συν·εξακολουθέω-ῶ [ᾰ]
      1 se laisser conduire par, dat. SEXT. M. 8, 333 ;
      2 suivre le parti de : τινι, POL. 3, 63, 11 ; παρά τινι, POL. 2, 7, 3, παρά τινος, POL. 2, 58, 11, de qqn ;
      3 être la conséquence de, se produire par suite de, POL. 3, 55, 3 ; 3, 109, 9 ;
      4 correspondre à, concorder avec, POL. 18, 15, 12.

follow constantly, attend everywhere, συνεξακολουθεῖ τισι ὄνειδος Plb. 2.7.3, cf. 58.11; τὸ νικᾶν σφίσι σ. Id. 3.63.11, etc. ; συνεξηκολούθει αὐτῷ ἀσέλγεια was habitual to him, Id. 36.15.4. of events, turn out in accordance with, τῇ βουλήσει τινός OGI 763.48 (Milet., ii BC); ταῖς Ῥωμαίων προθέσεσι Plb. 18.32.12; τὸ σ. τούτοις their consequences, Id. 3.55.3. in Gramm., = συνεκτρέχω III, Eust. 630.20, An.Ox. 1.97; hence Subst. συνεξακολούθησις, εως, ἡ, Eust. 630.21.

mit, zugleich herausgehen und folgen, bes. übertr., συνεξακολουθεῖ αὐτῷ ὄνειδος παρὰ τοῖς εὖ φρονοῦσι, Pol. 2.7.3, wie ἔλεος παρὰ τῶν Ἑλλήνων, 2.58.11 ; dah. τοῦτό μοι συνεξηκολούθησε, dies wurde mir zu Teil, 3.63.11 ; entsprechen, τὰ τέλη συνεξακολουθεῖ ταῖς Ῥωμαίων προθέσεσιν, 18.15.12 ; S.Emp. adv.log. 2.333.