'(f. τίσω, att. τείσω, v. ci-dessous ; ao. ἔτισα, att. ἔτεισα ; pf. τέτικα, att. τέτεικα ; pass. ao. ἐτίσθην, att. ἐτείσθην ; pf. τέτισμαι, att. τέτεισμαι) [au prés. ῑ épq., ῐ att. ; aux autres temps ῐ]
   I payer, acquitter :
      1 avec l’acc. de la chose donnée en paiement : ζωάγριά τινι, IL. 18, 407, s’acquitter envers qqn en lui témoignant sa reconnaissance pour vous avoir sauvé la vie ; τ. χάριν τινί, ESCHL. Pr. 985, s’acquitter d’une dette de reconnaissance envers qqn (qqf. accorder une faveur à qqn, ANTH. 7, 657) ; τίνειν τοῖς ἰατροῖς μισθόν, XÉN. Mem. 1, 2, 54, payer les honoraires aux médecins ; ἅ σε δεῖ τῖσαι παισί, EUR. Her. 215, ce que tu es tenu de rendre aux enfants en échange de ce qu’ils ont fait ; abs. rendre après avoir reçu, càd. remercier, marquer sa reconnaissance, SOPH. O.C. 1203 ;
      2 avec l’acc. de la chose pour laquelle on est redevable : τ. εὐαγγέλιον, OD. 14, 166, payer pour une bonne nouvelle ; τροφάς τινι, EUR. Or. 109, témoigner sa reconnaissance pour avoir été nourri par qqn ;
   II en mauv. part :
      1 obliger à rendre en échange de, d’où faire payer, punir, venger ; μύσος, ESCHL. Ch. 650, un crime ; cf. SOPH. O.C. 229 ; expier, avec l’acc. de la peine : τ. θωήν, OD. 2, 193, payer une indemnité ; τ. τιμήν τινι, IL. 3, 289, payer une amende à qqn ; τίνειν ποινήν τινος, ESCHL. Pr. 112 ; XÉN. Cyr. 6, 1, 11, subir la peine de qqe ch. ; τ. ποινήν τινί τινος, HDT. 7, 134, donner à qqn une indemnité, une compensation pour qqe ch. ; τίνειν δίκην, SOPH. Aj. 113, etc. subir un châtiment ; τ. δίκην τινί, SOPH. fr. 94, payer une indemnité à qqn ; τ. δίκην τινός, EUR. I.T. 339 ; PLAT. Phæd. 81 d, subir une peine pour qqe ch. ; τι τινί τινος, PLUT. Arat. 54, payer une indemnité à qqn pour qqe ch. ; τίνειν μείζονα ἔκτισίν τινι, PLAT. Leg. 933 e, payer à qqn une amende plus forte ; τὴν προσήκουσαν τιμωρίαν, PLAT. Leg. 905 a, subir le châtiment qui convient ; διπλῆν τίνειν, PLAT. Leg. 946 e, payer double amende, expier doublement ; ἴσην τίνειν, SOPH. O.R. 810, subir un châtiment égal ; abs. expier, SOL. fr. 12 (4), 29 Bgk ; σῷ κράατι τίσεις, OD. 22, 218, tu l’expieras, tu le paieras de ta tête ; avec l’acc. du délit : ὕϐριν, OD. 24, 352, expier son insolence ; φόνον τινός, IL. 11, 142, expier le meurtre de qqn ; βλάϐην, PLAT. Leg. 843 e, expier le tort que l’on a fait à qqn ; τίσειαν ἐμὰ δάκρυα σοῖσι βέλεσσιν, IL. 1, 42, qu’ils expient par tes flèches les larmes que j’ai versées ; cf. IL. 21, 134 ; EUR. El. 1187, etc. ;
      2 avec l’acc. de la pers. pour le meurtre de laquelle on expie : τίσεις γνωτόν, τὸν ἔπεφνες, IL. 17, 34, tu dois une expiation pour le frère que tu m’as tué ;

