anc. att. ξύμπλοος-ους, οος-ους, οον-ουν, qui navigue ensemble, d’où subst. ὁ σ. compagnon de traversée, HDT. 2, 115 ; 3, 41 ; XÉN. Mem. 2, 2, 12 ; PLAT. Rsp. 556 c ; avec un dat. EUR. Hel. 1207 ; ANT. 132, 2, etc. ; p. ext. compagnon qui s’associe à, gén. SOPH. Ant. 541.

Étym. συμπλέω.

ον, contr. σύμπλους, ουν, (< πλέω) sailing with one in a ship, shipmate, Hdt. 2.115, 3.41, Ephor. 27J., Plu. 2.148a; τινι E. Hel. 1207, Antipho 5.21, etc. ; σύμπλοι ἢ συστρατιῶται Pl. R. 556c; poet. of ships, ναῦς σ. εἰς ἄγρην AP 7.381 (Etrusc.), cf. 585 (Jul.). metaph, partner or comrade in a thing, πάθους S. Ant. 541.

zsgzn σύμπλους, mit zu Schiffe fahrend, Schiffsgenosse ; Her. 2.115, 3.41 ; Antiphil. 5.21 ; ἢ ξύμπλοι γιγνόμενοι ἢ ξυστρατιῶται Plat. Rep. VIII.556c ; Xen. Mem. 2.2.12 u. A.
Uebertr., Gefährte, Teilnehmer, ξύμπλουν ἐμαυτὴν τοῦ πάθους ποιουμένη Soph. Ant. 537, u. Eur.