ου (τὸ) [ᾰ]
      1 victime pour un sacrifice, EUR. Hec. 108, 119 ; Or. 842, etc. ; en prose, DÉM. 1398, 7 ; au plur. HDT. 9, 41, 45 ; ESCHL. Sept. 230 ; THC. 6, 69 ; etc. ; τὰ σφάγια ἐγίνετο καλά, HDT. 112, les victimes donnaient des signes favorables, XÉN. An. 1, 8, 15 ; ESCHL. Sept. 379 ; HDT. 9, 61 ;
      2 p. suite, sacrifice, EUR. Hec. 137 ; Or. 658, 811.

Étym. σφάγιος.

τό, victim, offering, σφάγιον ἔθετο ματέρα E. Or. 842 (lyr.); σὴν παῖδ’ Ἀχιλεῖ σ. θέσθαι Id. Hec. 109 (anap.); διδόναι τύμβῳ σ. ib. 119 (anap.); ἑαυτὰς ἔδοσαν σφάγιον τοῖς πολίταις ὑπὲρ τῆς χώρας D. 60.29; mostly in pl., σφάγια παρθένους κτανεῖν E. Ion 278; τὰ σ. ἐγίνετο καλά Hdt. 6.112, cf. A. Th. 379, X. An. 1.8.15; οὐ γάρ σφι ἐγίνετο τὰ σ. χρηστά Hdt. 9.61, cf. 62; τὰ σ. οὐ δύναται καταθύμια γενέσθαι ib. 45; τῶν σ. οὐ γινομένων (without any Adj.) not proving favourable, ib. 61; σ. ἔρδειν, τέμνειν, A. Th. 230, E. Supp. 1196; προφέρειν Th. 6.69; ἅπτεσθαι τῶν ς Antipho 5.12; τὰ σ. δέξαι, addressed to a goddess, Ar. Lys. 204. in E. also, slaughter, sacrifice, δοῦλα σφάγια Hec. 135 (anap.); σφάγια τέκνων Or. 815 (lyr.), cf. 658.

τό, gew. im plur. τὰ σφάγια, das Schlacht-, Opfertier, Opfer ; ἀνδρῶν τάδ' ἐστὶ σφάγια καὶ χρηστήρια θεοῖσιν ἔρδειν, Aesch. Spt. 212 ; Eum. 960 ; οὐ γὰρ σφάγια γίγνεται καλά, Spt. 379 ; Soph. Aj. 218 ; vgl. Her. 9.61, 62 ; Eur. oft, z.B. σὴν παῖδ' Ἀχιλλεῖ σφάγιον θέσθαι, Hec. 111 ; τέμνειν σφάγια, Suppl. 1195 ; Ar. Th. 754 ; Thuc. 6.69 ; Xen. An. 4.3.19 u. oft ; ἐπὶ τῶν σφαγίων τοὺς ὅρκους ἐδίδοσαν ἀλλήλοις, Pol. 4.17.11. – Auch wie σφαγεῖον, Schlacht-, Opfergefäß.

σφάγιον, -ου, τό
(< σφαγή), [in LXX: Amo.5:25 (זֶבַח), Eze.21:10, 15 21:28 (טֶבַח), Lev.22:23 (נְדָבָה) * ;]
a victim for slaughter: Act.7:42 (LXX).†
(AS)