σύν·αιμος, anc. att. ξύν·αιμος, ος, ον :
      1 de même sang, SOPH. El. 156, etc. ; EUR. Ph. 817, etc. ; subst. ὁ σ. SOPH. Aj. 727, 1387 ; SOPH. Ant. 198, etc. ; O.C. 1355, 1374 ; EUR. I.T. 774 ; frère ; ἡ σ. SOPH. Ant. 488, sœur ;
      2 qui concerne des parents par le sang : οἱ σ. Ps.-PHOCYL. 47 ; SOPH. O.C. 943 ; ANTH. 6, 16, 183, les parents par le sang ; νεῖκος σ. SOPH. Ant. 794, querelle entre parents de même sang ; Ζεὺς σύναιμος, SOPH. Ant. 659, Zeus protecteur de la famille.

Étym. σ. αἷμα.

ον, (< αἷμα) of common blood, kindred, γονᾷ ξ. S. El. 156 (lyr.); ξ. ὄμμα Id. Aj. 977; c. dat., μητρὶ… σύναιμος Philicus in Stud.Ital. 9.44. as Subst., kinsman, kinswoman, esp.
brother, sister, S. Ant. 198, 488; pl., kinsmen, Id. OC 943. Ζεὺς ξ. as presiding over kindred, Id. Ant. 659; νεῖκος ξ. strife between kinsmen, ib. 794 (lyr.). — Poet. word.

= συναίμων ; οἷς ὁμόθεν εἶ καὶ γονᾷ ξύναιμος, Soph. El. 153 ; oft substantivisch, Bruder, Schwester, ὁ σὸς ξύναιμος, O.C. 1357, αὐτή τε χἠ ξύναιμος, Ant. 784, Eur. I.T. 774, λέχος, Phoen. 824, auch Ζεύς als Beschützer der Blutsverwandtschaft heißt so.
Bei Ath. X.452c in einem Rätsel, σύναιμα ποιεῖν, mit Doppelsinn (Aenigm. 8 in Anth. App. 117).