Moy. τίομαι (f. τίσομαι, ao. ἐτισάμην) :
      1 payer une dette, d’où : rémunérer, récompenser, témoigner sa reconnaissance : τινά τινι, PD. P. 2, 44, à qqn au moyen de qqe ch. ;
      2 se faire rembourser : abs. ἡμεῖς δ' αὖτε ἀγειρόμενοι κατὰ δῆμον τισόμεθα, OD. 13, 15, nous nous ferons restituer cela en prélevant sur le peuple, nous nous ferons indemniser (des présents que nous allons faire à Ulysse) ; avec l’acc. de la récompense ou de l’indemnité : τίσει τῶνδε πολυπλάσια, ANTH. 6, 152, tu recevras beaucoup plus en échange ; avec l’acc. de la pers. par qui l’on se fait payer, d’où : punir, châtier, se venger de : τινα, OD. 12, 378, etc. ; HDT. 1, 10, 123, 190, etc. ; XÉN. Cyr. 1, 6, 11, punir qqn ; τ. τινα φυγῇ, ESCHL. Sept. 638, punir qqn du bannissement ; τ. τινα ὑπέρ τινος, HDT. 1, 27, etc. punir qqn dans l’intérêt de qqn, se venger de qqn à cause de qqn ; τ. Ἀλέξανδρον κακότητος, IL. 3, 366, faire expier à Pâris son crime ; cf. OD. 3, 206 ; HDT. 3, 47 ; SOPH. Tr. 809, etc. ; abs. OD. 3, 203 ; 15, 177 ; avec l’acc. de la chose pour laquelle on se venge ou l’on se fait payer une indemnité ; p. suite, punir qqe ch., châtier qqe ch., se venger de qqe ch. : φόνον τινός, IL. 15, 116 ; OD. 24, 470, venger le meurtre de qqn ; cf. IL. 2, 356 ; 19, 208 ; OD. 20, 169 ; 23, 31 ; ESCHL. Ch. 18, etc. ; SOPH. El. 115 ; avec double acc. : ἔργον Νηλῆα, OD. 15, 236, faire expier à Nèlée son crime ; cf. EUR. Med. 1316.

➳ Act. impf. itér. τίνεσκον, A.RH. 4, 1327 ; 3 sg. τίνεσκεν, A.RH. 2, 475. Dans les inscr. att. fut. τείσω dans les composés ; ao. ἔτεισα ; pf. τέτεικα ; ao. pass. ἐτείσθην dans les composés ; pf. τέτεισμαι, supposé par anal. avec l’att. ἀπότεισμα pour ἀπότισμα ; v. Meisterh. p. 144, 6 ; 147, § 67, 1 ; 149, 6 ; moy. ao. opt. 3 pl. ion. τισαίατο, HDT. 3, 75.

Étym. p. *τινϝω, de la R. indo-europ. *k^wei-, punir, venger ; cf. τίω, τίνυμι, ποινή.

'

