ion. συνθεσίη, ης (ἡ) [ῑ]
      1 convention, pacte, IL. 2, 339, au pl. ; cf. A.RH. 1, 340 ; 4, 378, 1042 ; au sg. A.RH. 4, 340 ; POSIDIPP. (ATH. 412 e) ;
      2 instructions, ordres, IL. 5, 319 au pl.

Étym. συντίθημι.

ἡ, = σύνθεσις III, mostly in pl., covenant, treaty, πῇ δὴ συνθεσίαι… ; Il. 2.339, cf. A.R. 1.340, etc. ; also in sg., Id. 4.340, al., Epic. Oxy. 214r. 13; περὶ συνθεσίης for a wager, Posidipp. ap. Ath. 10.412e (καίπερ σ. codd.). οὐδ’… ἐλήθετο συνθεσιάων nor did he forget the instructions, Il. 5.319.
Medic., = continuatio, Gloss.

ἡ, Uebereinkunft, Vertrag, wie συνθήκη ; πῇ δὴ συνθεσίαι καὶ ὅρκια βήσεται ἡμῖν, Il. 2.339 ; aber οὐδ' ἐλήθετο συνθεσιάων, 5.319, ist der auf Verabredung beruhende Auftrag ; Sp. = Wette, Posidipp. bei Ath. 412e ; vgl. Lobeck Phryn. 527.