σχοινο·τενής, ής, ές :
   I tendu comme une corde, d’où :
      1 en droite ligne, droit, HDT. 1, 189, 199 ; 7, 23 ;
      2 étendu, allongé, prolixe, PHILSTR. 747 ;
   II fait de jonc tendu, tressé de jonc, ANTH. 6, 5.

Étym. σχοῖνος, τείνω.

ές, (< τείνω) stretched out like a measuring line; hence, drawn in a straight line, διώρυχες, διέξοδοι, Hdt. 1.189, 199; σχοινοτενὲς ποιήσασθαι to draw a straight line, Id. 7.23. metaph, stretched out, prolix, ἄσματα Philostr. Her. 19.17; ἔννοιαι Eust. 946.8; of rhetorical κῶλα exceeding a certain length, Hermog. Inv. 1.5, 4.4. Adv. -τενῶς ib. 4.3.
twisted or plaited of rushes, σπυρίδες AP 6.5 (Phil.).

ές, ausgespannt wie ein Strick, eine Meßrute, dah.
1) gerade, in gerader Richtung, κατέτεινε σχοινοτενέας ὑποδέξας διώρυχας, Her. 1.189, vgl. 199 ; σχοινοτενὲς ποιήσασθαι, in gerader Linie abstecken, eine gerade Linie ziehen, 7.23 ; διέξοδοι u. ä., Sp. – Dah. = lang gedehnt, in die Länge gezogen ; auch von Sätzen, Redegliedern, Gesängen ; in diesem Sinne hat Pind. frg. 47 ein bes. fem. σχοινοτένεια gebildet.
2) wie σχοινότονος, mit Binsen bespannt, von Binsen geflochten, σπυρίδες Philp. 22 (VI.5).