ταλαιπωρέω-ῶ [ᾰ]
   I intr. :
      1 être malheureux, souffrir, phys. et mor. EUR. Or. 672 ; THC. 1, 99 ; 5, 74 ; ὑπό τινος, THC. 2, 101, par suite de qqe ch. ;
      2 se donner de la peine, se fatiguer, HPC. Aër. 290 ;
      3 supporter la fatigue, ANT. 140, 28 ; LYS. 187, 46 ;
      4 se résigner à, inf. DC. 56, 41 ;
   II tr. rendre malheureux, faire souffrir, ISOCR. 163 a ; au pass. :
      1 être malheureux, souffrir, HPC. Aër. 292 ; THC. 3, 78 ; PLAT. Phæd. 95 d, etc. ; d’où être épuisé : ὑπό τινος, THC. 3, 3 ; τινι, DÉM. 231, 15, par qqe ch. ; abs. PLUT. Brut. 37 ;
      2 se donner de la peine, se fatiguer, AR. Pl. 224.

➳ Act. seul. prés. et pf. τεταλαιπώρηκα ; pass. ao. ἐταλαιπωρήθην, pf. τεταλαιπώρημαι. Fut. moy. au sens pass. ARSTD. t. 1, 438.

Étym. ταλαίπωρος.

pf. τεταλαιπώρηκα Isoc. 8.19, etc. ; — Pass., with fut. Med. -ήσομαι Aristid. 1.438 J. ; aor. ἐταλαιπωρήθην Isoc. 3.64, etc. ; pf. τεταλαιπώρημαι Gal. 6.560 : — do hard work, endure hardship or distress, E. Or. 672, Th. 1.99, 5.74; ὑπὸ χειμῶνος Id. 2.101; ἑωυτοῖσι for their own benefit, Hp. Aër. 16; ἐθέλουσα ταλαιπωρεῖν Antipho 5.93; τῷ σώματι ἀδύνατος ταλαιπωρεῖν Lys. 31.12; λυποῦνται καὶ συνεχῶς ταλαιπωροῦσι D. 2.16; c. dat., suffer by reason of, ἐλπίσι κεναῖς Polystr. p. 31 W. rarely trans., distress, trouble, ὁ πόλεμος πάντας τρόπους τεταλαιπώρηκεν ἡμᾶς Isoc. 8.19, cf. D.C. 38.20; ἀνδρὸς… ὑμᾶς μηδ’ ὅσον προπέμψαι ποι αὐτὸν ἀπιόντα… ταλαιπωρήσαντος who did not trouble you even to…, Id. 56.41; — freq. in Pass., to be distressed, suffer hardship, Hp. Aër. 19, Th. 3.78 (s.v.l.), Pl. Phd. 95d, R. 372d; ἐν τοῖς ἀγροῖς… ταλαιπωρουμένους Ar. Pl. 224; ἵνα μὴ ταλαιπωροῖτο μηδ’ ἄχθος φέροι Id. Ra. 24, cf. V. 967; τεταλαιπωρημένοι ὑπὸ τῆς νόσου worn out by…, Th. 3.3; τῷ μήκει τοῦ πολέμου D. 18.19; διὰ τὸν πόλεμον Isoc. 5.38; τὸ σῶμα ταλαιπωρούμενον being distressed, Plu. Brut. 37; σμικρὰ παιδία… κρύει ταλαιπωρούμενα Gal. 6.43; ἐν ταῖς ὁσημέραι πράξεσι πολλὰ ταλαιπωρούμενος ib. 471.

1) starke Arbeiten, körperliche Anstrengungen, Strapazen od. Drangsale aushalten, Unglück, Elend, Kummer erleiden ; Eur. Or. 671 ; Ar. Lys. 1220 ; Thuc. 5.74 ; λυποῦνται καὶ συνεχῶς ταλαιπωροῦσι, Dem. 2.16.
2) trans. ermüden, plagen, πάντα τρόπον τεταλαιπωρήκει ἡμᾶς, Isocr. 8.19 ; dah. pass., ἵνα μὴ ταλαιπωροῖτο μηδ' ἄχθος φέροι, Ar. Ran. 24, u. öfter ; ἦσαν τεταλαιπωρημένοι ὑπὸ τῆς νόσου, Thuc. 3.3, u. öfter ; Plat. Phaed. 95d u. Folgde ; ταλαιπωρεῖσθαι τῷ μήκει τοῦ πολέμου, Dem. 18.19 ; ταλαιπωρηθείς, in der ersten Bdtg des act., Isocr. 3.64 ; τεταλαιπώρηνται διὰ τὸν πόλεμον, 5.37 ; σῶμα ταλαιπωρούμενον, ermüdeter, erschöpfter Leib, Plut. Brut. 37.

ταλαιπωρέω, -ῶ
(< ταλαίπωρος), [in LXX Chiefly for שָׁדַד pu. ;]
__1. to do hard labour, suffer hardship or distress: Jas.4:9.
__2. In cl. occasionally trans., to weary, distress (so Psa.17:9, Isa.33:1).†
(AS)