(f. τενῶ, ao. ἔτεινα, pf. τέτακα [ᾰ] ; pass. f. ταθήσομαι, ao. ἐτάθην [ᾰ], pf. τέταμαι [ᾰ]) :
   I tr. :
      1 tendre : ἀσπίδα, ANTH. 7, 147 ; δόρυ, ANTH. 7, 720, tendre un bouclier, une lance, τόξον, IL. 4, 124 ; un arc ; ἡνία, IL. 3, 261 ; 5, 262, 322, etc. tendre les rênes ; τ. τόξον ἐπί τινι, ESCHL. Ag. 364, tendre un arc contre qqn ; τὰ βέλη τ. ἐπὶ Τροίᾳ, SOPH. Ph. 198, tendre ses traits contre Troie ; χεῖρα τ. ἐπί τι, A.RH. 4, 1049, tendre la main vers qqe ch. ; χεῖρα τ. τινί, A.RH. 4, 107, tendre la main à qqn ; τ. τινὰ ἐπὶ σφαγάν, EUR. Or. 1494, tendre son arme contre qqn pour le tuer ; φόνον εἴς τινα, EUR. Hec. 263, diriger la mort contre qqn ; au pass. ἱστία τέτατο, OD. 11, 11, les voiles sont tendues ; τ. ἐνὶ δεσμῷ, OD. 22, 200, être tendu, càd. tenu immobile dans des liens ; fig. τ. τὸν νοῦν ἐπί τινι, DH. appliquer son esprit à qqe ch. ; τετάσθαι τὴν διάνοιαν ἐπί τι, EPICT. avoir l’esprit tendu ou dirigé vers qqe ch. ;
      2 étendre, déployer : δίκτυα, XÉN. Cyn. 2, 9 ; 6, 9, des filets ; λαίλαπα, IL. 15, 365, une nuée d’orage ; νὺξ τέταται βροτοῖσι, OD. 11, 19, la nuit est étendue sur les mortels ; τείνειν ἴσον πολέμου τέλος, IL. 20, 101, litt. étendre (aux deux combattants) un résultat égal du combat, càd. laisser les deux combattants égaux sans favoriser l’un ou l’autre, en parl. d’un dieu ;
      3 étendre, allonger ; au pass. être étendu : ἐπὶ γαίῃ, IL. 13, 655, être étendu à terre ; en parl. de morts, IL. 4, 536, 544 ; etc. ; avec idée de temps : βίον, ESCHL. Pr. 539, etc., prolonger ou traîner sa vie : τ. λόγον, d’où abs. τ. μακρόν (s.-e. λόγον) ESCHL. Ag. 1296 ; SOPH. Aj. 1040, prolonger son discours ;
      4 tendre avec effort : βιαίως, AR. Ran. 1101, faire de violents efforts ; αὐδάν, ESCHL. Pers. 574, forcer la voix ; λόγον, ESCHL. Ch. 510, faire résonner sa parole ; ἵπποισι τάθη δρόμος, IL. 23, 375, les chevaux redoublèrent de vitesse ; τέτατο κρατερὴ ὑσμίνη, IL. 17, 543, le combat redoubla d’acharnement ; μάχη τέτατο πτόλεμός τε, IL. 15, 413, le combat et la lutte se prolongeaient ;
   II intr. :
      1 tendre vers, se diriger vers, en parl. de choses (pays, montagne, île, etc.) : παρά τι, HDT. 2, 6, le long de qqe ch. ; avec πρός et l’acc. HDT. 2, 8 ; avec ἐς et l’acc. HDT. 7, 113 ; avec ἐπί et l’acc. XÉN. Ages. 2, 17, etc. ; avec idée de temps : τείνων χρόνος, ESCHL. Pers. 64, durée prolongée ; en parl. de pers. : τ. ὥς τινα, AR. Th. 1205 ; εἴς τινα, PLAT. Leg. 644 a, etc. se diriger vivement vers qqn ; εἴς τι, EUR. Suppl. 720 ; πρός τι, XÉN. An. 4, 3, 21 ; PLAT. Prot. 345 c, etc. ; ou ἐπί τι, PLAT. Theæt. 186 c, etc. tendre vers un but ;
      2 p. suite, fig. avoir du rapport avec, concerner : ἔς τινα, HDT. 6, 109 ; 7, 135 ; EUR. Ph. 435, etc. qqn ;
      3 se rapprocher de : πρός τινα ou πρός τι, PLAT. Theæt. 169 a, Crat. 402 c, avoir de la ressemblance ou du rapport avec qqn ou qqe ch. ; ἐγγύς τι τ. τινός, PLAT. Phæd. 65 a, etc. s’approcher assez près de qqe ch., ressembler à qqe ch. ;
      4 faire effort : ἐναντία τινὶ τ. PLAT. Rsp. 492 d, s’opposer fortement à qqn ou à qqe ch. ; τὸ μὴ τείνειν ἄγαν, SOPH. Ant. 711, ne se pas tendre trop, càd. ne pas être opiniâtre ;

Moy. (ao. ἐτεινάμην) :
      1 tendre qqe ch. à soi : δειρήν, A.RH. 4, 127, tendre son cou ; γυῖα, A.RH. 1, 1009, étendre ses pieds, cf. THCR. Idyl. 21, 48, etc. ;
      2 étendre ou répandre pour soi, A.RH. 4, 705, 1155 ;
      3 tendre ou lancer qqe ch. à soi : τόξα, A.RH. 2, 1043, tendre son arc ; βέλος, ORPH. Arg. 587, lancer son trait.

