'τελέω-ῶ (impf. ἐτέλουν, f. τελέσω, att. τελῶ ; ao. ἐτέλεσα, pf. τετέλεκα ; pass. f. τελεσθήσομαι, ao. ἐτελέσθην, pf. τετέλεσμαι)
A tr.
   I accomplir, d’où :
      1 exécuter, réaliser : τι, IL. 1, 523, etc. ; OD. 9, 127, etc. qqe ch. ; ἔργον, OD. 11, 246, etc. accomplir une œuvre ; τ. ἔργον τε ἔπος τε, OD. 2, 273, litt. accomplir action et parole tout à la fois, càd. faire ce qu’on dit ; δόμον, THCR. Idyl. 7, 46, bâtir une maison ; ἦμαρ, OD. 5, 390, faire poindre le jour ; au pass. être accompli, être exécuté, IL. 7, 465, etc. ; ἅμα μῦθος ἔην, τετέλεστο δὲ ἔργον, IL. 19, 242, la chose était aussitôt faite que dite ; particul. en parl. d’actes religieux : τ. ἱερά, EUR. Bacch. 485, etc. ; θυσίαν, PLUT. Thes. 16, etc. accomplir des sacrifices, un sacrifice ; γάμους, CALL. Ap. 14, accomplir un mariage ; ὑπόσχεσιν, OD. 10, 483, accomplir une promesse ; ἔπος, IL. 1, 108 ; 14, 44, etc. ; μῦθον, OD. 15, 195, m. sign. ; εὐχάς, ESCHL. Ag. 973 ; λιτάς, ESCHL. Sept. 267, exaucer une prière ; νόον, IL. 23, 149, accomplir la pensée de qqn, càd. répondre à son attente ; ἐέλδωρ, HÉS. Sc. 36, satisfaire un désir, etc. ; abs. OD. 5, 90 ; au pass. s’accomplir, IL. 2, 36, 330, etc. ; OD. 1, 201, etc. ; τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται, IL. 1, 212 ; 2, 257, etc. et cela aussi s’accomplira ; en parl. de sentiments : τ. κότον, IL. 1, 82 ; χόλον, IL. 4, 178, laisser éclater sa colère ;
      2 laisser s’accomplir : ὅρκια, IL. 7, 69, une promesse faite avec serment ; τι, OD. 4, 699, un projet ; abs. OD. 3, 119 ;
      3 p. suite, causer, produire, procurer : λυγρά, OD. 18, 134, envoyer des choses pénibles (revers, contrariétés, etc.) ; κακά, SOPH. Ant. 3, etc. envoyer des maux ; τινι γῆρας ἄρειον, OD. 23, 286, procurer à qqn une vieillesse meilleure ; νόστον, OD. 15, 112, procurer à qqn son retour ;
   II mettre un terme à, SOPH. Tr. 825 ; d’où achever, finir, terminer : ὁδόν, MIMNERME 11, 2 (STR. 1, 46) ; δρόμον, IL. 23, 373, un voyage, une course ; ἀέθλους, OD. 3, 262, soutenir des combats ; τὸν βίον, SIM. (STOB. Fl. 98, 15) ; SOPH. Ant. 1114, passer sa vie, d’où mourir : δεσπότου τελουμένου, ESCHL. Ch. 875, le maître étant tué ; τετελεσμένος ἐνιαυτός, HÉS. Th. 795, année révolue ;
   III s’acquitter de, payer : θέμιστας, IL. 9, 298, des rétributions ; μισθόν, IL. 21, 457, un salaire ; δῶρα τ. τινι, IL. 9, 597, faire des présents à qqn ; χρήματα τ. τινι, PLAT. Ap. 20 a, payer une somme d’argent à qqn ; μισθόν τινι ὑπέρ τινος, PLAT. Lach. 186 c, payer un salaire à qqn pour qqe ch. ; particul. payer une taxe : φόρον, PLAT. 1 Alc. 123 a, payer un impôt ; τὸ μετοίκιον, PLAT. Leg. 850 b, payer la taxe des métèques ; τὸ θητικόν, DÉM. 1067, 27 ; τὰ ξενικά, DÉM. 1309, 5, payer l’impôt personnel, la taxe des étrangers ; τὴν ἱππάδα, IS. 67, 23 ; PLUT. Sol. 19, payer le cens des chevaliers ; abs. payer une taxe, HDT. 2, 109 ; τελεῖν εἴς τινας, ATT. payer l’impôt dans une classe ; au pass. être acquitté, être payé, HDT. 9, 93 ; PLAT. Leg. 955 e, etc. ; p. suite, être classé, compter : ἐς Ἕλληνας, HDT. 2, 51 ; ἐς Βοιωτούς, HDT. 6, 53, faire partie des Grecs, des Béotiens ; εἰς ἀστούς, SOPH. O.R. 222, faire partie des citoyens ; d’où p. anal. : εἰς ἄνδρας, PLAT. Leg. 923 e, être dans la classe des hommes faits ; ἐν συγκλήτῳ, PLUT. Rom. 13, être du sénat ; fig. κοῖός τις δοκέοι ἀνὴρ εἶναι πρὸς τὸν πατέρα τελέσαι Κῦρον, HDT. 3, 34 (Cambyse demandait) quel homme il avait la réputation d’être par comparaison (litt. pour être classé) avec son père, le seigneur ; p. ext. payer, en gén. dépenser de l’argent, HDT. 2, 125 ; 7, 118, 187 ; XÉN. Cyr. 8, 1, 13 ; 8, 2, 24, etc. ; οὐ πολὺ τελέσας, XÉN. Mem. 2, 10, 6, sans avoir dépensé beaucoup ; τ. τι, XÉN. Mem. 4, 2, 37, acquitter une dépense ; p. anal. consommer, absorber, HPC. 403, 414, 523, 526, etc. ;
   IV amener à achèvement, à terme :
      1 en gén. EUR. Bacch. 100 ; au pass. τετελεσμένος, ARSTT. H.A. 7, 10, etc. complètement formé ;
      2 amener à la perfection, au sens religieux, càd. accomplir la cérémonie de l’initiation, initier aux mystères, acc. PLAT. Euthyd. 277 d ; abs. DÉM. 313, 14, etc. ; d’ord. au pass. Διονύσῳ τελεσθῆναι, HDT. 4, 79, avoir été initié aux mystères de Dionysos ; cf. XÉN. Conv. 1, 10, etc. ; τελεσθῆναι Βακχεῖα, AR. Ran. 357, avoir été initié aux mystères de Bacchus ; τελεῖσθαι τελετήν, PLAT. Phædr. 249 c ; ou τέλεσι, PLAT. Rsp. 560 e, recevoir une initiation ; abs. être initié, PLAT. Phædr. 69 c ; DÉM. 315, 8 ; fig. τετελεσμένος σωφροσύνῃ, XÉN. Œc. 21, 12, initié aux mystères de la sagesse, parfaitement sage ; p. anal., initier à une fonction, investir d’une charge : τελεσθῆναι στρατηγὸς ἕκαστος σπουδάζων, DÉM. 171, 19, chacun ambitionnant d’obtenir la consécration de stratège, càd. d’être nommé stratège ;
B intr. :
   I s’accomplir, se réaliser, ESCHL. Sept. 659, Ch. 1021, Pers. 224 ; τελοῦσ' ἀραί, SOPH. El. 1417, les malédictions s’accomplissent ;
   II arriver au terme, particul. arriver au terme d’un voyage, abs. OD. 7, 325 ; avec un rég. : ἐς Ἴστρον, THC. 2, 97 ; εἰς Σκύθας, LUC. Tox. 52, parvenir à l’Ister, chez les Scythes ; ἐπὶ τὸ τέρμα, LUC. Tim. 20, au but ; avec un inf. venir à bout de, parvenir à, IL. 12, 222 ; avec idée de temps : εἰς ἐνενήκοντα τ. ἔτη, LUC. Macr. 10, parvenir jusqu’à quatrevingt-dix ans ;

Moy. terminer (pour soi) : δίκην, DÉM. 990, 2, un procès.

