εος-ους (τὸ) :
      1 effroi, crainte, IL. 24, 152, 181 ; ESCHL. Suppl. 736, Ag. 858 ; avec le gén. de l’objet qui cause la crainte, ESCHL. Sept. 289 ;
      2 sujet de crainte, SOPH. El. 412 ; EUR. Bacch. 1311 ; ARÉT. Caus. m. diut. 1, 6 ; PLUT. M. 666 b ;
      3 respect, ESCHL. Pers. 696.

Étym. pré-grec.

εος, τό, alarm, terror, Il. 24.152, S. OT 296, etc. ; περίφοβόν μ’ ἔχει τ. A. Supp. 736 (lyr.); ἐν χρόνῳ ἀποφθίνει τὸ τ. Id. Ag. 858; ἀμφὶ τάρβει Id. Ch. 547; ζωπυροῦσι τ. folld. by acc. of persons feared (cf. δέος 1), Id. Th. 290 (lyr.).
awe, reverence, τινος for one, Id. Pers. 696 (lyr.).
an object of alarm, a fear or alarm, ἔχεις τι θάρσος τοῦδε τοῦ τάρβους πέρι ; S. El. 412; πόλει τάρβος ἦσθα E. Ba. 1310. — Poet. word, rare in Prose, as Aret. SD 1.6, Plu. 2.666b. (Cf. Skt. tarjati ΄threaten΄, Lat. torvus.)

εος, τό, Schrecken, Furcht ; μηδέ τί οἱ θάνατος μελέτω φρεσί, μηδέ τι τάρβος, Il. 24.152, 181 ; Aesch. Spt. 271 ; περίφοβόν μ' ἔχει τάρβος, Suppl. 736, u. öfter ; ἔχεις τι θάρσος τοῦδε τοῦ τάρβους πέρι ; Soph. El. 404 ; οὕτω δὲ τάρβους ἐς φόβον τ' ἀφικόμην, Eur. Phoen. 361. Vgl. noch über die Ableitung Plut. Superst. 3.