➳ Prés. opt. 3 pl. épq. τείνειεν, IL. 20, 101 ; ao. épq. τεῖνα, IL. 3, 261 ; pass. ao. ind. 3 sg. épq. τάθη, IL. 23, 375 ; pl.q.pf. 3 sg. épq. τέτατο, IL. 3, 372 ; 12, 436 ; 17, 543, etc. ; OD. 11, 11, etc. ; 3 pl. épq. τέταντο, IL. 4, 544 ; 3 duel épq. τετάσθην, IL. 4, 536.

Étym. R. indo-europ. *ten(h₂)-, tirer, tendre ; cf. τάνυμαι, τανύω, τάσις ; lat. teneō, tendō.

Il. 16.365, etc. ; fut. τενῶ Ar. Th. 1205, (ἀπο-) Pl. Grg. 458b, (ἐκ-) E. Med. 585; aor. ἔτεινα Il. 4.124, Ep. τεῖνα 3.261; pf. τέτακα D.H. 19.12, etc., (ἀπο-) Pl. Grg. 465e; — Med., fut. τενοῦμαι (παρα-) Th. 3.46, (προ-) D. 14.5; aor. ἐτεινάμην, Ep. τειν-, A.R. 2.1043, 4.705, (προ-) Hdt. 9.34, (δι-) Antipho 5.46, Pl. Ti. 78b; — Pass., fut. ταθήσομαι (παρα-) Id. Ly. 204c; aor. ἐτάθην [α] S. Ant. 124 (lyr.), etc., Ep. τάθην Il. 23.375; pf. τέταμαι Hes. Op. 549, etc. ; plpf. 3 sg. and pl. τέτατο, τέταντο, Od. 11.11, Il. 4.544; 3 dual τετάσθην ib. 536 : — stretch by force, pull tight, κυκλοτερὲς μέγα τόξον ἔτεινε Il. 4.124; ἐπ’ Ἀλεξάνδρῳ τείνοντα πάλαι τόξον A. Ag. 364 (anap.); ἐξ ἄντυγος ἡνία τείνας having tied the reins tight to the chariot-rail, Il. 5.262; ναὸς πόδα τείνας keeping the sheet taut, S. Ant. 716; κάλων τείνας οὔριον εὐφροσυνᾶν IG 14.793; οἱ ἀπείρως κατ’ εὐθὺ τείνοντες Sor. 1.73; τῷ ψιμύθῳ… παρειήν make it (look) full, AP 11.374 (Maced.); — Med., τείνατο τόξα stretched his bow, A.R. 2.1043, cf. Orph. A. 589; of tendons, etc., Gal. 18(2).58, al. ; — Pass., [ἱμὰς] ὑπ’ ἀνθερεῶνος… τέτατο [the strap] was made tight, Il. 3.372; τελαμῶνε περὶ στήθεσσι τετάσθην 14.404; τέταθ’ ἱστία were stretched taut, Od. 11.11. metaph, stretch or strain, ἶσον τείνειεν πολέμου τέλος strain the issue of war even, Il. 20.101; — Pass., τῶν ἐπὶ ἶσα μάχη τέτατο πτόλεμός τε 12.436, 15.413, cf. Hes. Th. 638; τέτατο κρατερὴ ὑσμίνη the fight was strained, was intense, Il. 17.543; ἵπποισι τάθη δρόμος their pace was strained to the utmost, 23.375; τοῖσι δ’ ἀπὸ νύσσης τέτατο δρόμος they set off at full speed from the starting-line, ib. 758, Od. 8.121; τ. αὐδάν strain the voice, raise it high, A. Pers. 574 (lyr.); — Pass. also, exert oneself, be anxious, Pi. I. 1.49; ἀμφ’ ἀρεταῖς Id. P. 11.54.
