ου (ὁ) :
   I blé :
      1 dans l’état naturel, OD. 13, 244 ; HDT. 1, 22 ; 4, 17, etc. ; THC. 2, 19 ; 3, 1 ; 4, 1 et 2, etc. ; XÉN. An. 5, 4, 27, etc. ; σῖτον ποιεῖν, DÉM. 1048, 23, cultiver le blé (mais v. ci-dessous) ; p. suite : blé moulu, farine, d’où pain (p. opp. à la viande) OD. 9, 9 ; 12, 19 ; σῖτον ἔδειν, OD. 8, 222 ; 9, 90 ; 10, 101 ; ou ἐσθίειν, HÉS. O. 148, manger du pain ; p. opp. à ὄψον, XÉN. Mem. 3, 14, 2 ; σῖτος μεμαγμένος, THC. 4, 16, farine pétrie, càd. pain ; σῖτος ὀπτός, HDT. 2, 168, farine cuite, càd. pain ; σῖτον ποιεῖν (v. ci-dessus) XÉN. Cyr. 4, 5, 1, etc. faire du pain ;
      2 aliments solides en gén., p. opp. à la boisson, à ποτή, IL. 19, 306 ; OD. 9, 87 ; 10, 58 ; à οἶνος, IL. 9, 706, etc. ; OD. 3, 479, etc. ; à μέθυ, OD. 4, 746, etc. ; au plur. σῖτα, p. opp. à ποτά, HDT. 5, 34, 65, etc. ; p. suite, nourriture, alimentation pour les hommes, IL. 10, 163 ; OD. 16, 83, etc. ; σῖτον αἱρεῖσθαι, HDT. 7, 120, etc. prendre de la nourriture ; cf. THC. 2, 75 ; XÉN. Cyr. 4, 2, 41, etc. ; particul. subsistances militaires (cf. σιτηρέσιον) THC. 2, 6 ; 4, 26 ; 5, 47 ; XÉN. An. 7, 1, 41 ; pour les animaux, en parl. de fourrage, HÉS. O. 602 ; EUR. H.f. 383 ; XÉN. Cyr. 8, 1, 38, etc. ; fig. en parl. des semences qui sont comme une nourriture pour la terre, XÉN. Œc. 17, 10 ;
      3 particul. à Athènes, pension alimentaire : σῖτον διδόναι, DÉM. 818, 6, etc. allouer une pension alimentaire ; δίκη σίτου, IS. 38, 37, procès pour demande de pension alimentaire ; σίτου δικάσασθαί τινι, DÉM. 1362, 27, intenter un procès pour demande de pension alimentaire ;
      4 à Rome, distribution de blé au peuple, ARR. Epict. 1, 10, 2 ;
   II aliments élaborés, résidu des aliments absorbés, excréments, HPC. 1143 a, 1164 f, etc.

➳ Plur. hétérog. τὰ σῖτα, HDT. 4, 128 ; 5, 34, etc. ; ATT.

Étym. inconnue.

ὁ, heterocl. pl. σῖτα, τά, Xenoph. 2.8, Hdt. 4.128, 5.34 (neut. sg. σῖτον only Delph.3(5).3 ii 19 (iv BC)) : — grain, comprehending both wheat (< πυρός) and barley (< κριθή), ἐν [Ἰθάκῃ] σ. ἀθέσφατος ἐν δέ τε οἶνος γίγνεται Od. 13.244; περὶ σίτου ἐκβολήν about the shooting of the corn into ear, Th. 4.1; τοῦ σ. ἀκμάζοντος at its ripening, Id. 2.19; πρὶν τὸν σ. ἐν ἀκμῇ εἶναι Id. 4.2; τὸν νέον σ. σὺν τῇ καλάμῃ ἀποκείμενον X. An. 5.44.27; σ. ἀληλεσμένος or -εμένος ground corn, Hdt. 7.23, Th. 4.26; σ. ἀπηλοημένος D. 42.6; σῖτον ἐσαγαγεῖν Th. 2.6, etc. ; σ. ἐπείσακτος D. 18.87; σίτου εἰσαγωγή, ἐξαγωγή, Arist. EN 1133b9, IG1². 57.35; συγκομιδή X. HG 7.5.14; ἐγδοχεία PMich. Zen. 23 (iii BC); comprehending πυρός, κριθή, ὄλυρα, and φακός, PTeb. 66.41 (ii BC); περὶ τοῦ σ. καὶ τοῦ σησάμου PMich. Zen. 43.3 (iii BC); ὁ σ. καὶ τὰ λάχανα as examples of πόα, Thphr. HP 1.3.1.
food made from grain, bread, opp. flesh-meat, σ. καὶ κρέα Od. 9.9, 12.19, cf. Hdt. 2.168; σῖτον ἔδοντες, a general epith. of men as opp. to beasts, ὅσσοι νῦν βροτοί εἰσιν ἐπὶ χθονὶ σ. ἔδ. Od. 8.222, cf. 9.89; of savages, who eat flesh only, οὐδέ τι σῖτον ἤσθιον Hes. Op. 146; of civilized men, σῖτον καὶ σπείρουσι καὶ σιτέονται Hdt. 4.17; σωρὸν σίτου κεχυμένον Id. 1.22; ἐσθίειν ἐπὶ τῷ σ. ὄψον X. Mem. 3.14.2; κάρδαμον ἔχειν ἐπὶ τῷ σ. Id. Cyr. 1.2.11; πίνειν ὕδωρ ἐπὶ τῷ σ. ib. 6.2.27, cf. Plu. Them. 29, with Id. 2.328f. in a wider sense, food, as opp. to drink, σ. ἠδὲ ποτής Od. 9.87, cf. Il. 19.306; σ. καὶ οἶνος Od. 3.479, Il. 9.706; σ. καὶ μέθυ Od. 4.746, etc. ; even of porridge (< κυκεών), 10.235; σῖτα καὶ ποτά Hdt. 5.34, X. An. 2.3.27; σ. ποιεῖν καὶ οἶνον Pl. R. 372a; ἄκμηνος σίτοιο Il. 19.163, cf. A. Fr. 182; εὐνὴ καὶ σ. Od. 20.130, cf. Il. 24.129; ὕπνον καὶ σ. αἱρεῖσθαι Th. 2.75; provisions, σῖτα ἀναιρέεσθαι Hdt. 4.128; παρέχειν σῖτα καὶ νέας Id. 7.21; παρέχειν μέχρι τριάκοντα ἡμερῶν σ. Foed. ap. Th. 5.47. rarely of beasts, fodder, Hes. Op. 604, E. HF 383 (lyr.), X. Eq. 4.1. — In the general sense of food, Prose writers prefer the dim. form σιτία, τά. in Att. Law, allowance of grain made to widows and orphans. σῖτον διδόναι, ἀποδιδόναι, D. 27.15, 28.11, Arist. Ath. 56.7. δίκην σίτου δικάσασθαι, bring an action under the Athen. Corn-law against regraters and monopolists, Is. 3.9, cf. D. 59.52.
allowance made to the Ἱππεῖς, IG1². 304.4, al.
public distribution of corn in Rome, Lat. frumentatio, τὸν ἐπὶ τοῦ σίτου ὄντα ἐν Ῥώμῃ Arr. Epict. 1.10.2.

