συν·τρίϐω, anc. att. ξυν·τρίϐω [ῑ]
      1 frotter l’un contre l’autre : πυρεῖα, LUC. V.H. 1, 32, des morceaux de bois sec pour se procurer du feu ;
      2 broyer ensemble : φάρμακα, PLUT. M. 436 b, des drogues ; fig. ποῦ συντρίϐεται τὸ πρᾶγμα ; DÉM. 142, 22, en quel point les intérêts se heurtent-ils ? où commence le conflit ? ;
      3 en gén. broyer, briser : δόρατα, XÉN. Hell. 3, 4, 14, briser des lances ; ᾠά, ARSTT. H.A. 6, 9, 3, briser des œufs ; τινὰ τῆς κεφαλῆς, AR. Pax 71 ; ISOCR. 381 b ; τῶν κρανίων, LUC. Char. 5, casser la tête de qqn ; au pass. : συντριϐόμεθα τὰς κεφάλας, LYS. 98, 7, nous avons la tête cassée ; συντετριμμένοι σκέλη, XÉN. An. 4, 7, 4, qui ont les jambes brisées ; fig. σ. τοὺς Ἀχαιούς, POL. 5, 47, 1, briser, càd. décourager les Achéens ; τὴν ἐπίνοιαν, AR. Vesp. 1050, voir briser sa création ; τὸν ἄνθρωπον, PLUT. M. 165 b, briser l’homme, en parl. de la crainte ; au pass. συντρίϐεσθαι τῇ διανοίᾳ, POL. 21, 10, 2, avoir l’esprit brisé ; τὴν καρδίαν, NT. Luc. 4, 18, avoir le cœur brisé.

rub together, σ. τὰ πυρεῖα rub dry sticks together to procure a light, Luc. VH 1.32; grind, φάρμακα (for paints) Plu. 2.436b (Pass.); κολλύριον IG 14.966 (Rome).
shatter, shiver to atoms, τοὺς χόας Cratin. 187; τὴν χύτραν Ar. Ach. 284 (troch.), Pl. Hp. Ma. 290e; τὰ σκευάρια Aeschin. 1.59; σ. [τὰς ναῦς] stave them in, by running them aground, Th. 4.11 (v. infr. 2b); τὰ δόρατα, τὴν ἀσπίδα, X. HG 3.4.14, Men. 78 (Pass.); τὰ ποτήρια Eub. 62; τὰ ᾠά Arist. HA 613b27; θύραν PTeb. 47.13 (ii BC), BGU 1855.9 (i BC); — Pass., συντριβέντων τῶν σκευῶν, of a ship, D. 18.194; τὰ συντετριμμένα σκεύη IG4²(1).121.81 (Epid., iv BC); στοὰ συντετρειμμένη ib. 12(9).906.9 (Chalcis, iii AD); [νῆες] συντετριμμέναι, opp. τελέως διεφθαρμέναι, D.S. 13.16, 17. of persons, beat to a jelly, E. Cyc. 705, etc. ; of parts of the body, crush, shiver, λίθῳ σ. τὸ μέτωπον, etc., Lys. 3.8, etc. ; — Pass., τὰ… τοῦ σώματος μέρη συντετρῖφθαι Pl. R. 611d; συντετριμμένοι σκέλη καὶ πλευράς X. An. 4.7.4; τὴν κλεῖν συνετρίβην And. 1.61; συντριβόμεθα τὰς κεφαλάς Lys. 3.18. c. gen. partis, συντρῖψαι τῆς κεφαλῆς Isoc. 18.52; — Pass., ξυντριβῆναι τῆς κεφαλῆς to have one΄s head broken (cf. κατάγνυμι fin.), Ar. Pax 71; — in Th. 4.11, φυλασσόμενοι τῶν νεῶν μὴ ξυντρίψωσιν, some take the gen. as partit., v. supr. 11.1. metaph, shatter, crush, τὴν ἐπίνοιαν Ar. V. 1050 (anap.); τὴν ἐλπίδα Demad. 12, cf. D. 10.44 (Pass.); ὅταν πέσῃ…, πλεῖστα συντρίβει καλά Men. 531.15; ὁ τρόπος συντρίβει σε Id. Epit. 561; σ. τοὺς διαβεβηκότας Plb. 5.47.1; δέος σ. τὸν ἄνθρωπον Plu. 2.165b; — Pass., PPetr. 2 p. 8 (iii BC); κινδυνεύσει συντριβῆναι τὰ πράγματα Hell. Oxy. 14.3; συντριβεὶς τῇ διανοίᾳ Plb. 21.13.2; ταῖς ἐλπίσιν D.S. 4.66; τὴν καρδίαν LXX Ps. 146 (147).3, Is. 61.1; συνετρίβη ἡ καρδία ib. Je. 23.9, cf. Ps. 50 (51).19.

[ῑ], zusammen- od. an einander reiben, z.B. πυρεῖα, die Hölzer zum Feueranmachen, Luc. V.H. 1.32 ; zerreiben, zerschlagen, zerstoßen, ἐπεί σε συντρίψω, Eur. Cycl. 701 ; συντριβῆναι τῆς κεφαλῆς, am Kopfe zerschlagen werden, Ar. Pax 71 ; auch übertr., ξυντρίβειν τὴν ἐπίνοιαν, Vesp. 1050, seine Hoffnung scheitern lassen, nach dem Schol. vom Abnutzen der Ruder hergenommen ; zerschmettern, die Schiffe, Thuc. 4.11 ; συντρίψασα τὴν χύτραν, Plat. Hipp. mai. 290e ; τὰ δὲ συντετρῖφθαι, Rep. X.611d ; συνετρίβην τὴν κλεῖν, Andoc. 1.61, ich zerschlug mir oder mir wurde zerschlagen, wie συντρίβεσθαι τὰς κεφαλάς, Lys. 3.18 ; τὰ σκευάρια, Aesch. 1.59 ; den Feind schlagen, Pol. 5.47.1 u. öfter ; καὶ κατέκλασε τὴν διάνοιαν, Plut. Timol. 7. – Im pass. übertr., in Betrübnis und Angst geraten, zerknirscht sein, Pol. 5.58.13, τῇ διανοίᾳ 21.10.2 ; vgl. Jacobs Ach.Tat. p. 859. – Sich an einander reiben, in Streit mit einander geraten ; Anstoß woran nehmen, ποῦ συντρίβεται τὸ πρᾶγμα ; woran stößt sich die Sache ? Dem. 10.44.

συν-τρίβω
[in LXX chiefly for שָׁבַר ;]
to shatter, break in pieces: Mat.12:20 (LXX), Mrk.5:4 14:3, Jhn.19:36' (LXX), Rev.2:27; of persons and parts of the body, to break, crush, bruise: Luk.9:39; figuratively, Rom.16:20.†
(AS)