anc. att. ξυνῳδός, ός, όν :
      1 qui unit son chant ou sa voix à, dat. EUR. Ph. 1518, Or. 133, Hel. 174, Suppl. 73 ; LUC. Sacr. 5 ;
      2 fig. qui s’accorde avec, dat. HDT. 5, 92 ; EUR. Med. 1007 ; AR. Av. 634 ; ARSTT. Nic. 10, 1, 4, etc. ; abs. PLAT. Phæd. 92 c ; DH. Comp. 22, etc.

Étym. σύν, ᾠδή.

(also συναοιδός E. HF 787 (lyr.)), όν, (< ᾠδή) singing or sounding in unison with, echoing or responsive to, ὄρνις… ἄχεσι σ. E. Ph. 1518 (lyr.); θρηνήμασι φίλαι ξυνῳδοί Id. Or. 133, cf. Hel. 174 (lyr.). abs., in harmony, accordant, λόγος Pl. Phd. 92c; ἦχος D.H. Comp. 22; ῥῆμα APl. 4.226 (Alc.); ὦ ξυνῳδοὶ κτύποι cj. in E. Supp. 73 (lyr.). metaph, according with, in harmony with, c. dat., Hdt. 5.92. γ΄, E. Med. 1008, etc. ; ἐμοὶ φρονῶν ξυνῳδά Ar. Av. 635 (lyr.); λόγοι σ. τοῖς ἔργοις Arist. EN 1172b5, cf. 1098b30; σ. εἰσὶν οἱ ἀστέρες τοῖς ἀποτελές μασι PMich. in Class.Phil. 22.16; ὁκόσα πεπέρει ξυνῳδά pepper and cognate substances, Aret. CA 1.10; c. gen., τὴν ὁμοείδειαν σ. τοῦ τόνου A.D. Adv. 165.23; abs., ἴσως ξυνῳδὸς τῷ χρόνῳ γενήσεται Call.Com. 2 (a) D.

mit oder zusammen singend, μουσεῖα θρηνήμασι ξυνῳδά, Eur. Hel. 173 ; übereinstimmend, ξυνῳδὰ φρονεῖν τινι, Ar. Av. 634 ; τάδ' οὐ ξυνῳδὰ τοῖσιν ἐξηγγελμένοις, Eur. Med. 1008 ; Her. 5.92.3 ; Plat. Phaed. 92c ; λόγοι συνῳδοὶ τοῖς ἔργοις, Arist. eth. 10.1.4 ; διατριβὴ συνῳδὸς τῇ φιλοσοφίᾳ, Luc. Nigr. 14.