συν·εργός, anc. att. ξυν·εργός, ός, όν :
      1 qui prête son aide ou son concours : τινι, THC. 3, 63 ; XÉN. Cyr. 8, 4, 17, etc. ; rar. τινος, PLUT. Per. 31, à qqn ; abs. auxiliaire, THC. 8, 92, etc. ; d’où en mauv. part, complice, EUR. Or. 1446, Med. 395, etc. ; avec un rég. de chose : τινος, EUR. Hipp. 676, etc. qui aide à faire qqe ch., qui aide à qqe ch. ; avec double rég. σ. τινί τινος, XÉN. An. 1, 9, 21 ; PLAT. Conv. 180 e, qui aide qqn en qqe ch. ; avec une prép. : σ. πρός τι, XÉN. Mem. 4, 3, 7 ; εἴς τι, XÉN. Mem. 4, 3, 10 ; ἔν τινι, AR. Eq. 588, qui aide pour qqe ch., en vue de qqe ch. ; avec un inf. EUR. Ion 48, pour faire qqe ch. ;
      2 qui fait le même travail ou exerce la même profession, d’où collaborateur, collègue de, gén. DÉM. 385, 23.

Étym. σ. ἔργον.

όν, working together, joining or helping in work, and as Subst., ὁ, ἡ, helper, E. Or. 1446 (lyr.), Med. 396, Pl. Chrm. 173d, IPE 1². 352.37 (Chersonesus, ii BC); in bad sense, accomplice, Th. 8.92, PFay. 12.10 (ii BC), BGU 1761.8 (i BC, pl.); c. dat. pers., E. Hipp. 523, Th. 3.63, X. Cyr. 8.4.17, Pl. Smp. 180e, Men. Epit. 83; so metaph, σ. πλοῦτος… κακίᾳ Teles p. 46 H. ; distd. from συναίτιον, Gal. 19.393; rarely c. gen. pers., ἡμῶν τι σ. (unless ἡμῶν is partit.) Epicur. Nat. 98 G. ; θεοῦ 1 Ep. Cor. 3.9; c. gen. rei, taking part in a thing, σ. τείχεος helping to make it, Pi. O. 8.32; σ. τῶν ἐν τῷ κόσμῳ γινομένων Heraclit. 75; ξ. ἀδίκων ἔργων, ἀρετᾶς, helping towards them, E. Hipp. 676, Med. 845 (both lyr.); σ. τινί τινος helping a person in a thing, θρήνων ἐμοὶ (prob. for θρήνοις ἐμῶν) ξ. Id. Hel. 1112 (lyr.), cf. X. An. 1.9.21; σ. εἴς τι Id. Mem. 4.3.10, Smp. 8.38, Ep. Col. 4.11; πρός τι X. Mem. 4.3.7; πρὸς κακωδίαν Thphr. Sud. 8; πρὸς τὴν τῆς πόλεως σωτηρίαν Zeno Stoic. 1.61; ἐν μάχαις Ar. Eq. 588 (lyr.); c. inf., σ. τῷ παιδὶ μὴ ΄κπεσεῖν E. Ion 48.
Astrol., in co-operation, of planetary influence, Vett.Val. 55.15; distd. from ὑπουργός, Serapio in Cat.Cod.Astr. 8(4).226.
person of the same trade as another, fellowworkman, colleague, c. gen. pers., D. 19.144, cf. IG1². 374.87, PCair. Zen. 758.8 (iii BC), Plu. Per. 31; — in this sense some write σύνεργος, Ammon. Diff. p. 126 V., Thom.Mag. p. 339 R.

mitarbeitend, helfend, als subst. der Mitarbeiter, Gehilfe ; καλέσαντο συνεργὸν τείχεος, Pind. Ol. 8.32 ; ξυνεργὸς ἀδίκων ἔργων, Eur. Hipp. 626 ; θρήνοις ἐμοῖς, Hel. 1119 ; Ar. Eq. 586 ; Thuc. 8.92 ; Andoc. 1.15 ; τούτου τοῦ κτήματος τῇ ἀνθρωπείᾳ φύσει συνεργὸν ἀμείνω Ἕρωτος οὐκ ἄν τις ῥᾳδίως λάβοι, Plat. Symp. 212b ; μὴ χρῆσθαι τούτοις συνεργοῖς, Legg. VII.811e, u. öfter, wie Xen., πῦρ συνεργὸν πρὸς τέχνην Mem. 4.3.7 ; ὁ τούτου σ., Dem. 19.144 ; κεχρημένος αὐτῷ συνεργῷ πρὸς πολλά, Pol. 23.2.4, u. öfter. – Dieselbe Arbeit wie ein Anderer betreibend, Kunstgenosse, Mitkünstler, in welcher Bdtg Einige σύνεργος betonen, vgl. Bast epist. crit. p. 208.

συνεργός, -όν
[in LXX: 2Ma.8:7 Mac 14:5 * ;]
a fellow-worker: with genitive of person(s), Rom.16:3, 9 16:21, Php.2:25 4:3, 1Th.3:2, Rec., Phm 1 24; θεοῦ (cf. Lft., Notes, 41, 188), 1Co.3:9 (pl.), 1Th.3:2 [WH] R, mg. (R, txt., διάκονον τοῦ θ.; on the original reading, see ICC, in l); τ. χαρᾶς ὑηῶν, 2Co.1:24; τ. ἀληθείᾳ, III Jn 8; before εἰς, 2Co.8:23, Col.4:11.†
(AS)