➳ Prés. 3 pl. ion. τελεῦσι, HÉS. Th. 89 ; dor. τελεῦντι, THCR. Idyl. 7, 32. Impf. épq. τέλεον, IL. 23, 768 ; impf. itér. τέλεσκον, CALL. Dian. 123 ; fr. 434 ; τελέεσκον, Q. SM. 8, 213. Fut. épq. τελέσσω, IL. 23, 559 ; ion. τελέω, IL. 8, 415 ; 9, 156 ; p. contr. τελῶ, IL. 4, 161 ; SOPH. El. 1435 ; PLAT. Prot. 311 b, etc. Ao. poét. ἐτέλεσσα, IL. 12, 222 ; PD. P. 2, 13 et τέλεσσα, OD. 7, 325 ; PD. O. 2, 40, etc. Pass. prés. part. ion. plur. neutre τελεύμενα, HDT. 1, 206 ; pl.q.pf. 3 sg. poét. τετέλεστο (v. ci-dessus). Moy. f. inf. au sens pass. τελέεσθαι, IL. 2, 36 ; τελεῖσθαι, OD. 23, 284 ; ao. 3 sg. poét. ἐτελέσσατο, OPP. C. 2, 205. Conjug. épq. τελείω, OD. 6, 234 ; impf. ἐτέλειον, IL. 15, 593 ; pass. prés. τελείεται, OD. 14, 160 ; 19, 161 ; BION 3, 3 ; impf. 3 sg. ἐτελείετο, IL. 1, 5 ; OD. 11, 297.

Étym. τέλος.

'

Ep. also τελείω, both in Hom. (τελέοντες Od. 3.262, cf. 4.776, al., τελείει 6.234, 23.161); Ep. impf. τέλεον Il. 23.373, 768; ἐτέλειον 9.456, 15.593; Ion. τέλεσκον Call. Dian. 123, Fr. 434; τελέεσκον Q.S. 8.213; fut. τελέσω Pi. N. 4.43, X. Cyr. 8.6.3, (δια-) Pl. R. 425e codd., D. 21.66 codd. (-τελῶ Cobet in both places), PAvrom. 2 A 9 (i BC); Ep. also τελέω, Il. 8.415, 12.59, Od. 2.256, etc. ; Att. τελῶ S. El. 1435, Ar. Ra. 173, Pl. Prt. 311b; aor. (ἐ)τέλεσα Od. 5.390; Ep. τέλεσσα and ἐτέλεσσα Il. 246, Il. 12.222, 23.543, 559, al. (inf. τελέσσαι Pi. P. 3.9); Att. ἐτέλεσα Th. 4.78, etc. ; pf. τετέλεκα Pl. Ap. 20a, (δια-) D. 18.203; — Med., fut. (v. infr.); aor. ἐτελεσάμην Id. 38.18, etc. ; pf. τετέλεσμαι Inscr.Prien. 11.34 (iii BC); — Pass., Ep. impf. ἐτελείετο Il. 1.5; fut. τελεσθήσομαι Thphr. Char. 16.12; fut. Med. in this sense, τελεῖται A. Pr. 929, Ag. 68 (anap.), etc., τελέεσθαι Il. 2.36, τελεῖσθαι Od. 23.284; part. τελεόμενος Hdt. 1.206, τελεύμενος Id. 3.134; aor. ἐτελέσθην Od. 4.663, etc. ; Aeol. inf. τελέσθην Sappho Supp. 1.4; pf. τετέλεσμαι Il. 18.74, etc. ; plpf. τετέλεστο 19.242; Cret. pf. part. τετελημένος GDI 4963; Ion. 3 pl. pf. τετέληνται dub. in SIG 1024.22 (Myconus, iii/ii BC); (< τέλος) : — fulfil, accomplish, execute, perform, freq. in Poets from Hom. downwds., less freq. in Prose (except in signfs. II and III); τελέσαι ἔργον τε ἔπος τε Od. 2.272, cf. Il. 1.108, 523, etc. ; τ. φιλοτήσια ἔργα Od. 11.246; μ’ ἔφαντο ἄξειν εἰς Ἰθάκην, οὐδ’ ἐτέλεσσαν but did it not, 13.212; τ. ἀέθλους 3.262; πόνον 23.250; πύματον δρόμον Il. 23.373; ὁδόν Od. 2.256, Mimn. 11; sts. without ὁδόν, ἄτερ καμάτοιο τέλεσσαν ἤματι τῷ αὐτῷ καὶ ἀπήνυσαν οἴκαδ’ ὀπίσσω Od. 7.325; ὁδῷ δὲ τὰ ξυντομώτατα ἐξ Ἀβδήρων ἐς Ἴστρον ἀνὴρ εὔζωνος ἑνδεκαταῖος τελεῖ Th. 2.97; ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐς Φάρσαλον ἐτέλεσε Id. 4.78; κίνδυνον τελέσσαι perform a dangerous feat, Epich. 99; ἔργον S. El. 1399; δίδυμα κακά A. Th. 782 (lyr.); προστάγματα Pl. Lg. 926a, cf. d; — Pass., Hdt. 1.206; καὶ εἰ τετελεσμένον ἐστί, = τελεῖσθαι δύναται, Od. 5.90, Il. 14.196; τετέλεστο δὲ ἔργον 7.465; αὐτίκ’ ἔπειθ’ ἅμα μῦθος ἔην, τετέλεστο δὲ ἔργον ΄no sooner said than done΄, 19.242; ἐάνπερ ἐπὶ λόγῳ ἔργα τελῆται Pl. R. 389d, cf. Plt. 288c; γραφὴ τῶν τετελεσμένων ἔργων PPetr. 3 p. 340 (iii BC); τετέλεσται Ev. Jo. 19.30 (cf. 28).