Il. 3.289, al., (ἀπο-) IG 5(1).1390.76 (Andania, i BC), etc. ; Ion. impf. τίνεσκον A.R. 2.475; fut. τείσω (ἐκ-) IG2². 412.6 (iv BC), (ἀπο-) Epigr.Gr. 1132 (Att. vase, iv BC), PPetr. 3 p. 55 (iii BC), IG 7.3073.1 (Lebad., ii BC), etc. ; Cypr. 3 sg. πείσει Inscr.Cypr. 135.12 H. ; aor. ἔτεισα (ἀπ-) SIG 47.15 (Locr., v BC), 663.25 (Delos, iii/ii BC), PPetr. 3 p. 41 (iii BC), etc. ; freq. written τίσω ἔτισα in Hellenistic and later Inscrr. and Pap., and in codd. of all authors (fut., Od. 8.348, A. Ch. 277, S. Aj. 113, etc. ; aor., Od. 24.352, Pi. O. 2.58, S. OT 810, etc.); in Hom. confused (both in codd. and printed texts) with τίσω ἔτισα fut. and aor. of τίω, and only to be distd. by the sense; pf. τέτεικα (ἀπο-) SIG 437.6 (Delph., iii BC); part. τετεικώς Lyc. 765 (τετικώς, τεθεικώς codd.) (v. ἐκτίνω); — Med., pres. first in Thgn. 204 (only τίνυμαι in Hom.); fut. τείσομαι Od. 13.15, al. ; aor. ἐτεισάμην 3.197, 15.236, al. (τισ- codd.); — Pass., aor. ἐξετείσθην IG2². 1613.198, D. 39.15, 59.7; pf. 3 sg. ἐκτέτεισται Pl. Phdr. 257a, D. 24.187. [τινω (from ΤίνϜω) in Ep., also Thgn. 204, Herod. 2.51, AP 7.657 (Leon.); τινω in Trag., as A. Pr. 112, S. OC 635, E. Or. 7; also in Pi. P. 2.24 (Med.) and Sol. 13.31; also in some Epigrammatists, as Simm. 25.1, AP 9.286 (Marc. Arg.).] Act., pay a price by way of return or recompense, mostly in bad sense, pay a penalty, with acc. of the penalty, τ. θωήν Od. 2.193; τιμήν τινι Il. 3.289; ποινάς Pi. O. 2.58, A. Pr. 112, Theodect. 8.9; δίκην S. Aj. 113, El. 298, Fr. 107.9, 2 Ep. Thess. 1.9, etc. ; also τ. ἴσην (sc. δίκην) S. OT 810; διπλῆν Pl. Lg. 946e; τὸ ἥμισυ ib. 767e (s.v.l.); μείζονα τὴν ἔκτ<ε>ισίν τινι ib. 933e; τὴν προσήκουσαν τιμωρίαν ib. 905a, cf. Trag.Adesp. 490; — but also in good sense, pay a debt, acquit oneself of an obligation, ζωάγρια τ. Il. 18.407; τείσειν αἴσιμα πάντα Od. 8.348; εὐαγγέλιον (reward for bringing good news) 14.166; τ. χάριν τινί render one thanks, A. Pr. 985; τ. γῇ δασμόν S. OC 635; ἰατροῖς μισθόν X. Mem. 1.2.54; — also simply, repay, c. acc. rei, τροφάς τινι E. Or. 109; — in various phrases, τ. ἀντιποίνους δύας repay equivalent sorrows, A. Eu. 268 (lyr.); φόνον φόνου ῥύσιον τ. S. Ph. 959; αἱμάτων παλαιτέρων τ. μύσος send one pollution in repayment for another, A. Ch. 650 (lyr., Lachm., for τείνει)· ἀρᾶς τ. χρέος Id. Ag. 457 (lyr.). — Constr. ; c. acc. of the thing paid or of the thing repaid (v. supr.). less freq. c. dat., κράατι τείσεις with thy head, Od. 22.218; ψυχῇ A. Ch. 277. c. dat. of pers. to whom payment is made (v. supr.). c. dat. of the penalty, τ. θανάτῳ ἅπερ ἦρξεν Id. Ag. 1529 (anap.); τύμμα τύμματι ib. 1430 (lyr.). with gen. of the thing for which one pays, τ. ἀμοιβὴν βοῶν τινι pay him compensation for the cows, Od. 12.382; τ. τινὶ ποινήν τινος pay one retribution for…, Hdt. 3.14, 7.134; τ. μητρὸς δίκας for thy mother, E. Or. 531; ἀντὶ πληγῆς πληγὴν τ. A. Ch. 313 (anap.); also with acc. of the thing for which one pays, the price being omitted, pay or atone for a thing, τείσειαν Δαναοὶ ἐμὰ δάκρυα σοῖσι βέλεσσι Il. 1.42; τ. ὕβριν Od. 24.352; τ. φόνον or λώβην τινός, Il. 21.134, 11.142; κακά Thgn. 735; διπλᾶ δ’ ἔτεισαν Πριαμίδαι θἀμάρτια A. Ag. 537; less freq. c. acc. pers., τείσεις γνωτὸν τὸν ἔπεφνες thou shalt make atonement for the brother thou hast slain, Il. 17.34. abs., make return or requital, Sol. 13.29; παθόντα οὐκ ἐπίστασθαι τίνειν S. OC 1203, cf. 230 (lyr.). Med., have a price paid one, make another pay for a thing, avenge oneself on him, punish him, freq. from Hom. downwards. — Constr. ; c. acc. pers., Il. 2.743, Od. 3.197, Hdt. 1.10, 123, S. OC 996, etc. c. gen. criminis, τείσασθαι Ἀλέξανδρον κακότητος punish him for his wickedness, Il. 3.366, cf. Od. 3.206, Thgn. 204 (where ἀμπλακίης, v.l. -ίας), Hdt. 4.118, etc. ; τ. τινὰ ἐφ’ ἁμαρτωλῇ Thgn. 1248; ὑπέρ τινος Hdt. 1.27, 73. c. acc. rei, take vengeance for a thing, τείσασθαι φόνον, βίην τινός, Il. 15.116, Od. 23.31; λώβην Il. 19.208, etc. c. dupl. acc. pers. et rei, ἐτείσατο ἔργον ἀεικὲς ἀντίθεον Νηλῆα he made Neleus pay for the misdeed, visited it on his head, Od. 15.236; Ζεῦ ἄνα, δὸς τείσασθαι, ὅ με πρότερος κάκ’ ἔοργε, δῖον Ἀλέξανδρον Il. 3.351; τείσασθαί τινα δίκην exact retribution from a person, E. Med. 1316 (dub.l.). c. dat. modi, τίνεσθαί τινα ἀγαναῖς ἀμοιβαῖς, φυγῇ, repay or requite with…, Pi. P. 2.24, A. Th. 638. abs., repay oneself, indemnify oneself, ἡμεῖς δ’ αὖτε ἀγειρόμενοι κατὰ δῆμον τεισόμεθ’ Od. 13.15.
(Root q^uĭ- [alternating with q^uei- and q^uoi-] ΄pay΄; τινϜ-ω, τι-σις, τεί-σω [Cypr. πείσει], ἔτει-σα [cf. ἀππεισάτου s.v. ἀποτίνω], ποινή; Skt. cáy-ate ΄avenge, punish΄; ápa-ci-tis ΄vengeance΄; — not related to τίω.)

