συν·οικίζω, anc. att. ξυν·οικίζω (f. att. -ιῶ, pf. συνῴκικα) :
   I fonder une ville, HDT. 3, 93 ;
   II faire habiter ensemble, d’où :
      1 rassembler dans une résidence (ville ou maison) acc. THC. 2, 15 ; au pass. être réuni en une ville, en un peuple, XÉN. Ath. 2, 2 ; DÉM. 425, 18, etc. ; en parl. d’une ville, être régulièrement formé, p. opp. à κατὰ κώμας οἰκίζεσθαι, THC. 1, 10 ;
      2 p. ext. unir, associer : τινά τινι ISOCR. 391 c ; PLUT. Cor. 13, une personne à une autre ; particul. donner en mariage, en parl. de la femme, HDT. 2, 121 ; EUR. H.f. 68 ; PLAT. Rsp. 546 d, etc. ; rar. en parl. du mari, POL. 16, 13, 1 ; fig. : τινὶ τὸν λιμόν, ALCIPHR. 1, 20, réduire qqn à la famine, affamer qqn ;
      3 relever une ville détruite, EUR. Hec. 1139 ;
      4 concourir à la fondation d’une colonie, THC. 1, 24 ; 6, 5.

fut. Att. -ιῶ D.S. 2.6; pf. -ῴκικα Str. 12.3.10 : — make to live with, Isoc. 19.34, dub.l. in Ps.-Epich. 298; σ. τινὶ τὴν θυγατέρα to give him one΄s daughter in marriage, Hdt. 2.121. ζ΄, cf. PEnteux. 22.8 (iii BC), D.S. 2.6; σ. νύμφας νυμφίοις Pl. R. 546d, cf. Sph. 242d; ἐμὲ… εὐνὴν Ἡρακλεῖ συνοικίσας E. HF 68; rarely with the reverse constr., τοὺς δούλους ταῖς τῶν δεσποτῶν γυναιξὶ σ. Plb. 16.13.1.
combine or join in one city, μὴ Τροίαν ἀθροίσῃ καὶ ξυνοικίσῃ πάλιν E. Hec. 1139; unite into a city-state, ἐς τὴν νῦν πόλιν οὖσαν ξ. πάντας Th. 2.15; Θησεὺς… τὰς δώδεκα πόλεις εἰς τὸ αὐτὸ συνῴκισεν Marm. Par. 35 (cf. συνοίκια)· ξ. τὴν Λέσβον ἐς τὴν Μυτιλήνην Th. 3.2; Ἐρέτρια συνῴκισε τὰς περὶ Παλλήνην πόλεις Arist. Fr. 603; — Pass., ξυνοικισθείσης πόλεως a city having been regularly formed, opp. κατὰ κώμας οἰκίζεσθαι, Th. 1.10, cf. 2.16, 3.93; ἐκ μικρῶν πόλεων συνοικισθέντες X. Ath. 2.2; Χαλκιδέων εἰς ἓν συνῳκισμένων D. 19.263; σ. κατὰ πόλεις Isoc. 15.82; ἐκ τῶν τυχόντων ἀνθρώπων σ. Lycurg. 62.
unite in one building, PMich. Zen. 84.9 (Pass., iii BC).
join in peopling or colonizing a country, Th. 1.24; τισι Id. 6.5. generally, unite, associate, οἵῳ με δαίμων φιλοσόφῳ συνῴκισεν Theognet. 1.6; λιμὸν σ. τινί Alciphr. 1.20; ἀλλοτρίῳ δαίμονι συνοικιζομένους Plu. Cor. 13.

Einen mit einem Andern in einen Wohnort od. in ein Wohnhaus zusammenbringen, wie es Theseus mit den zerstreut wohnenden Menschen in Attika machte, Thuc. 2.15 ; οὔτε ξυνοικισθείσης πόλεως, im Ggstz von κατὰ κώμας οἰκισθείσης, 1.10, u. oft ; vgl. Dem. οὔπω Χαλκιδέων εἰς ἓν συνῳκισμένων, 19.264 ; οἰκήτορας, die Bewohner eines Landes zu einer Gemeinde vereinigen, überh. mit Andern gründen, ἔδεισα, μὴ Τροίαν ξυνοικίσῃ πάλιν, Eur. Hec. 1139 ; Thuc. 6.5 u. A.; bes. auch eine Kolonie anlegen, εἰς ἣν τὰς ἐκ τῆς χερσονήσου πόλεις συνῴκισε, wohin er als Kolonieen versetzte, DS. 19.52 ; u. wiederherstellen, Pol. 2.557, 4.25.4 ; – συνοικίζειν τὴν θυγατέρα τινί, Einem seine Tochter zur Ehe geben, Her. 2.191 ; ὅταν οἱ φύλακες συνοικίζωσι νύμφας νυμφίοις παρὰ καιρόν, Plat. Rep. VIII.546d ; vgl. Soph. 242d ; Sp., wie Pol. 10.19.6, u. öfter ; Anton. Lib. 1 ; Ael. V.H. 8.9.

1. to make to live with , [Isocrates Orator (5th/4th c.BC)]; ς. τινὶ τὴν θυγατέρα to give him one's daughter in marriage , [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)]
2. to combine in one city, unite under a capital or metropolis , ξ. πάντας (i.e. ἐς τὰς Ἀθήνας)) [Thucydides (Refs 5th c.BC)]:—;Pass., ξυνοικισθείσης πόλεως the city having been regularly formed , opp. to κατὰ κώμας οἰκίζεσθαι, [Thucydides (Refs 5th c.BC)]
3. to join in peopling or colonising a country, [Euripides (Refs 5th c.BC), Thucydides (Refs 5th c.BC)]
4. generally to unite, associate , [Plutarch (1st/2nd c.AD)] (ML)