εος-ους (τὸ) :
   I mur de ville, primit. en pierres massives, HDT. 7, 139 etc. ; ATT. ; fig. τ. σιδηροῦν, AR. Eq. 1046 ; τείχη χαλκᾶ, ESCHN. 65, 33, mur de fer, murailles d’airain, etc. ; τεῖχος δέμειν, IL. 7, 436 ; ou οἰκοδομεῖν, HDT. 1, 98, etc. construire un mur ; τ. ἄγειν, THC. 6, 99 ; ou ἐλαύνειν, ATT. pousser en avant la construction d’un mur ; τ. ἱστάναι, DÉM. 479, 12, élever un mur ; τ. περιϐάλλεσθαι, HDT. 1, 163, s’entourer d’un mur ; τ. ῥήξασθαι, IL. 12, 90, 257, faire une brèche dans un mur ; τ. καθαιρεῖν, HDT. 6, 47, renverser un mur ; τ. κατασκάπτειν, THC. 4, 109, renverser un mur en le sapant ; particul. à Athènes, τὰ μακρὰ τείχη, THC. 2, 13 ; PLAT. Rsp. 439 e, Gorg. 455 e ; ESCHN. 51, 17 et 27, etc. les Longs Murs, ligne de fortification joignant la ville au Pirée ; au sg. τὸ μακρὸν τ. AND. 7, 8, la partie de la ville voisine des Longs Murs ;
   II p. suite :
      1 fortification, forteresse, fort, HDT. 3, 14, etc. ; au plur. en parl. d’un seul fort, HDT. 4, 12 ;
      2 place fortifiée, place forte, HDT. 9, 41, 115, etc. ; au plur. HDT. 9, 98.

Étym. R. indo-europ. *d^heiǵ^h-, pétrir, façonner, modeler ; cf. τοῖχος, lat. fingō, sscr. déhmi, enduire, all. Teig.

εος, τό, wall, esp.
city-wall, Ἰλιόφι κλυτὰ τείχεα Il. 21.295, cf. 446, Od. 6.9, al. ; of the embankment round the ships, τάφρος Δαναῶν καὶ τ. ὕπερθεν Il. 12.4, cf. 25 sqq. ; τ. ἐς ἀμφίχυτον (of heapedup earth) 20.145; Κιμμέρια τ.
earthworks, Hdt. 4.12; but τ. λάϊνα E. Tr. 1087 (lyr.), cf. Th. 1.93, etc. ; λίθοις οὓς ἔλιπον εἰς τὸ τ. ἀναλίσκοντες IG1². 81.9; ξύλινον τεῖχος exceptionally, Orac. ap. Hdt. 7.141, cf. 8.51, 9.65, Th. 2.75, X. HG 1.3.4, Orac. ap. Ar. Eq. 1040 (Pi. uses this phrase for a funeral pile, P. 3.38); τ. χάλκεον Od. 10.3; τ. σιδηροῦν, τείχη χαλκᾶ καὶ ἀδαμάντινα, Ar. Eq. 1046, Aeschin. 3.84; τειχέων κιθῶνες coats of walls, i.e. walls one within the other, Hdt. 7.139; τεῖχος ἐλαύνειν, v. ἐλαύνω III. 2; τ. ἔδειμαν Il. 7.436; οἰκοδομέειν Hdt. 1.98, cf. Ar. Av. 1132, etc. (τ. οἰκοδομήσασθαι to build oneself walls, Th. 7.11); τ. ἄξειν Id. 6.99; τὰ τ. στῆσαι D. 20.74; τ. περιβάλλειν ταῖς πόλεσι Arist. Pol. 1331a3; τ. περιβαλέσθαι build walls round one΄s city, Hdt. 1.141, cf. Th. 1.8, etc. (also τ. περιβαλέσθαι τὴν πόλιν Hdt. 1.163; — hence Pass., τεῖχος περιβεβλημένος having a wall round it, Pl. Tht. 174e; τείχη περιβεβλημένοι, of citizens, Arist. Pol. 1331a8); but also νῆσον περιβάλλεσθαι τείχει surround one΄s island with walls, Pl. Criti. 116a; τ. ῥήξασθαι breach the wall, Il. 12.90, cf. 257; τεῖχος ἀναρρήξας 7.461; so in Prose, τ. διαιρεῖν, περιαιρέειν, κατελεῖν κατασκάψαι, etc., Th. 2.75, Hdt. 6.46, 48, Th. 4.109, etc. τὰ μακρὰ τ., at Athens, lines of wall connecting the city-wall (< ὁ περίβολος) and the harbours, Th. 2.13; they were called respectively τὸ βόρειον or Peiraic, and τὸ νότιον or Phaleric wall (Pl. R. 439e, Aeschin. 2.173, 174), cf. σκέλος 11; an intermediate wall (τὸ διὰ μέσου τ. Pl. Grg. 455e) ran parallel to the northern, which was therefore called also τὸ ἔξωθεν, Th. 2.13; the quarter inside the walls is sts. called τὸ μακρὸν τ.
Long Wall, And. 1.45.
fortification, castle, fort, Pi. Fr. 213, Hdt. 3.14, 91, etc.
walled, fortified town or city, Id. 9.41, 115, X. Cyr. 7.5.13, etc.
wall of a temple, PEleph. 20.52 (iii BC); of a house, PHamb. 15.8 (iii AD), PStrassb. 9.8 (iv AD), etc. (Cf. Skt. dehmi ΄anoint, smear, plaster΄, Goth. digan ΄mould, create (= πλάσσω)΄, daigs ΄dough΄, Lat. fingo, figura, Osc. feihúss ΄walls΄, etc.)