stretch out, spread, ὅτε τε Ζεὺς λαίλαπα τείνῃ Il. 16.365; ἐπὶ νὺξ τέταται βροτοῖσι night is spread over them, Od. 11.19; ἀὴρ τέταται μακάρων ἐπὶ ἔργοις Hes. Op. 549; of light, αἴγλαν ἃ τέταται S. Ph. 831 (lyr.), cf. Pl. R. 616b; of sound, ἀμφὶ νῶτ’ ἐτάθη πάταγος S. Ant. 124 (lyr.); δίκτυα τ. X. Cyn. 6.9; ψυχὴν διὰ παντός Pl. Ti. 34b.
Gramm., lengthen a syllable, A.D. Pron. 55.1; — Pass., ib. 27.25, cf. 11.1 fin.
aim at, direct towards a point, prop. from the bow, ἐπὶ Τροίᾳ τ. τὰ θεῶν ἀμάχητα βέλη S. Ph. 198 (anap.); metaph, ἔς τινα τ. φόνον aim, design death to one, E. Hec. 263 (but τ. φόνον prolong murder, Id. Supp. 672); τ. λόγον εἴς τινα Pl. Phd. 63a; — Pass., ἐς σὲ τ. γλῶσσα E. Rh. 875; ἡ ἅμιλλα τέταται πρὸς τοῦτο Pl. Phdr. 271a, cf. Lg. 770d, R. 581b.
stretch out in length, lay, ζυγὰ ἐπιπολῆς τ. Hdt. 2.96; — Pass., lie out at length, lie stretched, ἐπὶ γαίῃ κεῖτο ταθείς Il. 13.655; ἐν κονίῃσι τετάσθην, τέταντο, 4.536, 544; ταθεὶς ἐνὶ δεσμῷ hanging stretched in chains, Od. 22.200; [φάσγανον] ὑπὸ λαπάρην τέτατο hung along or by his side, Il. 22.307; διὰ… αἰθέρος… τέταται extends, Emp. 135, cf. 100.2; τῶν ἐκ τῆς χώρας λεωφόρων εἰς τὴν πόλιν τεταμένων Pl. Lg. 763c; φλὲψ… διὰ τοῦ κοίλου τείνεται Arist. HA 513b3; τεταμένος sts. becomes a mere Adj., long, αὐχένα… τεταμένον τῇ φύσει, of birds, Id. PA 692b20; in Gramm., of a long vowel, PBouriant 8 i 1, 14.
stretch or hold out, present, τινὰ ἐπὶ σφαγάν E. Or. 1494 (lyr.); ἀσπίδα, δόρυ, AP 7.147 (Arch.), 720 (Chaerem.); τὴν χεῖρά τινι or ἐπί τι, A.R. 4.107, 1049; — Med., τείνεσθαι χέρε, γυῖα, δειρήν, one΄s hands, etc., Theoc. 21.48, A.R. 1.1009, 4.127, etc. ; συὸς τέκος Id. 4.705; ἑανούς ib. 1155.
extend, lengthen, of Time, τὸν μακρὸν τ. βίον A. Pr. 537 (lyr.), cf. E. Med. 670; αἰῶνα Id. Ion 625; τόνδ’ ἐτεινάτην λόγον A. Ch. 510; μακροὺς τ. λόγους E. Hec. 1177; τί μάτην τείνουσι βοήν ; (where others interpr. it like τ. αὐδάν, v. supr. 1.2) Id. Med. 201 (anap.); πολλὰ μὲν τάλαινα πολλὰ δ’ αὖ σοφὴ… μακρὰν ἔτεινας A. Ag. 1296, cf. S. Aj. 1040. intr., of geographical position, stretch out or extend, παρ’ ἣν (sc. λίμνην) τὸ… ὄρος τείνει Hdt. 2.6; τὸ πρὸς Λιβύης… ὄρος ἄλλο τείνει ib. 8; τ. μέχρι… Id. 4.38; ἐς… Id. 7.113; ἐπὶ… X. Ages. 2.17; of a dress, ὑπὸ σφυροῖσι τ. E. Ba. 936; of a mountain, ὑψόθι τ. A.R. 2.354; of Time, ἡμερολεγδὸν τείνοντα χρόνον dragging out time, A. Pers. 64 (anap.); — rarely so in Pass., ὄρος τεταμένον τὸν αὐτὸν τρόπον Hdt. 2.8.
