εος-ους (τὸ) [ᾰ] stupeur, OD. 21, 122 ; 23, 93 ; 24, 455, etc. ; HH. 6, 37 (seul. au nom.).

Étym. τέθηπα.

ου (ὁ) [ᾰ]
      1 funérailles, sépulture, particul. cérémonies (jeux ou repas) funèbres, IL. 23, 619 ; OD. 4, 547, etc. ; ESCHL. Sept. 1046 ; SOPH. Ant. 203, etc. ; THC. 2, 47, etc. ; δαινύναι τάφον, IL. 23, 29 ; OD. 3, 309, donner un repas funéraire ; τελέσαι τάφον τινί, IL. 24, 660, accomplir les rites funéraires en l’honneur de qqn ; τάφου τυχεῖν, EUR. Hec. 47, obtenir les honneurs de la sépulture, etc. ;
      2 tombeau, HÉS. Sc. 477 ; HDT. 2, 136 ; ESCHL. Pers. 686, etc. ; SOPH. El. 1218, etc. ; au plur. pour le sg. HDT. 4, 127 ; ESCHL. Eum. 767 ; SOPH. O.C. 411, etc. ; ἔμψυχός τις τ. LUC. D. mort. 6, 2, un sépulcre vivant ; τ. πετραῖος, SOPH. El. 151, sépulcre de pierre, càd. enveloppe de pierre dont Niobé avait été revêtue après la mort de ses enfants.

Étym. θάπτω.

εος, τό, (< τέθηπα) astonishment, amazement, τ. δ’ ἕλε πάντας Od. 21.122, cf. 24.441; τ. δέ οἱ ἦτορ ἵκανεν 23.93; dat. τάφει Ibyc. 21.

ὁ, (< θάπτω) funeral-rites, Il. 23.619, Od. 4.547; δαινύναι τάφον to give a funeral-feast, Il. 23.29, Od. 3.309; τελέσαι τάφον Ἕκτορι δίῳ to perform the funeral-rites, Il. 24.660; so ὃν πόλις στυγεῖ, σὺ τιμήσεις τάφῳ ; A. Th. 1051; τάφῳ κτερίζειν S. Ant. 203; τάφον τινὸς θέσθαι Id. OT 1447; τ. περιστέλλειν νεκροῦ Id. Aj. 1170; τάφου τυχεῖν obtain the rites of burial, E. Hec. 47; τοιόσδε ὁ τ. ἐγένετο Th. 2.47; pl. of a single funeral, Pl. R. 414a; so of cremation, Clitarch. 32 J.
the act of performing the funeral-rites, τοῦδε τοῦ τ. φήσεις μετασχεῖν S. Ant. 534.
grave, tomb, Hes. Sc. 477, Pi. I. 8 (7).63, A. Pers. 686, Ch. 168, S. El. 1218 sq., Hdt. 2.136, Th. 1.26, etc. (never in Hom.); pl. of a single grave, S. OC 411; ὄντες ἐν τάφοις dead and buried, A. Eu. 767; μέγας γ’ ὀφθαλμὸς οἱ πατρὸς τάφοι his being dead and buried, S. OT 987; — γῦπες ἔμψυχοι τάφοι Gorg. 5a. ἔμψυχός τις τ. a ΄living skeleton΄, Luc. DMort. 6.2. = βωμός, Duris 34 J. Cypr. for φόνος, Sch. Il. 23.29.

τό, Staunen, Verwunderung ; τάφος δ' ἕλε πάντας, Od. 21.122, 24.441 ; τάφος δέ οἱ ἦτορ ἵκανεν, 23.93 ; H.h. 6.37.

ὁ, Leichenbestattung, bes. Totenmahl oder Leichenfeier, wie Il. 23.619, 680, auch αὐτὰρ ὁ τοῖσι τάφον μενοεικέα δαίνυ, 23.29 ff., einen Leichenschmaus geben, wie Od. 3.809, vgl. 4.547 ; εἰ μὲν δή μ' ἐθέλεις τελέσαι τάφον. Ἕκτορι δίῳ, Il. 24.660, vgl. 804, auf Alles gehend, was zur feierlichen Bestattung nötig ist ; vgl. auch τάφον περιστελοῦντε νεκροῦ, Soph. El. 1149, 1163, O.R. 1447 ; – das Grab selbst, der Grabhügel, Hes. Sc. 477, παρὰ πυρὰν τάφον τε, Pind. I. 7.57 ; Her. 2.136, 4.127 u. sonst, u. so gew. bei den Attikern ; τάφον γὰρ αὐτῷ καὶ κατασκαφὰς ἐγὼ μηχανήσομαι, Aesch. Spt. 1028 ; τοίγαρ ἐν ταὐτῷ τάφῳ κείσει, Ch. 881, u. öfter ; ἐπεί νιν θάνατος ἐν τάφοις ἔχει, Soph. O.R. 942 ; ἐν τάφοισι θέσθε κἀν κτερίσμασιν, O.C. 1412 ; λάϊνον ἐς τάφον, Eur. Suppl. 62, u. öfter ; u. in Prosa : τάφων καὶ τῶν ἄλλων μνημείων, Plat. Rep. III.414a ; Phaed. 81d, u. sonst, u. Sp.

τάφος, -ου, ὁ
(< θάντω), [in LXX chiefly for קֶבֶר ;]
__1. a burial (Hom., al.).
__2. a grave, tomb (Res., Hdt., al.): Mat.23:27, 29 27:61, 64 27:66 28:1, Rom.3:13' (LXX) .†
(AS)