fulfil one΄s word, τ. ἔπος, μῦθον, ὑπόσχεσιν, Il. 14.44, Od. 4.776, 10.483; τελέω τὰ πάροιθεν ὑπέστην Il. 23.20; τελέσαι κότον, χόλον, glut one΄s fury, wrath, 1.82, 4.178; also, grant one the fulfilment or accomplishment of anything, τ. νόον τινί fulfil his wish, 23.149, cf. Od. 22.51; τ. ἐέλδωρ Hes. Sc. 36; λιτάς A. Th. 627 (lyr.); κατάρας ib. 724 (lyr.); rarely c. inf., οὐδ’ ἐτέλεσσε φέρων δόμεναι he succeeded not in…, Il. 12.222 (cf. ἀνύω 1.6); — Pass., to be fulfilled, 2.36, 330, al. ; esp. pf. part., [μῦθος] τετελεσμένος ἐστί Il. 1.388, cf. h.Ven. 26; elsewh. in Hom. only neut., τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται Il. 1.212, cf. 8.286, al. ; — Med., τελέσασθαι δίκην bring a suit to issue, D. 38.18, cf. 39.18 (Pass.).
grant in full, work out, ἀγαθόν τινι, ὅ τι φρεσὶν ᾗσι μενοινᾷ Od. 2.34; νόστον 15.112; μόγις δ’ ἐτέλεσσε Κρονίων 3.119; τ. λυγρά 18.134; γῆρας ἄρειον 23.286; κακὰ κήδεα τ. τινί Il. 18.8, cf. Od. 4.699, 18.389, S. Ant. 3; θεῶν τελεσάντων (sc. αὐτό) Pi. P. 10.49; εὖ τελεῖ θεός A. Th. 35. ὅρκια τελεῖν make an oath effective, Il. 7.69; later, execute a legal document, δημόσιος χρηματισμὸς τετελεσμένος δι’ ἐπιτηρητῶν ἀγορανομίας Mitteis Chr. 200.10 (iii AD), cf. POxy. 290.22 (i AD), etc.
bring to fulfilment or perfection, ἀρετὰν… πεπρωμέναν τελέσει Pi. N. 4.43; τ. τινά bless him with perfect happiness, Id. I. 6 (5).46 (dub.); so τετελεσμένον ἐσλόν Id. N. 9.6; τελεσθεὶς ὄλβος A. Ag. 751 (lyr.); also, bring a child to maturity, bring it to the birth, E. Ba. 100 (lyr.). with an Adj. added, ἅπαντας ἡ παίδευσις ἡμέρους τελεῖ makes perfectly gentle, Men. Mon. 41.