exert oneself, struggle, ἐναντία τισί Pl. R. 492d; press on, hasten, οἱ δ’ ἔτεινον ἐς πύλας E. Supp. 720; δηλοῖ τοὖργον, οἷ τ. χρεών Id. Or. 1129; τὸ μὴ τείνειν ἄγαν S. Ant. 711; τ. ὥς τινα Ar. Th. 1205; ἔτεινον ἄνω πρὸς τὸ ὄρος X. An. 4.3.21; εὐθὺ Βαβυλῶνος Luc. Nec. 6; τὴν ἐπὶ τοῦ οὐρανοῦ Id. Icar. 22.
extend to, reach, ἐπὶ τὴν ψυχήν Pl. Tht. 186c; ἐπὶ πᾶν Id. Smp. 186b; of the veins stretching from one point to another, Arist. HA 492a20, 513a2, al., cf. Pl. Ti. 65c, Diog. Apoll. 6.
tend, refer, belong to, τείνει ἐς σέ it refers to, concerns you, Hdt. 6.109, cf. 7.135, E. Ph. 435, Hipp. 797, etc. ; ποῖ τείνει καὶ εἰς τί ; to what does it tend? Pl. Cri. 47c, cf. Tht. 163a, D. 10.54; μηδαμόσε ἄλλοσε Pl. R. 499a; πρός τι Id. Smp. 188d, Prt. 345b; ἐς ταὐτόν Id. Cra. 439c. τείνειν πρός τινα or τι, come near to, to be like, Id. Tht. 169b, Cra. 402c; ἐγγύς τι τείνειν τοῦ τεθνάναι Id. Phd. 65a, cf. R. 548d. (Cf. τανύω, Skt. tanóti ΄stretch΄, Lat. tendo, etc.)

fut. τενῶ, aor. ἔτεινα, perf τέτακα, τέταμαι, aor. p. ἐτάθην, spannen, an-, ausspannen, ausdehnen, ausrecken ; τόξον, den Bogen spannen, Il. 4.124 u. öfter, wie Aesch. Ag. 355 (vgl. τανύω); βέλη, Soph. Phil. 198 ; ἡνία ἐξ ἄντυγος τείνειν, die Zügel fest anbinden, Il. 3.261, 5.262, 19.394 ; ἱμὰς τέτατο, der Riemen war straff angespannt, 3.372 ; τελαμῶνε τετάσθην, 14.404 ; ταθεὶς ἐνὶ δεσμῷ, Od. 22.200 ; ἱστία τέτατο, die Segel waren gespannt, 11.11 ; so Soph. ναὸς ὅς τις ἐγκρατὴς πόδα τείνας ὑπείκει μηδέν, Ant. 712 ; u. übertr., τὸ μὴ τείνειν ἄγαν, 707 ; auch ὅτε τε Ζεὺς λαίλαπα τείνῃ, Il. 16.365, wenn er ein Unwetter ausspannt, ausbreitet ; νὺξ τέταται βροτοῖσιν, Nacht ist ausgebreitet über den Menschen, Od. 11.19 ; ἀὴρ τέταται, die Luft ist ausgebreitet, Hes. O. 551. Vgl. noch φάρμακον τείνων ἀμφὶ γένυι, vom angelegten Zügel, Pind. Ol. 13.85. – der Länge nach hinstrecken, ὥς τε σκώληξ ἐπὶ γαίῃ κεῖτο ταθείς, Il. 13.655 ; πρηνὴς ἐπὶ γαίῃ κεῖτο ταθείς, 21.119 ; ἐν κονίῃσι τετάσθην, τέταντο, 4.536, 544 ; vgl. ἐν στερροῖς λέκτροισι ταθεῖσα, Eur. Troad. 