εος-ους (τὸ) :
      1 enfant (fils ou fille) IL. 2, 157 ; 3, 162 ; 5, 373, 535 ; PD. I. 5, 28 ; ESCHL. Sept. 203, 677 ; EUR. Ph. 321, H.f. 439 ; comme terme d’amitié, en parl. à une personne plus jeune, IL. 9, 437, 444, etc. ;
      2 petit d’un animal, IL. 8, 248, etc. ; particul. au plur. les petits, IL. 12, 222, etc. ;
      3 fig. produit, rejeton, ESCHL. Eum. 534.

➳ Dat. pl. dans Hom. τέκεσσι et τεκέεσσι.

Étym. τίκτω.

εος, τό, Ep. dat. pl. τέκεσσι Il. 5.71, al., τεκέεσσι 3.160, al. ; — poet. for τέκνον, 18.63, 24.36, al., Hes. Sc. 216, al. ; as a term of endearment from elders to their youngers, φίλον τέκος Il. 9.437, 444, etc. ; also in Alc. Supp. 10.7, Pi. I. 6 (5).30, B. 6.13, al., A. Th. 203, 677, E. HF 439, Hec. 475 (mostly lyr.). of animals, Il. 8.248; esp. in pl.
the young, 12.222, al., Ar. Pl. 292. metaph, δυσσεβίας μὲν ὕβρις τέκος A. Eu. 534 (lyr.).

εος, τό (τίκτω, τεκεῖν), poet. statt τέκνον, das Erzeugte, Geborene, das Kind ; Hom. u. Hes., wie τέκνον, auch als freundliche Anrede Aelterer an Jüngere ; Ἀλκμήνας τέκος Pind. I. 5.30, u. folgde Dichter. – Wie τέκνον auch von Tieren, das Junge, Il. 8.248, 12.222, 16.265, 17.133 ; übertr., δυσσεβίας μὲν ὕβρις τέκος Aesch. Eum. 506.