ή, όν :
      1 qui concerne les associations de contribuables : τὸ συντελικόν, POL. 40, 3, 4, le corps des contribuables, litt. ceux qui paient la taxe conjointement ;
      2 achevé, accompli, EPIC. (DL. 7, 190) ; σ. χρόνος, GRAMM. le parfait ; στάσις συντελική, QUINT. 3, 6, 46, état de question relatif à un fait passé, point de fait au sujet d’un événement accompli.

Étym. συντελής.

ή, όν, belonging to (cf. συντέλεια II. 3, συντελέω III. 2), Πατρεῖς καὶ τὸ μετὰ τούτων συντελικόν Plb. 38.16.4; συντελικὰ χρυσία gold paid by a body of persons paying tax jointly, PMasp. 4.15 (vi AD); contributory, Simp. in Cat. 373.1; ὅσα σ. τῆς τροπῆς the effectively completing parts of the metaphor, Hermog. Inv. 4.10.
Gramm., τὸ σ. the aorist, Phryn. 315, Id. (?) in PLit. Lond. 183, Sch. A Il. 21.33; διάθεσις σ. prob. in A.D. Synt. 70.9; περὶ σ. ἀξιωμάτων, title (dub.sens.) of work by Chrysippus, Stoic. 2.5. Adv. κῶς Sch. All. 9.578, Sch. T Il. 1.600, Apollon.Soph. Lex. s.v. ἰών. ὁ παρακείμενος καλεῖται ἐνεστὼς σ. the perfect is called the completed present, Sch. D.T. p. 251 H., cf. Choerob. in Theod. 2.12 H. στάσις σ., = conjectura, Athenaeus ap. Quint. Inst. 3.6.47.

ή, όν, dem συντελής od. zum συντελής gehörig ; τὸ συντελικόν, Alle, welche eine gemeinschaftliche Abgabe zu entrichten haben, = συντέλεια, Pol. 40.3.4.
Bei den Gramm. χρόνος σ., tempus perfectum, auch ῥῆμα συντ. u. στάσις συντ., status facti seu praeteriti et consummati, Quint. 3.6.46.