114 ; φάσγανον ὑπὸ λαπάρην τέτατο, das Schwert hing lang herab, Il. 22.307. – In die Länge ziehen und anspannen, übertr., εἰ δὲ θεός περ ἶσον τείνειεν πολέμου τέλος, Il. 20.101, das Ziel des Krieges gleich anspannen oder etwa gleiche Bahnen zum Ziele des Sieges zumessen, d.i. beiden Parteien gleich günstig sein ; u. pass., τῶν ἐπὶ ἶσα μάχη τέτατο πτόλεμός τε, 12.456, 15.413, Kampf u. Schlacht war ihnen gleich gespannt, d.i. es wurde von ihnen mit gleichem Glücke gekämpft ; vgl. Hes. Th. 638 ; ähnlich ἐπὶ Πατρόκλῳ τέτατο κρατερὴ ὑσμίνη, Il. 17.634, es spannte sich das Gefecht an, man kämpfte mit Anstrengung, Anspannung aller Kräfte, wie τείνειν αὐδήν, die Stimme anspannen, anstrengen, Aesch. Pers. 566 ; λόγον, die Rede ausdehnen, eine lange Rede halten, Ch. 503 ; vgl. ἀμφὶ νῶτ' ἐτάθη πάταγος, mehr in räumlicher Beziehung zu nehmen, Soph. Ant. 124 ; μὴ τεῖνε μακράν, sc. λόγον, Aj. 1019 ; τί μάτην τείνουσι βοάν, Eur. Med. 201 ; vom Lichte, verbreiten, διὰ παντὸς τοῦ οὐρανοῦ καὶ γῆς τεταμένον φῶς, Plat. Rep. X.616b ; ἵπποισι τάθη δρόμος, der Lauf ward von den Pferden angespannt, d.i. sie strengten sich an im Lauf, Il. 23.375, während man ib. 758, Od. 8.121 einfacher nehmen kann : der Lauf erstreckte sich seiner Richtung nach. – Auch von der Zeit, αἰῶνα, das Leben hinziehen, ein langes Leben führen, Eur. Ion 625 ; βίον, Med. 670 ; Aesch. Ag. 1335 ; vgl. ἡδύ τι θαρσαλέαις τὸν μακρὸν τείνειν βίον ἐλπίσι, Prom. 535 ; ὡς μὴ μακροὺς τείνω λόγους, Eur. Hec. 1177 ; vgl. συχνοὺς τείνω τῶν λόγων, Plat. Gorg. 519e. Bei Ath. III.106c u. sonst vom Dehnen, Langsprechen einer Silbe. – Auf ein Ziel hinrichten, hinlenken, βέλη ἐπὶ Τροίᾳ, Soph. Phil. 198 ; φόνον εἴς τινα, Mordanschläge auf Einen richten, Eur. Hec. 263 ; τὸν νοῦν ἐπί τινι, Sp. – Häufig intr., zunächst
   a) vom Orte, sich erstrecken, ausdehnen, sich hinziehen ; besonders εἴς τι, sich wohin, bis zu einem Ziele erstrecken, Her. 4.38, 7.113, der so auch pass. sagt τὸ ὄρος τεταμένον τὸν αὐτὸν τρόπον, das Gebirge, das sich auf dieselbe Weise hinerstreckt, 2.8 ; τείνοντα χρόνον τρομέονται, die sich in die Länge ziehende Zeit, Aesch. Pers. 65.
   b) von Personen, auf Etwas zugehen, auf ein Ziel losstreben, τείνειν ὥς τινα, zu Einem hineilen, Ar. Thesm. 1205 ; τείνειν εἰς πύλας, Eur. Suppl. 720 ; ἔτεινον ἄνω πρὸς τὸ ὄρος, Xen. An. 4.3.21.
