anc. att. ξυντέλεια, ας (ἡ) :
   I paiement en commun, DÉM. 306, 18 ; ARSTT. Rhet. Al. 3, 5 ; DC. 42, 6 ; d’où contribution, part de contribution personnelle, DÉM. 464, 1 ; ce qui est fourni par qqn : ἡ παρὰ τοῦ διδασκάλου σ. ARSTD. t. 2, 226, ce que fournit le maître, càd. l’instruction ;
   II à Athènes, association de citoyens pour subvenir à certaines dépenses publiques (armement d’une galère, etc.) DÉM. 261, 16 (décr.) ; 262, 8 ; p. ext. :
      1 toute association, corporation ou confédération avec trésor commun, POL. 5, 94, 1 ; DS. 5, 80 ; PLUT. Phil. c. Flam. 1 ;
      2 réunion, assemblée (de dieux), ESCHL. Sept. 251 ;
   III p. suite, action de mener à terme, d’effectuer, accomplissement, achèvement, POL. 1, 3, 3, etc. ; συντέλειαν ἔχειν, POL. 1, 4, 3, être achevé ; συντέλειαν λαμϐάνειν, POL. 4, 28, 3, prendre fin ; συντέλειαν ἐπιθεῖναι, POL. 11, 33, 7, mettre fin aux travaux ; p. suite :
      1 t. de philos. chose parvenue à son achèvement, à sa réalisation, réalité, OCELL. 2, 3 ;
      2 t. de gr. action accomplie, achevée, d’où temps marquant l’achèvement d’une action, parfait, D. PHAL. § 214.

Étym. συντελής.

ἡ, (συντελέω II) joint contribution for the public burdens, χρημάτων σ. ποιῆσαι D. 18.237; σ. φόρου D.C. 42.6; εἰς σ. ἄγειν τὰς χορηγίας, i.e. to leave the choregia to be defrayed by subscription, not by a single person, D. 20.23; μικρᾶς σ. ἑκάστῳ γιγνομένης ibid. ; πρὸς σ. χρημάτων Arist. Rh. Al. 1423b1. metaph, Pl. Lg. 905b; ἡ παρὰ τοῦ διδασκάλου σ., i.e.
instruction, Aristid. 2.226 J. = collatio, (compulsory) provision of recruits, εἰς τὴν τῶν τειρώνων σ. KeilPremerstein Dritter Bericht p. 87 (inc. loc.); συντελείας βουργαρίων… ἄνεσιν prob. in SIG 880.52 (Pizus, iii AD, cf. JRS 8.26 sqq.). at Athens, a body of citizens who contributed jointly to bear public burdens (cf. συντελής 1), Antipho Fr. 56; αἱ σ. τῶν τριηράρχων Decr. ap. D. 18.105, cf. 106. generally, company, ὦ ξυντέλεια (sc. θεῶν), of the gods, who separately were called τέλειοι, A. Th. 251, cf. Sch. ad loc. union of communities grouped together or united to a larger state, Plb. 5.94.1, D.S. 5.80, Plu. Comp. Phil. Flam. 1, Paus. 7.15.2, OGI 565.13 (Oenoanda).
the consummation of a scheme, opp. ἐπιβολή, Plb. 1.3.3, cf. 3.1.5; σ. ἐπιτεθεικὼς τοῖς ἔργοις Id. 11.33.7; σ. σχεῖν, λαμβάνειν, Id. 1.4.3, 4.28.3, cf. SIG 695.13 (Magn. Mae., ii BC), Plu. Per. 13; εἰς σ. ἐλθεῖν Plb. 2.40.6; ἡ σ. τῆς ἐπιβολῆς Id. 5.32.3; ἡ σ. τοῦ ἀγῶνος IG 7.2712.78, 82 (Acraephia); τοῦ πολέμου OGI 327.6 (Pergam., ii BC), Plb. 4.28.5; τῶν ἔργων PPetr. 3 p. 109 (iii BC); τὰν τῶν μυστηρίων καὶ τᾶν θυσιᾶν σ. IG 5(1).1390.184 (Andania, i BC); καταθύμιος λογισμῶν συντέλεια Vett.Val. 173.11; completion, end, τοῦ ἐνιαυτοῦ LXX De. 11.12; τοῦ διεληλυθότος ἔτους POxy. 1270.42 (ii AD); αἰῶνος Ev. Matt. 13.39; ποιῆσαι εἰς σ. make an end of, LXX Ez. 20.17; ἀνέβη σ. τῆς πόλεως εἰς οὐρανόν ib. Jd. 20.40; full realization, τῶν τελῶν Phld. Rh. 2.86 S.
unjust gain, LXX 1 Ki. 8.3; = κακία, Hsch. in Grammar, completed action, Demetr. Eloc. 214, A.D. Synt. 205.14, EM 472.23. = ἐντελέχεια, reality, Ocell. 2.3.

