att. τέτταρες, ες, α, gén. άρων, dat. αρσι, acc. αρας, ας, α [ᾰ] quatre, IL. 2, 618, etc.

➳ Dat. τέσσαρσι, THC. 2, 21, etc. ; poét. τέτρασι [ᾰ] HÉS. fr. 4, 2 Göttling. Dans les inscr. att. seul. τέτταρες, non τέσσαρες, etc. CIA. 9, 11 (464/45 ?? av. J.C.), etc. ; v. Meisterh. p. 77 § 36, 1 ; 124, 2. Ion. τέσσερες, ες, α, dat. τέσσερσι, HDT. 1, 51 ; 2, 31 ; 6, 41 ; dor. τέττορες, T. LOCR. ou τέτορες, ες, α, HÉS. O. 696 ; PHOCYL. 3, 1 ; EPICH. fr. 100 Ahrens ; SIM. fr. 94 ; éol. πίσυρες, ες, α, IL. 15, 680 ; OD. 5, 70.

Étym. indo-europ. *k^wetuer-, quatre ; cf. lat. quattuor, sscr. catvā́rah.

οἱ, αἱ, τέσσαρα, τά, gen. ων ; dat. τέσσαρσι(ν) Th. 2.21, Act. Ap. 12.4, etc. ; poet. τέτρασι Hes. Fr. 188, Pi. O. 8.68, al., and in late Prose, as LXX Jd. 9.34, Str. 13.1.3, Hermog. Meth. 29, Alex.Aphr. in Top. 208.12, in Sens. 54.18, PSI 10.1126.9 (iii AD), v.l. in Act. Ap. 11.5 (cod. D), and in good codd. of Arist. IA 704a11, al., Theol.Ar. 19, etc. ; also τέταρσι SIG 729.3 (Delph., i BC), PSI 9.1028.10 (i AD); — Att. τέτταρες, τέτταρα, dat. τέτταρσιν Isoc. 12.3; also τάρων (v. τάρες) for τεττάρων ; Phocian dat. τεττάροις IG 9(1).32.78 (Stiris, ii BC); — Ion. and later Gr. τέσσερες, τέσσερα, SIG 57.25 (Milet., v BC), Schwyzer 289.120 (Rhodian, ii BC), etc. (dat. τέσσερσι Hdt. 6.41, τεσσέρασιν SIG 633.98 (Milet., ii BC)), but τέσσαρες in Hom., and Schwyzer 707 B 4 (Ephesus, vi BC), etc. ; codd. of LXX have τέσσαρες (nom. and acc.), τεσσάρων, τέσσαρσι, but τέσσερα(ς), τεσσεράκοντα ; since however τέσσερα(ς) and τεσσεράκοντα, apart from Ion., are not common in Papyri before ii AD, the LXX autographs prob. had τέσσαρα (< ς) and τεσσαράκοντα ; the form τέσσερα(ς) is here due to avoidance by the copyists of the sequence εα-α ; — Dor. τέτορες, τέτορα, Hes. Op. 698, Phoc. 3, Simon. 91, Epich. 149, SIG 240 I 8 (Delph., iv BC), al., Theoc. 14.16; — Ep. (prob. Aeol.) πίσυρες [ι] Od. 5.70, 16.249, A.R. 2.1110, Nic. Th. 182; acc. πίσυρας Od. 22.111, Il. 15.680, al., Call. Dian. 105, IGRom. 4.360.26 (Pergam., ii AD); gen. πισύρων Dam. Isid. 290 (metrical?), prob. in Hsch. ; dat. πισύρεσσι, πισύροισι, ῃσι, -αις, Nonn. D. 16.119, 38.176, 236, 39.377, AP 14.7.4; Aeol. also πέσυρες, neut. πέσυρα Epigr.Gr. 988.6 (Balbilla); and πέσσυρες, πέσσυρα, Hsch. ; — Boeot. πέτταρες, α : — four, Od. 9.335, etc. ; διὰ τεττάρων the musical interval of the fourth, Damox. 2.55, etc. ; τὰ τέσσαρα the four simple bodies of Empedocles, Plot. 6.2.2; the four kinds of quality or four Aristotelian senses of ποιόν, Id. 6.1.10; the four cardinal principles of Epicurus (cf. τετραφάρμακος), Phld. Herc. 1251.11. (Cf. Skt. catvā´ras (acc. catúras), Lat. quattuor, Lith. keturì, etc. ; I.-E. q^uet^uor-.)

οἱ, αἱ, τέσσαρα, τά, gen. τεσσάρων, dat. τέσσαρσι, und poet. τέτρασι, Hes. frg. 47.5 Pind. Ol. 8.68, 11.69 ; att. τέτταρες, ion. τέσσερες, dor. τέττορες und τέτορες, aber Pind. hat τέσσαρες, N. 2.19, 3.74, äol. πίσυρες ; – vier ; Hom. Il. 2.618, 18.578 und sonst, der neben der gew. auch die äol. Form πίσυρες hat (s. oben); Pind. Ol. 11.69 u. öfter ; Tragg. u. in Prosa. – Als sehr geringe Zahl gebraucht, Ar. Ach. 2. – Zuweilen wird es indeklinabel gebraucht, z.B. τέσσαρες als dat., Lobeck Phryn. 409.

τέσσαρες
(and Ion. and late -ερεν, and late accusative -εν; see WH, App., 150; M, Pr., 36, 45 f.), οἱ, αἱ, -αρα, τά, genitive, -ων,
four: Mat.24:31, Mrk.2:3, Luk.2:37, Jhn.11:17 19:23, Act.10:11, Rev.4:4, 6, al
(AS)