   c) auf Etwas gerichtet sein, sich worauf beziehen, worauf zielen, τείνει εἰς σέ, es geht auf dich, Her. 6.109 ; τὰ πρὸς τὴν ἀρετὴν τείνοντα, das auf die Tugend Bezug Habende, Plat. Polit. 308e ; εἰς σὲ τείνει τῶνδε διάλυσις κακῶν, Eur. Phoen. 438 ; ὥστε καὶ τοῦτο τοῦ ᾄσματος πρὸς τοῦτο τείνει, ὅτι, Plat. Prot. 345c, vgl. Symp. 188d ; εἰς σὲ τείνουσιν αὗται αἱ ᾠδαί, Lys. 205e ; ἡ πρὸς τὴν ὄνησιν τείνουσα πρᾶξις, Crat. 419b ; daher auch von Linien, ἀπὸ τῆς ἐκ γωνίας εἰς γωνίαν τεινούσης, Men. 85b ; τὰ μηδαμόσε ἄλλοσε τείνοντα ἢ πρὸς δόξαν καὶ ἔριν, Rep. VI.499a ; πρὸς σὲ μᾶλλον τείνει τὰ τοῦ ἡγεμόνος ἔργα ἢ πρὸς ἐμέ, Xen. Oec. 7.39. Aber auch τείνειν πρός τινα od. πρός τι = an Etwas hinanreichen, ähnlich sein, Plat. Crat. 402c ; ἐγγύς τι τείνειν τοῦ θανάτου, Phaed. 65a, vgl. Theaet. 169a.
   d) sich anspannen, anstrengen, Sp., wie auch das pass. gebraucht wird, ἀμφ' ἀρεταῖς τέταμαι, Pind. P. 11.54 ; λιμὸν ἀμύνων τέταται, I. 1.49.

1. to stretch by main force, to stretch to the uttermost , τόξον ἔτεινεν stretched it to its full , [Iliad by Homer (8th/7th c.BC)]; ἐξ ἄντυγος ἡνία τείνας having tied the reins tight to the chariot-rail, [Iliad by Homer (8th/7th c.BC)]:—;Pass., [ ἱμὰς] τέτατο the strap was made tight , [Iliad by Homer (8th/7th c.BC)]; ἱστία τέτατο the sails were stretched , [Odyssey by Homer (8th/7th c.BC)]:—;absolute, μὴ τείνειν ἄγαν not to strain the cord too tight, [Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC)]
2. metaphorically, ἶσον τείνειν πολέμου τέλος to strain the even tug of war, [Iliad by Homer (8th/7th c.BC)]:—;Pass., ἐπὶ ἶσα μάχη τέτατο [Iliad by Homer (8th/7th c.BC)]; ἵπποισι τάθη δρόμος their pace was strained to the utmost , [Iliad by Homer (8th/7th c.BC)]: also, to exert oneself, be anxious , [Pindar (Refs 5th c.BC)]
3. to stretch out, spread , Ζεὺς λαίλαπα τείνει [Iliad by Homer (8th/7th c.BC)]; νὺξ τέταται βροτοῖσιν night is spread over mankind, [Odyssey by Homer (8th/7th c.BC)]; so, of light, τέτατο φάος [Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC)]; of sound, ἀμφὶ νῶτ᾽ ἐτάθη πάταγος [Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC)]
4. to aim at, direct towards a point, properly from the bow, τείνειν βέλη [Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC)]: then, metaphorically, τ. φόνον εἴς τινα to aim death to one, design it for him, [Euripides (Refs 5th c.BC)]; τ. λόγον εἴς τινα [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)]
5. to stretch out in length , [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)]:—;Pass. to lie out at length, lie stretched , ταθεὶς ἐπὶ γαίηι [Iliad by Homer (8th/7th c.BC)]; ταθεὶς ἐνὶ δεσμῶι lying stretched in chains, [Odyssey by Homer (8th/7th c.BC)]
6. to stretch or hold out, present , τινὰ ἐπὶ σφαγάν [Euripides (Refs 5th c.BC)]:—;Mid., τείνεσθαι χέρε to stretch out one's hands, etc., [Theocritus Poeta Bucolicus (Refs 3rd c.BC)]
7. to extend, lengthen , of Time, [Aeschulus Tragicus (6th/5th c.BC), Euripides (Refs 5th c.BC)]; τείνειν λόγον [Aeschulus Tragicus (6th/5th c.BC)]
8. intransitive, of geographical position, to stretch out or extend , [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC), Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]:—;of Time, τείνοντα χρόνον lengthening time, [Aeschulus Tragicus (6th/5th c.BC)]
9. to exert oneself, struggle , ἐναντία τινί [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)]: to hurry on, hasten , [Euripides (Refs 5th c.BC), Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]
10. to extend to, reach , Lat. pertinere, ἐπὶ τὴν ψυχήν [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)]
11. to tend, refer, belong to , Lat. spectare ad, τείνει ἐς σέ it refers to, concerns you, [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC), Euripides (Refs 5th c.BC)], etc.; ποῖ τείνε; to what tends it? [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)]; ἐγγύς τι τείνειν τοῦ θανάτου [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)] (ML)