I tr. (excepté au pf.) :
      1 faire fondre ensemble, d’où amalgamer, confondre, allier ou unir étroitement, PLAT. Tim. 43 a ; joint à συμμιγνύειν, PLUT. M. 156 d ;
      2 faire fondre, dissoudre, ARSTT. Longæv. 5, 10 ; joint à διακρίνειν, TH. C.P. 6, 13, 2 ; PLUT. M. 656 e ; fig. faire dépérir, acc. EUR. I.A. 398 ;
   II intr. (au pf. συντέτηκα et au pass. ao.1 συνετήχθην, ao.2 συνετάκην) :
      1 être fondu ensemble, être confondu ou étroitement uni avec, dat. EUR. Suppl. 1029 ; PLAT. Conv. 192 e ;
      2 se dissoudre, s’effacer, en parl. de traces de pas, XÉN. Cyn. 10, 1 ; ὑπὸ τοῦ πυρός, PLAT. Tim. 83 b, se dissoudre par l’action du feu ; fig. se consumer, dépérir : ὑπὸ λιμοῦ, HPC. V. med. 12, être consumé par la faim ; νόσῳ, EUR. Or. 34, par la maladie ; λύπαις, EUR. El. 240, par le chagrin.

fuse into one mass, [πῦρ] συντῆκον τὴν γῆν Antipho Soph. 30; weld together, ὑμᾶς σ. καὶ συμφυσῆσαι εἰς τὸ αὐτό Pl. Smp. 192d; τὰ μόρια γόμφοις σ. Id. Ti. 43a; συμμιγνύειν καὶ σ. τὰς ψυχάς Plu. 2.156c.
dissolve, liquefy, σ. καὶ διακρίνειν Thphr. CP 6.13.2; melt down, στέαρ PRev. Laws 50.17 (iii BC); consume, αὐτὰ ἑαυτά Arist. Long. 466b29. metaph, cause to waste or pine away, ἐμὲ συντήξουσι νύκτες ἡμέραι τε δακρύοις E. IA 398 (troch.); τὸν πάντα συντήκουσα δακρύοις χρόνον Id. Med. 25. Pass. συντήκομαι, aor.1 συνετήχθην, aor.2 συνετάκην [α]; intr. pf. Act. συντέτηκα : — to be fused into one mass, συγχυθέντων καὶ συντακέντων Plu. 2.395c; ᾠοῦ λέκιθος τούτοις… διὰ μέλιτος… συντακεῖσα Sor. 2.13; ἄλειμμα τὸ δι’ ἐλαίου…, συντακέντος ὀλίγου κηροῦ Id. 1.121; metaph, c. dat., become absolutely one with…, γαμέτας συντηχθεὶς αὔραις… ἀλόχοιο E. Supp. 1029 (lyr., dub.l.); κακὸς κακῷ συντέτηκε Id. Fr. 296; ἀγαθὴ γυνὴ ἀνδρὶ συντέτηκε Id. Fr. 909.3; συντακεὶς τῷ ἐρωμένῳ Pl. Smp. 192e, cf. 183e.
melt away, dissolve, disappear, [ἴχνη] οὐ ταχὺ συντήκεται X. Cyn. 8.1; σ. ὑπὸ τοῦ πυρός Pl. Ti. 83b. metaph, waste away, συντήκεσθαι ὑπὸ λιμοῦ Hp. VM 11, cf. Thphr. Od. 61 (59), Sor. 2.45, Gal. 6.76; λύπαις, νόσῳ, E. El. 240, Or. 34, cf. 283, Med. 689; πυρετοῖσι Aret. SD 1.8.

zusammenschmelzen, sowohl durch Schmelzen vereinigen, als durch Schmelzen auflösen und zerstören, u. übertr., verzehren ; τὸν πάντα συντήκουσα δακρύοις χρόνον, Eur. Med. 25 ; ἐμὲ συντήξουσι νύκτες ἡμέραι τε δακρύοις, I.A. 398 ; im pass. u. im perf. act. intr. hinschmelzen, verzehren, hinschmachten ; τί γὰρ σὸν ὄμμα χρώς τε συντέτηχ' ὅδε ; Med. 689 ; μὴ τῶν ἐμῶν ἕκατι συντήκου κακῶν, Or. 283 ; ἀγρίᾳ συντακεὶς νόσῳ, 34 ; συντηχθείς, Suppl. 1106 ; ἐθέλω ὑμᾶς συντῆξαι καὶ συμφῦσαι εἰς τὸ αὐτό, Plat. Symp. 192e ; ὅταν νέα συντακῇ σὰρξ ὑπὸ τοῦ πυρός, Tim. 83b ; u. übertr., συντακεὶς τῷ ἐρωμένῳ, Symp. 192e.