bring to an end, finish, end, ἐξ ἀγαθοῦ γὰρ ἀρξάμενος τελέω τὸν λόγον εἰς ἀγαθόν Lyr.Alex.Adesp. 21.2. of Time, ὅτε δὴ τρίτον ἦμαρ… τέλεσ’ Ἠώς Od. 5.390; βίον τ. Simon. 36, S. Ant. 1114; πολλοὺς τρόχους ἡλίου ib. 1065; τελευτὴν τοῦ βίου Id. Tr. 79; also τ. νοῦσον come to the end of it, Hes. Th. 799; — Pass., περὶ δ’ ἤματα μακρὰ τελέσθη Od. 10.470, cf. Hes. Th. 59; τετελεσμένον εἰς ἐνιαυτόν ib. 795; ἐν τοῖς ἔτεσι τοῖς δὶς ἑπτὰ τετελ. Arist. HA 581a14, cf. Metaph. 994a26; of men, come to one΄s end, οἴμοι… δεσπότου τελουμένου A. Ch. 875 (s.v.l.). sts. intr., like the Pass., come to an end, be fulfilled, turn out, οὐ γὰρ οἶδ’ ὅπῃ τελεῖ ib. 1021, cf. Pers. 225 (troch.), S. El. 1417 (lyr.); later = τελέθω, to be, φύσει τελῶν μνησίκακος Tz. H. 2.83, al.
pay what one owes, what is due, λιπαρὰς τελέουσι θέμιστας Il. 9.156, 298 (unless this means ΄will administer good laws΄); νῆας… αἵ κεν τελέοιεν ἕκαστα ἄστε’ ἐπ’ ἀνθρώπων ἱκνεύμεναι bring supplies of everything, Od. 9.127; generally, pay, present, δῶρα, δωτίνην, Il. 9.598, Od. 11.352; μισθόν Il. 21.457, Eup. 4; ἀργύριον Pl. Ly. 208b; ἀργύριον… μισθόν Id. Prt. 311d; δύο δραχμὰς μισθόν Ar. Ra. 173; metaph, τ. ὕμνον Pi. P. 1.79, 2.13; τ. ψυχὰν Ἀΐδᾳ, i.e. die, Id. I. 1.68. esp.
pay tax, duty, toll, φόρον Pl. Alc. 1.123a; τὰ τέλη Cratin.Jun. 9.5, Arist. Ath. 55.3, cf. Pl. Lg. 847b; τ. μετοίκιον pay the tax of a μέτοικος, ib. 850b; ἱππάδα Is. 7.39; θητικόν Arist. Ath. 7.4, Lex ap. D. 43.54; ξενικά D. 57.34; συντάξεις Aeschin. 3.91; freq. in Papyri, οἱ τελοῦντες τὰ καθήκοντα εἰς τὸ βασιλικόν PTeb. 5.174 (ii BC), etc. ; τ. σῖτον pay one΄s contribution of corn, X. HG 5.3.21; abs., pay tax, IG1². 1.2, 3, Hdt. 2.109; — Pass., of money, etc., to be paid, Id. 9.93; of persons, to be in receipt of rent, χώραν ἀτέλεστον ἔχουσιν αὐτοὶ τετελεσμένοι D. Prooem. 55.
lay out, spend, χρήματα μεγάλα Hdt. 3.137, Pl. Ap. 20a, cf. X. Cyr. 8.1.13; — Pass., to be spent or expended, Hdt. 2.125; ἐς τὸ δεῖπνον τετρακόσια τάλαντα τετελεσμένα laid out upon the dinner, Id. 7.118; ἕνδεκα μυριάδας μεδίμνων τελεομένας ἐπ’ ἡμέρῃ ἑκάστῃ ib. 187, cf. Pl. Lg. 955e.
consume, eat (cf. ἀναλίσκω 1.3), [σιτία] μέτρια τελεύμενα Hp. Aff. 47, cf. 26, 43, 44. since, in many Greek cities, the citizens were distributed into classes acc. to their taxable property, τ. εἴς τινας meant to belong to a class, to be reckoned among, τ. ἐς Ἕλληνας, ἐς Βοιωτούς, belong to the Greeks, the Boeotians, Hdt. 2.51, 6.108; εἰς ἀστοὺς τ.
become a citizen, S. OT 222; εἰς ἄνδρας τ.
come to man΄s estate, Pl. Lg. 923e; εἰς γυναῖκας ἐξ ἀνδρὸς τ.
become a woman instead of a man, E. Ba. 822; ἕκαστος ἡμῶν ὑπό τινα τελεῖ δαίμονα ὃς πάσης ἡμῶν τῆς ζωῆς ἐπάρχει belongs…, Herm. in Phdr. p. 93 A. from the last sense perh. may be expld. the phrase, κοῖός τις δοκέοι ἀνὴρ εἶναι πρὸς τὸν πατέρα τελέσαι to compare with his father, Hdt. 3.34 (τελέσαι om. cod. E, secl. Hude).
