; ὕλη τηλεθόωσα Il. 6.148, Od. 5.63 ; in der Il. auch χαίτην τηλεθόωσαν, volles Haar, 23.142, u. παῖδας τηλεθάοντας (wo auch τηλεθόωντας stehen könnte), 22.423 ; wovon strotzen, τινί, H.h. 6.41.