τελ·ώνης, ου (ὁ) fermier public, percepteur d’impôts, publicain, AR. Eq. 248 ; ESCHN. 3, 135 ; souv. en mauv. part, à cause de la dureté et de la cupidité des agents de cette classe d’hommes, XÉNON (Fragmenta comicorum græcorum 4, 596) ; POL. 12, 13, 9.

Étym. τέλος, ὠνέομαι.

ου, ὁ, (τέλος I. 8, ὠνέομαι) farmer or collector of tolls, customs, or taxes, Ar. Eq. 248 (troch.), Aeschin. 1.119, Herod. 6.64, PCair. Zen. 31.20 (iii BC), UPZ 113.8 (ii BC), Aristocl. ap. Eus. PE 15.2, etc. ; freq. with a sense of reproach, πάντες τελῶναι, πάντες εἰσὶν ἅρπαγες, of the Oropians, Xeno 1; ἐφ’ οἷς ἂν καὶ τελώνης σεμνυνθείη βάναυσος Plb. 12.13.9, cf. Gal. 8.587, 9.804; = Lat. publicanus, Ev. Matt. 5.46, al. ; πορνοβοσκοὶ καὶ τ. Asp. in EN 102.21.

ὁ, der die Abgaben u. Zölle vom Staate gepachtet hat, publicanus, u. der Zöllner od. Zolleinnehmer, portitor, Ar. Eq. 248 ; oft bei Sp. im verächtlichen Sinne, ἐπὶ τούτοις σεμνύνεσθαι, ἐφ' οἷς ἂν καὶ τελώνης σεμνυνθείη ἢ βάναυσος, Pol. 12.13.9 ; Plut. Alc. 5 ; bes. NT.

τελώνης, -ου, ὁ
(< τέλος, ὠνέομαι)
__1. a farmer of taxes (Let. publicanus).
__2. A subordinate of the former, who collected taxes or tolls in a particular district, a tax-gatherer (EV, publican): Mat.5:46 10:3, Luk.3:12 5:27, 29 7:29 18:10-11, 13; pl., τ. κ. ἁμαρτωλοί, Mat.9:10-11 11:19, Mrk.2:15-16, Luk.5:30 7:34 15:1; τ. κ. πόρναι, Mat.21:31-32; ὁ ἐθνικὸς κ. ὁ τ., Mat.18:17 (cf. DB, iv, 172; ext., 394 f.; MM, xxiv).†
(AS)