'[τᾰ]
   I tr. peser dans une balance, d’où :
      1 balancer, tenir en équilibre, tenir en suspens : ἑαυτὸν ἐφ' ἑκάτερον ὦμον, HLD. se balancer suspendu par chaque épaule ; τ. τὴν σφαγὴν ἐν ὀφθαλμοῖς, HLD. 8 fin, tenir la mort suspendue devant les yeux de qqn ; au pass. être balancé, être tenu en suspens : ἰσορρόπως, LUC. être en équilibre ; fig. : ἐταλαντεύετο ἡ μάχη, PLUT. M. 682 e, le combat était balancé, càd. incertain ; cf. DS. 11, 22 ; 16, 4 ;
      2 peser, apprécier : Κελτοὶ Ῥήνῳ τέκνα ταλαντεύουσι, ANTH. 9, 125, les Celtes pèsent, càd. éprouvent la légitimité de leurs enfants en les exposant sur le Rhin ; τούτων τὴν αἵρεσιν ταλάντευε, ALCIPHR. 1, 8, pèse le choix entre ces choses ;
      3 faire pencher la balance : τὸ ζῆν ὑπὸ τούτων οὐ ταλαντεύεται, ALCIPHR. 1, 25, ils ne font pas pencher la balance en faveur de la vie, ils se décident pour ne pas vivre ;
   II intr. pencher, en parl. du plateau d’une balance, ARSTT. Inc. an. 8, 7 ; fig. : τῇ μὲν ἐταλάντευε τὸ ἔλεος, τῇ δ' ἀντέϐριθεν ὁ νόμος, PHIL. 2, 170, la pitié inclinait d’un côté, mais la loi faisait contrepoids de l’autre.

Étym. τάλαντον.

'

(< τάλαντον) balance, sway to and fro, τ. τι ἐν ὀφθαλμοῖς let it hover before them, Hld. 8.17; τ. τὰ καθ’ ἡμᾶς ἡ μοῖρα Id. 10.9; — Pass., sway backwards and forwards, ebb and flow, διὰ τὸ ταλαντεύεσθαι [τὴν θάλατταν] δεῦρο κἀκεῖσε Arist. Mete. 354a8; τῆς μάχης δεῦρο κἀκεῖσε ταλαντευομένης D.S. 11.22, cf. 16.4; ῥέπει καὶ τ. πρὸς τοὐναντίον Plu. 2.682e.
weigh out, measure out, ὕδασι (i.e. by the κλεψύδρα) ἠελίοιο ταλαντεύουσι κελεύθους AP 9.782 (Paul. Sil.); Τιτὰν νύκτα ταλαντεύει καὶ φάος App.Anth. 4.74 (Synesius); τούτων σὺ τὴν αἵρεσιν τ. Alciphr. 1.8; — Pass., τὸ ζῆν οὐδ’ ὑπὸ τούτοις ταλαντεύεται ib. 25. intr., oscillate, ἐπὶ θάτερα Arist. IA 708b14. intr., weigh down the balance, τῇ μὲν ἐταλάντευε τὸ ἔλεος, τῇ δ’ ἀντέβριθεν ὁ νόμος Ph. 2.170.

1) wiegen, schwenken, schaukeln, hin- u. herbewegen, Heliod. 3.3 u. a.Sp.; pass. schwanken, sich hin- u. herbewegen, bald auf die eine, bald auf die andere Seite neigen, τῆς νίκης, τῆς μάχης δεῦρο κἀκεῖσε ταλαντευομένης, DS. 11.22, 16.4, 18.33, da der Sieg, die Schlacht noch unentschieden hin- u. herschwankte ; vgl. Plut. Symp. 5.7 ; auch ταλαντεύομαι τὴν γνώμην, in seiner Meinung, seinem Urteil schwanken, Greg.Naz. u. a.Sp.
2) wägen, abwägen, bestimmen ; νύκτα ταλαντεύει Τιτάν, Synes. 1 (APP 92); Κελτοὶ Ῥήνῳ τέκνα ταλαντεύουσι, Ep.adesp. 32 (XI.52); ὕδασιν ἠελίοιο ταλαντεύουσι κελεύθους, Paul.Sil. 56 (IX.782), von der Wasseruhr ; übertr., ein Gewicht geben, den Ausschlag geben, τούτων σὺ τὴν αἵρεσιν ταλάντευε, gieb den Ausschlag zur Wahl, Alciphr. 1.8 ; τὸ ζῆν ὑπὸ τούτων οὐ ταλαντεύεται, 1.25, davon hängt das Leben nicht ab.