εος, τό (vgl. τοῖχος), die Mauer, bes. Stadtmauer, die zur Befestigung der Stadt dient ; Hom. oft ; εἰσελθοῦσα πύλας καὶ τείχεα μακρά, Il. 4.34 ; τεῖχος ἐλαύνειν, eine Mauer ziehen, Od. 6.9, wie Her. 9.9 ; πόλιας καὶ τείχε' ἐπόρθουν, Il. 4.308 ; αἰπύ, 6.327 ; τεῖχος ἀναρρήξας, 7.461, die Mauer sprengen, daß sie eine Bresche bekommt ; τὸ καθεύδειν ἐᾶν ἐν τῇ γῇ κατακείμενα τὰ τείχη καὶ μὴ ἐπανιστάναι, Plat. Legg. VI.778d ; καθαιρεῖν, niederreißen, Menex. 244c, u. öfter ; übh. eine zum Schutz errichtete Mauer, Befestigungswerke, Wall u. Graben, wie bei Hom. die Mauern für die Schiffe, τεῖχος ἔδειμαν, πύργους θ' ὑψηλούς, εἶλαρ νηῶν τε καὶ αὐτῶν, Il. 7.436, vgl. 12.4 ; Hes.; Pind. I. 3.38 u. öfter, u. Tragg., selten von Holz, ξύλινον, Her. 7.142, 8.51, 9.65 ; aber τείχει ἐν ξυλίνῳ Pind. P. 3.38 ist der Scheiterhaufen ; Her. 7.139 nennt auch τειχέων κιθῶνες die Mauern, die den hinter ihnen Stehenden zum Brustharnisch dienen. – Uebh. eine mit Mauern und Burgen versehene, befestigte Stadt, gew. im plur., Her. 9.117 u. öfter, wie Xen. Cyr. 5.4.37, Hell. 7.5.8 ; vgl. Poll. 9.7.

τεῖχος, -ους, τό
[in LXX chiefly for חוֹמָה ;]
a wall, esp. that about a town: Act.9:25, 2Co.11:33, Heb.11:30, Rev.21:12-19 †
(AS)