σύμ·φυλος, ος, ον [φῡ]
      1 de même tribu, de même race, ARSTT. P.A. 4, 6, 3 ; BABR. 101, 3 ;
      2 p. suite, qui a de l’affinité avec, qui convient à, dat. PLUT. M. 137 b ; abs. PLUT. M. 729 b, 991 b, etc.

• Sup. -ότατος, PHILOD.

Étym. σ. φυλή.

ον, of the same stock or race with, αἱ μέλιτται καὶ τὰ σ. ζῷα ταύταις Arist. PA 682b10; οἱ σύμφυλοι his congeners, Babr. 101.3. metaph, of the same class with, βρονταί τε καὶ ἀστραπαὶ… καὶ τἆλλα ἃ δὴ τούτοις ἐστὶ σ. Arist. Mu. 394a19; cognaie, suitable, νομή, τροφή, Plu. 2.729c, 991b; τὸ σ. ib. 661e; of digested food, συμφυλοτέραν τῷ ζῴῳ γενομένην Gal. 6.303; τὰ σ. τῷ σώματι Plu. 2.137b; τὸ συμφυλότατον [τῷ ἀνθρώπῳ] Phld. Vit. p. 28 J. ; τῶν σ. ἡμῖν οἶνος Orib. Fr. 124; σ. ἡ νόησις τῷ μερισμῷ Dam. Pr. 146. συμφύλων (-φίλων cod.) χειρῶν προσαφῇ (πρὸς ἁφήν cod.) θάλποντα (translated cum quodam calidarum manuum amplexu, Cael.Aur. TP 3.22) Sor. 2.28 (dub.).

[φῡ], von demselben Stamme, verwandt ; Plat. Ax. 366a ; Arist. part.anim. 4.6 ; – auch übertr., angemessen, τὰ σύμφυλα καὶ πρόσφορα τῷ σώματι, Plut., de san. tu. p. 408.