(f. τήξω, ao. ἔτηξα, pf. au sens intr. τέτηκα ; pass. f. τακήσομαι [ᾰ] ao.1 ἐτήχθην, ao.2 ἐτάκην [ᾰ] pf. τέτηγμαι) :
A tr.
   I faire fondre (des métaux, HDT. 3, 96, etc. ; la neige, ESCHL. fr. 304) ; d’où dissoudre du sel, etc. PLAT. Tim. 60 e, etc. ; p. anal. réduire de l’eau en vapeur, HDT. 2, 25 ; au pass. se liquéfier, fondre, en parl. de la neige, OD. 19, 207 ; HDT. 2, 22 ; XÉN. An. 4, 5, 15 ; de métaux, HÉS. Th. 862, 866, 867 ; p. anal. se relâcher, en parl. des intestins, HPC. Aër. 285 ; se dissoudre, se putréfier, en parl. d’un cadavre, SOPH. Ant. 906 ; de chairs, PLAT. Tim. 82 e ;
   II fig. :
      1 épancher comme à flots : οἰμωγάν, SOPH. El. 123, des gémissements, se consumer à gémir ;
      2 amollir, PLAT. Rsp. 411 b ; ANTH. 5, 278, etc. ;
      3 consumer dans le chagrin, etc. OD. 19, 264 ; fig. au pass. se consumer, particul. se consumer à force de pleurer, OD. 19, 207 ; SOPH. El. 283 ; d’où se flétrir, en parl. de la peau, OD. 19, 204 ; en gén. dépérir, OD. 5, 396 ; HDT. 3, 99 ; se consumer de chagrin, EUR. Med. 158, etc. ; se consumer d’amour, ANTH. 7, 31 ; d’où βλέμμα τηκόμενον, PLUT. Ant. 53, regard languissant ;
B intr. au pf. et au pl.q.pf. se liquéfier, fondre, XÉN. An. 4, 5, 15 ; POL. 11, 24, 11 ; fig. se consumer, s’épuiser, IL. 3, 176.

➳ Impf. pass. 3 sg. poét. τήκετο, OD. 19, 204, 208 ; fut. moy. τήξομαι au sens pass. HPC. 6, 110 Littré ; prés. dor. τάκω [ᾱ] SOPH. El. 123 ; THCR. Idyl. 2, 28 ; pf. dor. τέτακα [ᾱ] EUR. Suppl. 1141 ; pass. prés. dor. τάκομαι [ᾱ] AR. Vesp. 317 ; EUR. Med. 158 ; THCR. Idyl. 2, 18, 83 ; 2 sg. τάκεαι, THCR. Idyl. 1, 82 ; part. fém. sg. τακομένα, EUR. El. 208 ; pl. τακόμεναι, ESCHL. Eum. 374 ; impf. 2 sg. dor. ἐτάκευ [ᾱ] THCR. Idyl. 5, 12.

Étym. R. indo-europ. *teh₂-, fondre, se consumer ; cf. lat. tābēs.

