(impf. ἔσφυζον, f. σφύξω, ao. ἔσφυξα) palpiter :
      1 en parl. du pouls, battre avec force, être agité ou élevé, PLAT. Phæd. 251 d ; ARSTT. H.A. 3, 19, 7 ; en gén. en parl. d’organes atteints d’inflammation, HPC. 1046 c, 1050 f ;
      2 être dans une violente agitation, THCR. Idyl. 11, 71 ; fig., joint à σφαδάζοντος καὶ πηδῶντος, LGN 9, 573 Walz.

➳ Inf. prés. dor. σφύσδειν, THCR. Idyl. l. c. ; cf. σφύττω.

Étym. inconnue.

Dor. σφύσδω, only pres. and impf. : — throb, beat violently (cf. σφυγμός), Hp. Epid. 2.5.16, 2.6.5, Judic. 33, Theoc. 11.71.
beat, of the pulse, σ. τὸ αἷμα ἐν ταῖς φλεψί Arist. HA 521a6; πηδῶσα οἷον τὰ σφύζοντα like the veins or arteries, Pl. Phdr. 251d; μέρος [ἐμβρύου] μήτε θερμὸν μήτε σφύζον Sor. 2.63. metaph of any violent motion, σφύζοντος καὶ σφαδᾴζοντος καὶ πηδῶντος Longin. Rh. p. 201 H., cf. Dam. Pr. 221; σ. ἐπὶ ταῦτα to be very eager after…, Anon. ap. Suid. prob. f.l. in Thphr. Char. 19.6.

in heftiger Bewegung, in Wallung sein, vom Blute ; heftig schlagen, sowohl vom gewaltsamern Pulsschlage bei Entzündungen, als auch von der regelmäßigen Bewegung des Blutes in den Adern ; πηδῶσα οἷον τὰ σφύζοντα, wie die Pulsadern, Plat. Phaedr. 251d. – Auch übertr., in heftiger Gemütsbewegung sein, Suid.