συν·ωθέω, anc. att. ξυν·ωθέω-ῶ (f. -ωθήσω ou -ώσω, ao. συνέωσα, etc.) :
      1 tr. pousser ou presser ensemble, avec εἰς et l’acc. XÉN. Œc. 18, 8 ; PLAT. Tim. 58 b ; ARSTT. Respir. 20, 2 ; A.RH. 4, 1251 ; εἰς ταὐτόν, PLAT. Tim. 53 a, bloquer ou acculer dans le même endroit ; πρὸς ποταμόν, POL. 3, 74, 2, acculer à un fleuve ; au pass. PLAT. Tim. 59 e, 85 e ; fig. pousser à, contraindre à, avec ἐπί et l’acc. ARISTOCL. (EUS. P.E. 791 b) ;
      2 intr. se faire un chemin de force, ARSTT. Mir. 99.

force together, compress forcibly, τὰ σμικρὰ εἰς τὰ τῶν μεγάλων διάκενα Pl. Ti. 58b; τὰ ὁμοιότατα μάλιστ’ εἰς ταὐτόν ib. 53a; πρὸς τὸν πόλον ὡς εἰς στενότατον X. Oec. 18.8; τὸ πνεῦμα κατέχειν καὶ πρὸς τὴν λαγόνα συνωθεῖν Sor. 2.59; ἡ φύσις… σ. τὸ πῦον εἰς τὰς παρακειμένας χώρας Gal. 18(2).103; — Pass., συνέωσται εἰς αὑτό Pl. Ti. 59e; συνωσθεῖσα ib. 85e; εἰς μικρόν Arist. Resp. 479b24; διὰ τὸ συνωθεῖσθαι πλεῖστον ἀέρα πρὸς ἄρκτον Thphr. Vent. 2, cf. 53.
help to propel, βολήν App. Hann. 22. intr., force one΄s way in or rush in, Arist. Mir. 838b8; ἐπὶ τὸ στρατεύεσθαι Epicur. Fr. 171 (nisi leg. ὁρμῆσαι).

(ὠθέω), mit, zugleich, zusammenstoßen, -drängen ; πάλιν εἰς ταὐτόν, Plat. Tim. 53a, u. öfter in diesem Gespräch ; ξυνέωσται, 59e ; ξυνωσθεῖσα, 60e ; ξυνέωσαν ἄελλαι ἡμέας, Ap.Rh. 4.1251 ; συνωθοῖντο πρὸς τὸν ποταμόν, Pol. 3.74.2.