ταρϐέω-ῶ :
      1 être effrayé, s’effrayer, IL. 2, 268, etc. ; OD. 7, 51, etc. ; SOPH. Tr. 176 ; EUR. H.f. 971 ; τι, IL. 21, 288, 575 ; 24, 171, etc. ; OD. 18, 330, en qqe ch. ; ἀμφί τινι, A.RH. 3, 459, au sujet de qqe ch. ; avec un inf. EUR. Bacch. 775 ; avec μή, OD. 16, 179 ; SOPH. O.R. 1011, etc. craindre de ou que ; avec l’acc. de l’objet qui inspire l’effroi : τ. τι, IL. 6, 469 ; 11, 405 ; 17, 586 ; ESCHL. Pr. 960, etc. ; SOPH. Tr. 723, etc. s’effrayer de qqe ch. ;
      2 particul. éprouver une crainte religieuse, respecter, vénérer, ESCHL. Eum. 700, 714 ; SOPH. O.C. 292.

➳ Impf. itér. τάρϐεσκον, HH. Ven. 252 ; mot rare en prose, EPIC. (DL. 10, 128) ; PLAT. Ax. 370 a, etc.

Étym. τάρϐος.

Boeot. τάρβειμι Hdn. Gr. 2.930; Aeol. τάρβημι Alc. 302.12 L.-P.; (< τάρβος); — intr., to be frightened, alarmed, Il. 2.268, al. ; θάρσεο… φρεσί, μηδέ τι τάρβει Il. 24.171, cf. 21.288, Od. 7.51, 18.331; οὐδέ τι θυμῷ ταρβεῖ οὐδὲ φοβεῖται nor feels fear, neither turns to flight, Il. 21.575, cf. E. Ph. 361; τὼ μὲν ταρβήσαντε καὶ αἰδομένω βασιλῆα στήτην Il. 1.331; πῶς δ’ οὐχὶ ταρβεῖς τοιάδ’ ἐκρίπτων ἔπη ; A. Pr. 932, cf. 898 (lyr.), Pers. 685; τὸ ταρβοῦν a state of fear, E. Or. 312; μή με ταρβήσας προδῷς from fear, S. Ph. 757; ταρβήσασ’ ἔχω Id. Tr. 37; τεταρβηκώς fearstricken, E. IA 857 (troch.); τ. φόβῳ S. Tr. 176, E. HF 971; τ. μὴ… Od. 16.179, S. OT 1011, Tr. 297, etc. ; τ. ἀμφ’ αὐτῷ μή… A.R. 3.459; τ. εἰπεῖν E. Ba. 775. c. acc., fear, dread, ταρβήσας χαλκόν Il. 6.469; πληθύν 11.405; τίς κέ σ’ ἔτ’ ἄλλος Ἀχαιῶν ταρβήσειεν 17.586, cf. A. Pr. 960, Th. 35, S. Tr. 723, Theoc. 21.62, etc.
stand in awe of, revere, σέβας, χρησμούς, A. Eu. 700, 714, cf. S. OC 292. — Poet. word, rare in Prose, as Epicur. Ep. 3 p. 62U., Pl. Ax. 370a, Plu. Ant. 39.

intr. erschrecken, furchtsam, bestürzt sein, in Verwirrung geraten, sich fürchten, scheuen ; τὼ μὲν ταρβήσαντε καὶ αἰδομένω βασιλῆα στήτην, Il. 1.331, wo es von ehrerbieriger Scheu gedraucht ist ; πάϊς ταρβήσας χαλκόν, 6.469 ; πληθὺν ταρβήσας, 11.405, 17.586 ; gew. absolut, wie 2.268, 4.388 ; neben φοβεῖται, 12.46 ; μήτ' ἄρ τι λίην τρέε μήτε τι τάρβει, 21.288 ; Ggstz θάρσει φρεσί, μηδέ τι τάρβει, 24.171, vgl. Od. 18.331 ; ταρβεῖ προσιόντα, Pind. frg. 76 ; μή τί σοι δοκῶ ταρβεῖν ὑποπτήσσειν τε τοὺς νέους θεούς ; Aesch. Prom. 960, vgl. Eum. 407 ; χρησμοὺς τοὺς ἐμούς τε καὶ Διὸς ταρβεῖν κελεύω, ehren, 684 ; u. die andern Tragg.; mit folgdm μή, Soph. O.R. 1011, wie Eur. Andr. 185 ; auch c. inf., ταρβῶ εἰπεῖν τοὺς λόγους ἐλευθέρους, Bacch. 774 ; τεταρβηκώς, I.A. 857.