initiate in the mysteries, τινα Pl. Euthd. 277d; τῇ μητρὶ τελούσῃ τὰς βίβλους ἀναγιγνώσκειν D. 18.259; τυμπανίζειν καὶ τ. Plu. 2.60a; τ. τῷ Διονύσῳ Milet. 6.23; — Pass., to have oneself initiated, Ar. Nu. 258; τετελεσμένος Pl. Phd. 69c, Berl.Sitzb. 1927.169 (Cyrene), etc. ; ἐτέλεις, ἐγὼ δ’ ἐτελούμην D. 18.265; Διονύσῳ τελεσθῆναι to be consecrated to Dionysus, initiated in his mysteries, Hdt. 4.79; ὀργίοισι Hp. Lex 5, cf. X. Smp. 1.10; c. acc., Βακχεῖ’ ἐτελέσθη Ar. Ra. 357 (anap.); τελέους τελετὰς τελούμενος Pl. Phdr. 249c, cf. 250b; also τ. μεγάλοισι τέλεσι Id. R. 560e. in Magic, endow a thing with potency, consecrate it, PMagPar. 1.1744, PMagLond. 46.242, 121.590, Sch. Ar. Pl. 884.
enchant, Παλλάδιον τετελεσμένον Eust. ad D.P. 620. metaph, τελεσθῆναι στρατηγός to be formally appointed general, D. 13.19; τετελεσμένος σωφροσύνῃ a votary of temperance, X. Oec. 21.12. also of sacred rites, perform, ἱερά E. Ba. 485, cf. IT 464 (anap.); θυσίαν τοῖς θεοῖς D.S. 4.34, cf. Plu. Thes. 16; ὄργια IG 14.1183 (Rome), Paus. 4.14.1; γάμον, γάμους, Call. Ap. 14, Lyc. 1387; — Pass., Pl. Lg. 775a. Pass., of women, to be married, GDI 3721.5, 9 (Cos).

ep. τελείω, fut. τελέσω, ep. τελέσσω, att. τελῶ, Plat. Prot. 311b, vgl. Il. 8.415, u. so auch τελεύμενα bei Her. 3.134 zu nehmen ; pass. τετέλεσμαι usw.;
1) vollenden, vollbringen, vollführen, ins Werk richten, in Erfüllung gehen lassen, was man versprochen hat, das Gebet, den Wunsch u. dgl.; πύματον δρόμον τέλεον ἵπποι, Il. 23.373, 768, wie Soph. El. 716 ; ἀέθλους, Od. 3.262 ; Hes. Th. 951, 994 ; ἦμαρ, Od. 5.390, 9.76 ; τελέωμεν μῦθον, 4.776, das Wort od. Versprechen erfüllen, wie πάντα γὰρ ἤδη τοι τελέω, τὰ πάροιθεν ὑπέστην, Il. 23.20 ; vgl. 21.457 ; Od. 4.699 u. öfter ; ὑπόσχεσιν, 10.483 ; ἔπος, Il. 14.44, 23.543, Od. 20.236 ; νόον, Einem seinen Wunsch erfüllen, Il. 23.149 ; τινί τι, Einem Etwas gewähren, verleihen, 9.157, 23.559, Od. 22.51 ; auch τελέσαι κότον, χόλον, den Groll, Zorn ausführen, sättigen, befriedigen, Il. 1.82, 4.178 ; ὅρκια τελεῖν, = ὅρκον τελευτᾶν, den Schwur gültig machen, in