nur praes. u. impf., die übrigen tempp. werden von τίω gebildet, – büßen, eine Buße entrichten ; τιμὴν τίνειν, Il. 3.289 ; θωὴν τίνειν, Od. 2.193 ; τοιάσδε ποινὰς ἀμπλακημάτων τίνω, Aesch. Prom. 112, 176, 623 ; ἀντὶ δὲ πληγῆς φονίας φονίαν πληγὴν τινέτω, Ch. 311 ; τίνει ταύτην δίκην, Eur. Or. 7 ; auch ἀδικίας τίνοντες, Ion 447 ; übh. eine Schuld abtragen, ζωάγρια τίνειν, Il. 18.407 ; ὕβριν, einen Frevel abbüßen, Od. 24.352 ; δίκην τίνουσι, Plat. Theaet. 177a ; βλάβην, Legg. VIII.943e, u. oft ; δίκην τῆς τροφῆς, Phaed. 81d ; ποινάς, Xen. Cyr. 6.1.11. – Aber auch χάριν τίνειν, Aesch. Prom. 987, Ag. 796 ; vgl. Soph. ἱκέτης δαιμόνων ἀφιγμένος γῇ τῇδε κἀμοὶ δασμὸν οὐ σμικρὸν τίνει, O.C. 641 ; εὖ πάσχειν, παθόντα δ' οὐκ ἐπίστασθαι τίνειν, vergelten, 1205 ; u. so auch pass., εὐεργέταν ἀμοιβαῖς τίνεσθαι, Pind. P. 2.24 ; τίνοι γ' ἂν τῇ τεθνηκυίᾳ τροφάς, Eur. Or. 109.
Med. τίνομαι, bei Hom. im praes. nur τίνυμαι (s. oben), eigtl. sich bezahlen lassen, dah. Einen wegen eines Vergehens büßen lassen, τινά, Her. 1.10 u. oft ; τινὰ ὑπέρ τινος, 1.27, 73 ; τινά τινος, Theogn. 204 ; dah. strafen, züchtigen, und mit dem acc. der Sache, rächen, Hes. Th. 165, 472, Sc. 17 ; τὸν αἴτιον τίνοι' ἄν, Soph. O.C. 1000.
[Ι ist bei den Epikern lang, bei den Attikern in der Regel kurz, z.B. Aesch. Prom. 112 Soph. O.C. 1203 Eur. Or. 7 ; so auch Solon 5.31 ; Pind. P. 2.24 und Anth.]

τίνω
[in LXX: Pro.27:12 (τ. ζημίαν, for עָנַשׁ ni.), etc. ;]
to pay: t. δίκην (cf. Pr, l.with), to pay penalty, 2Th.1:9 (see M, Th., in l).†
(AS)