ου (ὁ) [ῑ]
   I artisan, XÉN. Mem. 2, 7, 4 et 5 ; p. opp. à γεωργός, XÉN. Œc. 6, 6 ; ARSTT. Pol. 2, 4, 9, etc. ;
   II artiste, particul. :
      1 habile artiste, p. opp. à ἄτεχνος, PLAT. Soph. 219 a ; ARSTT. Rhet. 2, 23, 5 ; p. ext. qui s’entend à, habile en, gén. : τῶν πολεμικῶν, XÉN. Lac. 13, 5, qui s’entend aux choses de la guerre ; οἱ περὶ τοὺς θεούς τ. XÉN. Cyr. 8, 3, 11, les personnes versées dans les pratiques religieuses ;
      2 artiste, particul. comédien : οἱ Διονυσιακοὶ τεχνῖται, ARSTT. Rhet. 3, 2, 10 ; Probl. 30, 10 ; ou τεχνῖται περὶ τὸν Διόνυσον, POSIDON. (ATH. 212 d) ; POL. 16, 21, 8 ; PLUT. Cleom. 12, Ant. 56, les artistes de théâtre ou simpl. les artistes (chanteurs et acteurs) ; p. ext. en mauv. part, comédien, fourbe, charlatan, LUC. D. mort. 13, 5.

Étym. τέχνη.

ου, ὁ, artificer, craftsman, opp. γεωργός, X. Oec. 6.6, Arist. Pol. 1262b26, al. ; opp. ῥήτωρ, Emp. ap. Thphr. Sens. 11; of a potter, PCair. Zen. 500.2, 3 (iii BC); τεχνῖται οἱ χρήσιμόν τι ποιεῖν ἐπιστάμενοι, opp. οἱ ἐλευθερίως πεπαιδευμένοι, X. Mem. 2.7.4, 5, cf. Act. Ap. 19.24; metaph, πόλις ἧς τ. καὶ δημιουργὸς ὁ θεός Ep. Hebr. 11.10, cf. LXX Wi. 13.1.
one who does or handles a thing by the rules of art, skilled workman, opp. ἄτεχνος, Pl. Sph. 219a, cf. Hp. VM 4, Arist. Rh. 1397b23, Gal. 6.155, 18(2).245; opp. ἰδιώτης, Id. 6.204; opp. ὁ ἔμπειρος, Arist. Metaph. 981b31; c. gen. rei, τ. τῶν πολεμικῶν skilled in…, X. Lac. 13.5; also οἱ περὶ τοὺς θεοὺς τ.
persons versed in religious practices, Id. Cyr. 8.3.11; ἄνθρωπος τ. λόγων, as a sneer, Aeschin. 1.170; οἱ Διονυσιακοὶ τ. or οἱ περὶ τὸν Διόνυσον τ., theatrical artists, musicians as well as actors, D. 19.192 (where τ. alone), Arist. Rh. 1405a24, Pr. 956b11, SIG 399.12 (Amphict. Delph., iii BC), CIG 2619, al. (Cyprus), OGI 50 (Egypt, iii BC), Plb. 16.21.8, Posidon. 36 J., etc. ; so perh. in οἷος τ. παραπόλλυμαι, = Lat. qualis artifex pereo (Nero΄s last words), D.C. 63.29.
trickster, intriguer, Luc. DMort. 13.5.

[ῑ], ὁ, der Künstler, Verfertiger, übh. Jeder, der eine Sache aus dem Grunde versteht, sie wissenschaftlich od. kunstgemäß behandelt ; Ggstz ἄτεχνος, Plat. Soph. 219a ; ἀθλητῶν καὶ τῶν ἄλλων τεχνιτῶν, Alc. II, 145e ; ἄνθρωπος τεχνίτης λόγων, Aesch. 1.170 ; οἱ περὶ τοὺς θεούς, Wahrsager u. dgl., Xen. Cyr. 8.3.11 ; τεχνῖταί εἰσιν οἱ χρήσιμόν τι ποιεῖν ἐπιστάμενοι, Xen. Mem. 2.7.5, u. öfter, u. Folgde ; – τεχνῖται Διονυαιακοί oder περὶ τὸν Διόνυσον, theatralische Künstler, Pol. 15.21.8, vgl. 6.47.8 u. Plut. qu.Rom. 107.

τεχνίτης, -ου, ὁ
(< τέχνη), [in LXX for חָרָשׁ, etc. ;]
a craftsman, artificer: Act.19:24, 38, Rev.18:22; of God (Wis.13:1), Heb.11:10.†
SYN.: δημιουργός, which see, and cf. Tr., Syn., § cv (AS)