Kraft treten lassen, 7.69 ; ἐέλδωρ, Hes. Sc. 36 ; c. inf., οὐδ' ἐτέλεσσε φέρων δόμεναι τεκέεσσιν, Il. 12.222, er führte es nicht aus, es seinen Jungen zu bringen ; übh. bewirken, bereiten, ἀγαθόν, Od. 2.34 ; γῆρας ἄρειον, 23.286 ; κακόν τινι, Il. 18.389 ; λυγρά, Od. 18.134, κακὰ κήδεα, Il. 18.9. Eben so pass. vollendet, erfüllt werden, in Erfüllung gehen, geschehen ; ἤματα μακρὰ τελέσθη, Od. 10.470, 19.153 ; Hes. Th. 59 ; τὰ δὴ νῦν πάντα τελεῖται, Il. 2.330 u. oft ; ἅ ῥ' οὐ τελέεσθαι ἔμελλον, 2.36, was nicht in Erfüllung gehen sollte ; ὦ γέρον, οὔπω τοῦτο ἔπος τελέεσθαι ὀΐω, Od. 3.226, wie ὧδε γὰρ ἡμέτερόν γε νόον τελέεσθαι ὀΐω, 22.215 ; ἦ μέγα ἔργον ὑπερφιάλως τετέλεσται Τηλεμάχῳ, ὁδὸς ἥδε, er hat ein großes Werk ausgeführt ; oft in der Vrbdg ὧδε γὰρ ἐξερέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται ; im masc. nur Il. 1.388 H.h. Ven. 26 ; τελεύμενόν ἐστι, Her. 1.206 ; αὐτίκ' ἔπειθ' ἅμα μῦθος ἔην, τετέλεστο δὲ ἔργον, Il. 19.242, gesagt, getan ; χρησθὲν τέλεσσεν, Pind. Ol. 2.40, erfüllte die Weissagung ; τελεῖ κούφαν κτίσιν, 13.83 ; πεπρωμέναν τελέσει ἀρετάν, N. 4.43 ; ἐτέλεσσεν βασιλεῦσιν ὕμνον, P. 2.13 ; πρὶν τελέσσαι σὺν Εἰλειθυίᾳ, 3.9, d.i. ehe sie geboren ; νεκρῶν τελεσθέντων, Ol. 6.15 ; δεσπότου τελουμένου, da der Herr getötet worden, Aesch. Ch. 862, wie es später mit u. ohne βίον »das Leben beschließen«, »sterben« heißt. – In allen diesen Beziehungen auch bei den Tragg.: ψευδηγορεῖν γὰρ οὐκ ἐπίσταται στόμα τὸ Δῖον, ἀλλὰ πᾶν ἔπος τελεῖ, Aesch. Prom. 1035 ; τὰς ἐμὰς εὐχὰς τέλει, Ag. 947 ; τελέσαι τὰς κατάρας, Spt. 706 ; ἔξεστι γάρ μοι μὴ λέγειν ἃ μὴ τελῶ, Eum. 859 ; βίον, τελευτὴν βίου, Soph. Trach. 79 ; ὡς τελεσθῆναι χρεὼν τὰ μαντεῖα, 173 ; ausführen, τοὔργον, El. 1391 ; ὑμῖν δὲ ταῦτα πάντ' ἐπισκήπτω τελεῖν, O.R. 252, vgl. Tr. 285 ; ἐπαίνου τεύξεται, ἐὰν μόνον τὸ ταχθὲν εὖ τολμᾷ τελεῖν, Aj. 524 ; ἱερά (s. τέλος u. τελετή), Eur. Bacch. 485 ; πάντα ἤδη τετέλεσται βασιλεῦσι, Alc. 130 ; τὰ δοκηθέντ' οὐκ ἐτελέσθη, Med. 1417 ; u. in Prosa, τὰ προστάγματα τελεῖν, Plat. Legg. XI.926a, u. öfter, wie Folgde überall.
