α, ον :
   I pron. possess. de la 3^e pers. (v. σφε-) :
      1 pron. possess. de la 3^e pers. sg. (c. ἑός) son, sa ; le sien, la sienne, HÉS. Sc. 90 ; PD. O. 9, 118 ; 13, 86, etc. ; ESCHL. Ag. 760, etc. ; ARSTT. Mund. 6, 16, etc. ;
      2 pron. possess. de la 3^e pers. pl. leur, leurs, IL. 4, 409 ; 9, 327 ; OD. 1, 274 ; 14, 91 ; THC. 3, 95 ; 7, 1, etc. ; chez les Att. d’ord. accompagné de αὐτῶν : αὐτῶν σφετέρῃσιν ἀτασθαλίῃσιν, OD. 1, 7, par leur propre folie ; touj. ainsi construit dans les inscr. att. en prose : τὰ σφέτερα αὐτῶν, CIA. 1, 15, 5 (446 av. J.C.) ; τὴν σφετέραν αὐτῶν, CIA. 1, 40, 46 (426 av. J.C.) etc. ; dans les inscr. att. en vers, qqf. seul. σφετέρας, CIA. 1, 442, 4 (432 av. J.C.) ; σφετέραν, CIA. 4 b, 446 a, 51 (408 av. J.C.) ; v. Meisterh. p. 120, § 59, 2 ; subst. οἱ σφέτεροι, THC. 6, 71 ; XÉN. Hell. 2, 4, 18, les leurs, leurs compagnons ; τὰ σφέτερα, leurs biens, leur propriété, OD. 1, 274 ; XÉN. Hell. 5, 3, 12 ; ou leurs intérêts, THC. 2, 20 ; 3, 68 ; XÉN. Hell. 7, 5, 5 ; τὸ σφέτερον, leurs propres sentiments, THC. 6, 36 ; ou leurs propres affaires, PLAT. Soph. 243 a ; ou leurs propres intérêts, ARSTT. Pol. 4, 11, 18 ; ἡ σφετέρα (s.-e. γῆ) XÉN. Ath. 2, 5, leur pays ; οἱ σφέτεροι, XÉN. Hell. 2, 4, 18, leur propre peuple ;
   II p. ext. pron. possess. :
      1 de la 1^re pers. sg. c. ἐμός, mon, ma, le mien, la mienne, THCR. Idyl. 25, 163 ; ou plur. c. ἡμέτερος, notre, le nôtre, XÉN. Cyr. 6, 1, 10 ; A.RH. 4, 1353 ; POL. 11, 4, 31 ; APP. Mithr. 5 ;
      2 de la 2^e pers. du sg. c. σός, ton, ta ; le tien, la tienne, THCR. Idyl. 22, 67 ; ou plur. c. ὑμέτερος, votre, le vôtre, HÉS. O. 2 ; ALCM. 3 ; A.RH. 4, 1327 ; ANTH. 9, 134.

Étym. σφεῖς.

α, ον, possessive Adj. of the 3rd pers. pl. σφεῖς, their own, their, Il. 17.287, Od. 1.274, al., Hes. Th. 155, Pi. P. 10.38; strengthd., αὐτῶν σφετέρῃσιν ἀτασθαλίῃσιν Od. 1.7; rare in Com., Ar. Ra. 1464, Fr. 350; in Prose the gen. ἑαυτῶν is commonly used, but σφέτερος also occurs, Th. 3.95, 7.1, IG1². 29.6, 57.46, Pl. Euthd. 304c; τὰ σ.
their own property, Th. 2.20, X. HG 5.3.12; ὅσοι τὰ σ. φρονοῦντες… περιῆσαν Th. 3.68, cf. X. HG 7.5.5; τὸν σ. (sc. φόβον) their own (fear), Th. 6.36; τὸ σ. αὐτῶν their own business, Pl. Sph. 243b; τὸ σ. αὐτῶν συμφέρον their own interest, Arist. Pol. 1296a36; ἀπὸ τῆς σ. αὐτῶν (sc. χώρας) X. Ath. 2.5, cf. IG 12(1).977.16 (Carpathos, iv BC); νόμοις χρῆσθαι τοῖς σ. αὐτῶν ib. 22.1.15; οἱ σ.
their own people, Th. 6.71, X. HG 2.4.18. also of the 3rd pers. sg., his or her own, his, her, for ἑός, ὅς, Hes. Sc. 90, Pi. O. 13.61, P. 4.83, A. Ag. 760 (lyr.), Pers. 900 (lyr.), and in later Prose, Plb. 7.14.3, etc. sts. also used of other persons; of 2nd pl., = ὑμέτερος, your own, your, Il. 9.327 (sed leg. μαρναμένοις), Hes. Op. 2, A.R. 4.1327, AP 9.134; cf. σφεῖς B. III. of 2nd dual, Alcm. 3. of 2nd sg., = σός, thine own, only in Theoc. 22.67. of 1st sg., = ἐμός, mine own, Id. 25.163. of 1st pl., = ἡμέτερος, our own, X. Cyr. 6.1.10 codd., A.R. 4.1353, Plb. 11.4.3, 11.31.6, App. Mith. 5, etc. — Cf. σφός.

1) possessives adj. der dritten Pers. plur., vom Pronomen σφεῖς, ihr, ihrig ; ἄστυ σφέτερον, Il. 17.287, 419 u. öfter ; Pind., Tragg.; u. in Prosa, περαίνουσι τὸ σφέτερον αὐτῶν ἕκαστοι, Plat. Soph. 243a, doch im Att. selten.
2) adj. der dritten Person sing., sein, seinig ; Hes. Sc. 90 ; Pind. Ol. 13.61, P. 4.83, I. 5.33 u. öfter ; Aesch. Ag. 738 ; Pol. 4.61.5. – Ungewöhnlich als adj. der zweiten Person, euer, euer eigen, statt ὑμέτερος, Hes. O. 2, Ap.Rh. 4.1327 ; vgl. Wolf proleg. p. CCXLIX ; – u. der ersten Person sing., mein, = ἐμός, Theocr. 25.163 ; – wie der zweiten Person, = σός, 22.67 ; – u. statt ἡμέτερος, unser, Pol. 2.31.6 ; s. Schneid. Xen. Cyr. 6.1.10. – Vgl. σφός.