indécl. :
      1 onomatopée pour parodier le son de la lyre, ARCHIL. 118 ;
      2 p. suite, τήνελλα καλλίνικος, AR. Av. 1764, Ach. 1227, sorte de refrain de victoire ou cri d’encouragement dans les jeux sacrés.

a word formed by Archil. (Fr. 119) to imitate the twang of a guitar-string (cf. θρεττανελό); he began a triumphal hymn to Heracles with τήνελλα, ὦ καλλίνικε χαῖρε ; hence the words τήνελλα καλλίνικε became a common mode of saluting conquerors in the games, Hurrah!, Ar. Av. 1764 (lyr.), Ach. 1227 (cf. Sch. Pi. O. 9.1); — hence Adj. τήνελλος, ον, greeted with huzzas, ἐὰν… νικᾷς…, τήνελλος εἶ Ar. Eq. 276. (Written τήνεβλα and τήνεβλος in Hsch.)

ein von Archil. frg. 69 gebildetes Wort, das den Ton der angeschlagenen, schwingenden Zithersaite nachbilden soll ; weil er einen Siegesgesang auf den Herkules mit den Worten anfing τήνελλα, ὦ καλλίνικε, χαῖρε, wurde τήνελλα καλλίνικε ein gewöhnlicher glückwünschender Zuruf an die Sieger in Wettkämpfen, eine Art Hurrah ! Schol. Pind. Ol. 9.1 u. oft ; s. Böckh expl. 187 ; Ar. schließt die Ach. ἕπεσθε νῦν ᾄδοντες ὦ τήνελλα καλλίνικος, wie die Av. τήνελλα καλλίνικος, ὦ δαιμόνων ὑπέρτατε ; der Schol. zur ersten Stelle erkl. μίμημα ἐπιφθέγματος αὐλοῦ, der zur zweiten μίμησις φωνῆς κρούματος αὐλοῦ ποιᾶς ἀπὸ τοῦ ἐφυμνίσυ οὗ εἶπεν Ἀρχίλοχος κτλ.