2) eine bestimmte Abgabe, einen Tribut erlegen, bezahlen, zollen ; θέμιστας, Il. 9.156, 298 ; darbringen, geben, δῶρα, δωτίνην, 9.598, Od. 11.352 ; gew. aber mit der Nebenbdtg, daß man zu der Gabe verpflichtet ist ; in Athen von allen Abgaben an den Staat, Zöllen u. dgl., τελεῖν τὸ ἱππικόν, τὸ θητικόν (Dem. 43.54), τὸ ξενικόν (Dem. 57.34), die Abgabe des θής, ξένος entrichten, s. Böckhs ath. Staatshaush. II p. 36 ; μισθόν, Ar. Ran. 173, wie Plat. Prot. 311c ; ὃν φόρον τελοῦσιν οἱ Λακεδαιμόνιοι τοῖς βασιλεῦσι, Alc.I, 123a ; μετοίκιον, Legg. VIII.850b ; ὃς τετέλεκε χρήματα σοφισταῖς πλείω ἤ, Apol. 20a ; ἐνοίκιον, Plut. Sull. 1 ; übh. ausgeben, aufwenden, εἰς τὸ δεῖπνον τετρακόσια τάλαντα τετελεσμένα, Her. 7.118 ; πολλὰ εἴς τι, Xen. Cyr. 8.1.13. – Pass. sich bezahlen lassen, Dem. proœm. 55. – Weil in Athen die sämmtlichen Bürger nach ihrem Vermögen in Klassen geteilt waren und danach ihre Steuern u. Abgaben entrichteten, hieß τελεῖν εἰς ἱππάδα oder εἰς ἱππέας, zur Ritterschaft steuern, so viel wie dem Vermögen nach zum Ritterstande gehören u. danach die Abgaben entrichten ; oft bei Sp., wie Plut.; auch τελεῖν τὴν ἱππάδα, Sol. 18 ; vgl. Isae. 7.39. – Dah. allgemein, τελεῖν εἴς τι, εἰς τάξιν τινά, wozu gehören, zu einer Klasse gezählt werden, ἐς Βοιωτοὺς τελέειν, zu den Böotern gehören, Her. 6.108 ; u. dah. ist auch die ungewöhnl. Vrbdg zu erkl. κοῖός τις δοκέοι ἀνὴρ εἶναι πρὸς τὸν πατέρα τελέσαι Κῦρον, 3.34, um ihn mit seinem Vater Kyros zu vergleichen ; ὕστερος γὰρ ἀστὸς εἰς ἀστοὺς τελῶ, Soph. O.R. 222 ; τί δὴ τόδ' εἰς γυναῖκας ἐξ ἀνδρὸς τελῶ, Eur. Bacch. 820 ; πρὶν εἰς ἄνδρας δυνατὸς εἶναι τελεῖν, Plat. Legg. XI.923e, Sp.; Plut. sagt auch τοὺς ἐν συγκλήτῳ τελοῦντας, Romul. 13.
3) weihen, einweihen, bes. in die Mysterien, wahrscheinlich nicht etwa diese als das Höchste, od. dem Menschen die wahre Vollendung Gebende betrachtet, sondern von 2 : zu den Eingeweihten rechnen (vgl. τέλος); Διονύσῳ Βακχείῳ τελεσθῆναι, Her. 4.79 ; Ar. Ran. 257, Nub. 259 ; Plat. Euthyd. 277d ; τελούμενος μεγάλοισι τέλεσι, Rep. VIII.560e, u. sonst ; Dem. u. A.; τετελεσμένος θεῷ, einem Gotte geweiht, Xen. Symp. 1.10 ; auch übertr., τετελεσμένος σωφροσύνῃ, Oec. 21.12 ; dah. wozu ernennen, erwählen, τελεσθῆναι ἕκαστος στρατηγὸς σπουδάζων, Dem. 13.19.
4) intr., wie τελευτάω, in Erfüllung gehen, τάχ' εἰσόμεσθα τἀπίσημ' ὅπη τελεῖ, Aesch. Spt. 641 ; Ch. 1017, Pers. 221 ; τελοῦσ' ἀραί, Soph. El. 1409. – Auch τελεῖν εἰς πόλιν, γῆν, nach einem Orte hingelangen, wobei man ὁδόν oder πλοῦν u. dgl. ergänzen kann, eigtl. den Weg nach einem Orte vollenden, Eur. Suppl. 1142 ; ἐς Φάρσαλον ἐτέλεσε, Thuc. 4.78, vgl. 2.97 ; ἐπὶ τὸ τέρμα, Luc. Tim. 20, vgl. Tox. 52. S. Schaefer melet. p. 94 u. ἀνύω.

τελέω, -ῶ
(< τέλος), [in LXX for כָּלָה, pi., etc. ;]
__1. to bring to an end, complete, finish: τ. δρόμον, 2Ti.4:7; τ. λόγους, Mat.7:28 19:1 26:1; τ. παραβολάς, Mat.13:53; τ. πόλεις, Mat.10:23; pass., Rev.15:8 20:3, 5 20:7; with ptcp., Mat.11:1.
__2. to execute, perform, complete, fulfil: Luk.2:39, Act.13:29, Rom.2:27, 2Co.12:9, Gal.5:16, Jas.2:8, Rev.11:7; pass., Luk.12:50 18:31 22:37, Jhn.19:28, 30, Rev.10:7 15:1 17:17.
__3. to pay (freq. in cl.): Mat.17:24, Rom.13:6
(cf. ἀπο-, δια-, ἐκ-, ἐπι-, συν-τελέω).†
(AS)