ὁ, Weizen, übh. Getreide, Korn ; im natürlichen Zustande, σῖτον καὶ σπείρουσι καὶ σιτέονται, Her. 4.17 ; daher σίτου ἀκμάζοντος, Thuc. 2.19 ; Xen. Hell. 1.3.4 ; σίτου συγκομιδῆς οὔσης, 7.5.14, u. ähnliche Zeitbestimmungen ; περὶ τὴν τοῦ σίτου κάθαρσιν, Plat. Tim. 52e ; – zubereitet, Mehl, Brot, daher auch ganz im Allgemeinen, Kost, Nahrung, Speise, Lebensmittel, oft bei Hom. u. Hes. u. in Prosa, durchgängig von menschlicher Nahrung, daher die Menschen übh. σῖτον ἔδοντες heißen, Od. 8.222, 9.40, 10.101 ; in der Regel von Nahrungsmitteln, welche aus Getreide bereitet sind, Brot, Graupen, Mehlspeisen, im Ggstz zum Fleische, σῖτος καὶ κρέα, 9.8, 12.19, 15.334, 22.21, Hes. sagt von Menschen, die im wilden Zustande Nichts als Fleisch essen, οὐδέ τι σῖτον ἔσθιον, O. 148, doch steht es auch in weitern Sinne übh. für Speise, im Ggsz zum Tranke, σῖτος ἠδὲ ποτής, Od. 9.87, 10.58, Il. 19.306, σῖτος καὶ οἶνος, Od. 8.479, 14.46, 20.312 u. öfter, σῖτος καὶ μέθυ, 4.746, 7.265, 17.533 u. sonst ; σῖτα καὶ ποτά, Her. 5.34, 65 ; σῖτον τακτὸν καὶ μεμαγμένον, Thuc. 4.16 ; ἀληλεσμένον, 4.26 ; πώματος ἢ σίτου δόσει, Plat. Legg. IX.865b ; ὑπὸ σίτων καὶ ποτῶν, Prot. 353c ; neben οἶνος Xen. Cyr. 6.2.26 ; ποτόν, 4.2.34 ; Od. 10.235 steht es auch von dem κυκεών, einem dicken breiartigen Tranke. – Im attischen Recht nach Harp. σῖτος καλεῖται ἡ διδομένη πρόσοδος εἰς τροφὴν ταῖς γυναιξὶν ἢ τοῖς ὀρφανοῖς ; so σῖτον διδόναι, ἀποδιδόναι, Dem. 27.15, 28.11 ; also übh. Unterhalt ; σίτου δίκην δικάζεσθαι, Isae. 3.9 ; σίτου δίκην λαχεῖν τινι, Dem. 59.32 ; οἱ περὶ τὸν σῖτον ἀδικοῦντες, 24.136 u. sonst, bezieht sich auf den unter strenger Aufsicht des Staates stehenden Getreidehandel. – Die Aerzte nennen auch die Ueberbleibsel und Abgänge genossener Speisen so, die Exkremente, die auch σιτία heißen. – Der plur. σῖτα, der schon bei Her. 4.128, 5.34, 7.21 vorkommt, ist bei den Attikern die gebräuchliche Form, aber ein sing. σῖτον existiert nicht, vgl. Porson Eur. Med. 994 u. Schaefer Soph. El. 1366.

σῖτος, -ου, ὁ
[in LXX chiefly for דָּגָן ;]
wheat, corn: Mat.3:12 13:25, 29-30 Mrk.4:28, Luk.3:17 12:18 16:7 22:32, Jhn.12:24, Act.27:38, 1Co.15:37, Rev.6:6 18:13.†
σιτίοι, -ου, τό
(dimin. of σῖτος), [in LXX: Pro.30:22 (לֶחֶם)* ;]
__1. corn, grain: Act.7:12 (but see 131., § 9, 1).
__2. Mostly in pl., σιτία, bread, food, provisions (LXX, l.with, Hdt., al.).†
(AS)