ῆς (ἡ) [ᾰᾰ] trouble, désordre :
      1 au physique, trouble (du ventre, de l’estomac, etc.) HPC. Coac. 151 ;
      2 trouble de l’esprit, PD. O. 7, 55 ; ISOCR. 16 a ; joint à φόϐος, THC. 3, 79 ; en parl. d’une armée, HDT. 3, 126 ; THC. 3, 77 ; XÉN. Hell. 7, 5, 27, etc. ;
      3 trouble politique, agitation, HDT. 3, 150 ; 4, 162 ; ταραχὴν παρέχειν, PLAT. Phæd. 66 d, causer du trouble ; πολλὴν ἔχειν ταραχήν, ARSTT. Pol. 2, 8, 12, éprouver un grand trouble ; au plur. DÉM. 301, 11, etc. ;
      4 trouble, désordre, confusion : ταραχὴν ποιεῖν, THC. 7, 86, causer du trouble ; ἐς ταραχὴν καθιστάναι, THC. 4, 85, ou καθεῖναι, DÉM. 179, 20, jeter dans l’agitation ; ἐν ταραχῇ καθεστηκέναι, ISOCR. 281 b, être jeté dans l’agitation ; au plur. troubles, tumulte, LYS. 125, 9 ; ἐν ταραχαῖς εἶναι, ISOCR. 69 a ; DÉM. 301, 11, être dans le trouble, dans l’agitation, etc.

Étym. ταράσσω.

[ᾰρᾰ], also τάρχη (Hsch.), ἡ, disorder, physiological disturbance or upheaval, Sor. 1.105, 2.59; τοῦ πνεύματος Id. 1.46; ἡ ἀπὸ τῆς φλεβοτομίας τ. Id. 2.11; esp. of the bowels, τῆς κοιλίης Hp. Coac. 205; οὐδὲ θόρυβόν τινα ἢ τ. ἐν τῇ κοιλίᾳ ποιεῖ Gal. 6.825. of the mind, αἱ φρενῶν ταραχαί Pi. O. 7.30; ἀνωμαλία καὶ τ. Isoc. 2.6; ἐν πολλῇ τ. καὶ φόβῳ ὄντας Th. 3.79; τ. παρέχειν Pl. Phd. 66d, cf. R. 602c; ἐν οἵαις ἦν τ. D. 18.218; πολλὴν ἔχει τ. Arist. Pol. 1268b4; τ. μειρακιώδους μεστός Isoc. 12.230; ταραχῆς γέμων Epicur. Sent. 17, cf. Phld. Ir. p. 56 W. (pl.); διανοίας ἰσχυρὰ τ. Sor. 1.46; τὴν τ. τοῦ ὀφθαλμοῦ Thphr. Sens. 81. of an army or fleet, Th. 3.77, etc. ; ἐν τῇ τ. in the confusion, in the mêlée, Hdt. 3.126.
political confusion, tumult, and in pl.
tumults, troubles, πολλὴ τ. περὶ τῶν τιμέων ἐγένετο Id. 4.162, cf. 6.5; ἐν τῇ τ. Id. 3.150; αἱ τ. γεγενημέναι ἦσαν Lys. 12.53; τ. ἐγγίγνεταί τισι Is. 4.5; τ. ποιεῖν τισι Th. 7.86; ἐς τ. καθιστάναι τινάς Id. 4.75, cf. Isoc. 6.107, etc. ; εἰς τ. προκαθεῖναι τὴν πόλιν D. 14.5; ἐν τ. καθεστηκέναι Isoc. 12.233; ἐν ταραχαῖς εἶναι Id. 4.138; ταραχῆς τε καὶ ἀνομίας μεστὴν πολιτείαν Pl. Alc. 2.146b, cf. Isoc. 3.31; τ. καθίστατο τῶν ξυμμάχων πρὸς τὴν Λακεδαίμονα Th. 5.25, cf. D. 18.18; τ. ἐμπίπτει Aeschin. 3.81; τ. διαλύειν, κατασβεννύναι, Isoc. 4.134, X. Cyr. 5.3.55; of rebellions or civil wars in Egypt, OGI 90.20 (Rosetta), Wilcken Chr. 9.11, 167.14, Mitteis Chr. 31 v 29 (all ii BC); = Lat. tumultus, Plu. Caes. 33.

ἡ, Unruhe, Verwirrung ; αἱ φρενῶν ταραχαί, Pind. Ol. 7.30 ; ἀδελφῶν, Entzweiung, Eur. I.A. 508 ; Her. 3.126, 6.5 ; Thuc. 3.77, 5.25 ; ὅτι περὶ τὰ δίκαια εἴη παμπόλλη τις ἡμῶν ταραχή τε καὶ ἀξυμφωνία, Plat. Legg. IX.861a ; καὶ ἀπορία, Theaet. 168a ; ταραχὴν παρέχειν, Phaed. 66d ; πολλῆς ταραχῆς τε καὶ ἀνομίας μεστὴν εἶναι τὴν τοιαύτην πολιτείαν, Alc. II, 146b ; καὶ ἀνωμαλία, Isocr. 2.6 ; μετὰ ταραχῆς πράγματα, 3.31 ; im plur., 4.134 ; Bestürzung, Schreck, τότε μάλιστα ἐν ταραχῇ τὰ τῶν Ἑλλήνων γέγονε πράγματα, Dem.; Folgde : καταλύσασθαι τὴν ταραχήν, Pol. 3.10.1.
Bei den Aerzten κοιλίας, Durchfall.

ταραχή, -ῆς, ἡ
(< ταράσσω), [in LXX for חָלָה, מְהוּמָה, etc. ;]
trouble, disturbance: τ. ὕδατος, Jhn.1:5 [4]. In pl. (as in cl.), tumults: Mrk.13:8, Rec.†
(AS)