ἡ,
1) das Zusammenentrichten, -bezahlen, gemeinschaftliche Beisteuer zu öffentlichen Abgaben ; συντέλειαν ποιεῖν, eine Abgabe gemeinschaftlich entrichten, Dem. 18.237 ; bes. in Athen ein Verein von 16–60 Bürgern, die auf gemeinschaftliche Kosten ein Schiff für den Dienst des Staates ausrüsteten, vgl. Böckh Staatshaush. II p. 110, 113 ; τοὺς τριηράρχους καλεῖσθαι ἐπὶ τὴν τριήρη συνεκκαίδεκα ἐκ τῶν ἐν τοῖς λόχοις συντελειῶν, Dem. 18.106 ; vgl. οἷς ἐλάττων οὐσία ἐστὶ τῶν δέκα ταλάντων εἰς συντέλειαν συναγομένοις εἰς τὰ δέκα τάλαντα, ibid.; und so auch für andere Liturgien, εἰς συντέλειαν ἄγειν τὰς χορηγίας ὥσπερ τὰς τριηραρχίας, 20.23. Auch überhpt Gemeinschaft, z.B. der Götter, ὦ ξυντέλεια, μὴ προδῷς πυργώματα, Aesch. Spt. 233 ; – bes. aber von politischer Zusammengehörigkeit, Bezirk einer Bundesgenossenschaft, πατρική, Pol. 5.94 ; ἀφιέναι κελεύων τῆς πρὸς σφᾶς συντελείας Λακεδαιμονίους, Paus. 7.15.1, d.i. aus dem achäischen Bunde entlassen ; τὴν περιοικίδα συντέλειαν, Plut. Flamin. Kompar. 1, ist = αἱ περιοικίδες κῶμαι, Philop. 13.
2) gemeinsames Vollenden, gemeinsames Hinstreben auf ein Ziel ; οὐκ εἰδὼς αὐτῶν τὴν συντέλειαν ὅπῃ ποτὲ τῷ παντὶ ξυμβάλλεται, Plat. Legg. X.905b ; Ggstz gegen ἐπιβολή u. ἀρχή, Pol. 1.3.3, 3.1.5 ; dah. τὴν συντέλειαν ἔχειν = vollendet sein, 1.4.3 ; συντέλειαν λαμβάνει ὁ πόλεμος, er nimmt ein Ende, 4.28.3 ; συντέλειαν ἐπιθεῖναι od. ἐπιθέσθαι τοῖς ἔργοις, finem imponere, 11.33.7, 39.2.2.
Bei den Gramm. das perfectum.
3) Bei spätern Philosophen wie ἐντελέχεια, die Wirklichkeit, Realität, Ocell. Luc.

συντέλεια, -ας, ἡ
(< συντελέω), [in LXX chiefly for כָּלָה and (in Da) for קוּם ;]
__1. in cl., a joint payment or contribution for public service; hence, generally, joint action (Plat.).
__2. In late writers (Polyb., al.), consummation, completion: σ. τ. αἰῶνος, -ων (cf. Dan LXX TH Dan.12:13, al.), Mat.13:39-40, 49 24:3 28:20, Heb.9:26.†
(AS)