A. Fr. 300.5, etc., Dor. τάκω [α] S. El. 123 (lyr.), Theoc. 2.28; fut. τήξω AP 5.277 (Agath.), (συν-) E. IA 398 (troch.); Dor. 2 sg. ταξεῖς (κατα-) Theoc. Ep. 6.1; aor. ἔτηξα Hdt. 3.96, (κατ-) Od. 19.206, etc. ; pf. τέτηκα, in intr. sense, Il. 3.176, etc. ; Dor. τέτακα E. Supp. 1141 (lyr.), (προσ-) S. Tr. 836 (lyr.); plpf. ἐτετήκειν X. An. 4.5.15; — Med., fut. τήξομαι (but in pass. sense) Hp. Flat. 12; aor. ἐτηξάμην Nic. Al. 63, 164, 350; — Pass., fut. τακήσομαι LXX Le. 26.39, al., Anacreont. 10.16, (συν-) Plu. 2.752e; aor. ἐτάκην [α] E. Hel. 3, Pl. Phdr. 251b, Ti. 83a; freq. in compds. ἐξ, ἐν-, συν-; rarely ἐτήχθην, Hp. Morb. 4.57, Pl. Ti. 61b, once in Trag., συντηχθείς E. Supp. 1029 (lyr.); pf. τέτηγμαι Plu. 2.106d, AP 5.272 (Agath.); but in early Gr. the pf. and plpf. Pass. are supplied by the intr. Act. pf. and plpf. τέτηκα, ἐτετήκειν (v. supr.).
Act., melt, melt down (trans.), of metals, Hdt. 3.96, etc. ; τ. πετραίαν χιόνα A. l.c. ; bring clouds down in rain, Hdt. 2.25; dissolve, Pl. Ti. 60e, 84d, Gal. 13.523, etc. metaph, dissolve, cause to waste or pine away, μὴ θυμὸν τῆκε let it not melt or pine away, Od. 19.264; τίν’ αεὶ τάκεις ὧδ’ ἀκόρετον οἰμωγὰν τὸν Ἀγαμέμνονα ; (i.e. τί ὧδε τήκει οἰμώζουσα τὸν Ἀγ. ;) S. El. 123 (lyr.); τ. βιοτάν E. Med. 141 (anap.); σῶμα Pl. R. 609c; τ. καὶ λείβει [τὸ θυμοειδές] ib. 411b; τ. ἧπαρ Call. Aet. Oxy. 2079.8; διαφορεῖν καὶ τ. [σάρκα] carry off and reduce superfluous flesh, Gal. 6.96, cf. Vict. Att. 1; ἡ ταχεῖα κίνησις τὴν θερμασίαν ἐπὶ πλέον αὐξάνουσα τήκει τὸ σῶμα Id. 15.191; ἔρωτες τήξουσιν κραδίην AP 5.277 (Agath.). Pass., with intr. pf. Act. τέτηκα, melt, be dissolved, melt away, of snow, thaw, χιὼν τηκομένη Od. 19.207; ῥέειν ἀπὸ τηκομένης χιόνος Hdt. 2.22; λευκῆς τακείσης χιόνος E. Hel. 3; ἡνίκ’ ἂν τακῇ χιών Id. Fr. 228.4; τὴν χιόνα τετηκέναι X. An. 4.5.15; of metals, ἐτήκετο κασσίτερος ὥς Hes. Th. 862; σίδηρος… πυρὶ κηλέῳ τήκεται ib. 866; also τετηκότα (sc. κρέα) sodden flesh, E. Cyc. 246; ἄλφιτα πυρὶ τ.
is consumed, Theoc. 2.18; τήκεται κοιλίη, merely, is relaxed, Hp. Aër. 7; of putrefying flesh, fall away, Pl. Ti. 82e; of a corpse, κατθανὼν ἐτήκετο S. Ant. 906; κηκὶς μηρίων ἐτήκετο ib. 1008; πυρὸς τετακότας σποδῷ E. Supp. 1141 (lyr.); εἰς τοῦτο τετηκυῖα resolved into…, Pl. Ti. 85d; στοιχεῖα καυσούμενα τήκεται 2 Ep. Pet. 3.12; of fat, τακείσης πιμελῆς Gal. 6.192, cf. 18(2).140; of food in the digestive organs, τήκεται μὲν ἡ πρότερον ῥηθεῖσα [πτισάνη], ἡ δ’ ἑτέρα δύστηκτός ἐστι Id. 6.784. metaph, melt or waste away, pine, κλαίουσα τέτηκα Il. 3.176; τήκετο χρώς Od. 19.204; τήκετο καλὰ παρήϊα δάκρυ χεούσης ib. 208; ἐν νούσῳ… δηρὸν τηκόμενος 5.396; τ. νούσῳ Hdt. 3.99, cf. Theoc. 1.66, 82, etc. ; Ὀδυσσεὺς τήκετο was moved to tears, Od. 8.522; κλαίω, τέτηκα S. El. 283; μὴ λίαν τάκου E. Med. 159 (lyr.); ψυχὴν ἐτήκου Id. Heracl. 645, cf. El. 208 (lyr.); ἐτάκευ βασκαίνων Theoc. 5.12; τὸ κάλλος ἐτάκετο Id. 2.83; come to naught, δόξαι… τακόμεναι κατὰ γᾶν μινύθουσιν A. Eu. 374 (lyr.); ἐπί τινι τακείς consumed for love of…, AP 7.31 (Diosc.), cf. Luc. DMeretr. 12.1; βλέμμα τηκόμενον a languishing look, Plu. Ant. 53. (Cf. Lat. tabes, OE. pawian ΄thaw΄, Slav. tajati ΄melt΄.)

