ης, ou τηθή, ῆς (ἡ) grand-mère, propr. ou comme t. de respect, AR. Ach. 49, Lys. 549 ; PLAT. Rsp. 461 d ; IS. 40, 16, etc.

➳ Dans les inscr. att. à côté de τίτθη, CIA. 2, 836, c-k, 43 (commenc. du 3^e siècle av. J.C.) ; v. Meisterh. p. 15, 8.

Étym. indo-europ. *d^hēd^hē-, grand-mère.

(sts. written τηθή ; the Ion. voc. τῆθα, Sch. Il. 3.130, prob. belongs to this word), ἡ, grandmother, Ar. Ach. 49, Lys. 549, And. 1.128, Pl. R. 461d, Is. 3.23, IG2². 1534.229, D. 57.20 (v.l. τιτθῆς, ῇ), Men. 532.4 (τιθή codd.), Hierocl. p. 61 A. (τιτθαί, τίθαι, τίτθαι codd.), Lib. Or. 25.47 (vv. ll. τήτθη, τίθη), Thom.Mag. p. 359 R. (τίθη codd. and prob. Thom.); title of play by Diphilus, IG2². 2363.35; τίθη λέγεται ἡ μάμμη, τίτθη ἡ βυζάστρια, τιθήνη ἡ τροφός Ps.-Hdn. Gr. post Moer. p. 479 P., cf. Ptol.Ascal. p. 394 H., etc.
nurse; τῆ, ὅθεν καὶ τήθη ἡ λέγουσα 'δέξαι, θήλασον' Sch. Il. 14.219, cf. Sch. Ar. Lys. 549; but this is an error, the word for nurse being τίτθη.

ἡ, auch τηθή, wie τίτθη (Wutzel Θα),
1) die Amme, Sp. u. VLL.
2) die Großmutter ; Ar. Ach. 49, Lys. 549 ; Andoc. 1.128 ; πάππους τε καὶ τηθάς, Plat. Rep. V.461d, wo v.l. τίτθας ist ; Sp., wie Plut. Symp. 8.9.
Beide Wörter, τήθη u. τίτθη, werden oft verwechselt, vgl. Ruhnk. zu Tim. p. 256 u. Lobeck zu Phryn. 134, der in der ersten Bdtg immer τἰτθη oder τιτθή schreiden u. τήθη oder τηθή nur in der Bdtg Großmutter gelten lassen will ; s. auch Meineke quaest. Men. 190.