fut. τήξω, trans., machen, daß Etwas zerfließt, schmelzen, bes. Metalle, Her. 3.96 ; χιόνα, Aesch. frg. 299 ; τήκει καὶ λείβει, Plat. Rep. III.411b ; καὶ διόλλυσι, X.609c, wie Tim. 83a ; Ggstz von πήγνυμι, Plut. Symp. 6 a.E. – Uebrtr., θυμόν, das Herz in Trauer verzehren, Od. 19.264 ; τίν' ἀεὶ τάκεις ὧδ' ἀκόρεστον οἰμωγὰν – Ἀγαμέμνονα, Soph. El. 122 ; τήξουσιν ἔρωτες κραδίην, Agath. 2 (V.278).
Pass. τήκομαι, aor. ἐτάκην, seltener ἐτήχθην, wie Plat. Tim. 61b, fut. τακήσομαι, intr., zerschmelzen, fließend werden, zerfließen ; Hes. Th. 862, 866 ; κηκὶς μηρίων ἐτήκετο, Soph. Ant. 995 ; verwesen, εἰ ποσις μοι κατθανὼν ἐτήκετο, 897 ; u. übertr., sich verzehren, vergehen, bes. von Krankheit, Gram oder Sehnsucht ; bei Hom. in Vrbdg mit Weinen, so daß man an die eigentliche Bdtg erinnert wird, in Tränen zerfließen u. sich abhärmen : Ὀδυσσεὺς τήκετο, δάκρυ δ' ἔδευεν παρειάς, Od. 8.522, wie 19.204 ff. τήκετο χρώς, τήκετο καλὰ παρήϊα δακρυχεούσης mit dem Schmelzen des Schnees verglichen wird ; Sp., ὄμμα τέτηκται, Agath. 13 (V.273); vgl. Theocr. 1.66, 82, 2.18, 28 ; τηκόμενος νούσῳ, Her. 3.99 ; u. übertr., δόξαι τακόμεναι κατὰ γᾶν μινύθουσιν ἄτιμοι, Aesch. Eum. 352 ; Plat. u. Folgde ; τὰ μήτε σηπόμενα, μήτε τηκόμενα, Xen. Mem. 3.1.7. – Das perf. τέτηκα hat dieselbe intr. Bedeutung, geschmolzen sein ; κρέα τετηκότα, Eur. Cycl. 246 ; auch πῦρ τετακός, Suppl. 1146, erloschen ; übertr., κλαίουσα τέτηκα, Il. 3.126 ; κλαίω, τέτηκα, Soph. El. 275 ; Sp., τετηκὸς ἀργύριον, Pol. 11.24.11 ; übertr., τετηκυῖα ἐπὶ σοί, Luc. Meretr. Dial. 12.

τήκω
[in LXX for מָסַס ni., מָקַק ni., מוּג ni., etc. ;]
trans.,
to melt, melt down; pass., to melt, melt away: 2Pe.3:12.†
(AS)