συν·εμϐαίνω :
      1 entrer avec qqn dans, s’engager avec qqn dans, POL. 29, 3, 8 ; fig. POL. 16, 26, 6 ; LGN 9, 10 ;
      2 s’embarquer avec, dat. POL. 1, 20, 7, LUC. Nav. 15.

fut. -βήσομαι PTeb. 729.3 (ii BC) : — embark together, τινι with one, Luc. Nav. 15; συνεμβήσητε (sic) ἅμα ἡμῖν εἰς ῥώμσιν Pap. in Glotta 2.150; συνεμβάς μοι εἰς πλοῖον BGU 1817.12 (i BC); metaph, σ. τινὶ εἰς τὴν θάλατταν embark with one upon naval power, Plb. 1.20.7; εἰς πόλεμον (sc. τινι) Id. 29.3.8; εἰς ἀπέχθειαν ἅμα τινί Id. 16.26.6; ἐν πλείοσιν τῶν τῇ πόλει συμφερόντων καὶ κοινῇ τοῖς πολίταις καὶ ἰδίᾳ ἑκάστῳ σ. Supp.Epigr. 7.62.9 (Seleucia Pieria, ii BC); ἐς τὰ παρακαλούμενα ὑφ’ ὑμίων συνεμβάντες GDI 5183.18 (Crete, found at Teos, ii BC); σ. εἰς ἡρωϊκὰ μεγέθη engage in them, of a poet, Longin. 9.10, cf. 13.4.

(βαίνω), mit, zugleich, zusammen hineingehen ; τοῖς Καρχηδονίοις τὴν θάλασσαν, Pol. 1.20.7 ; εἰς τὸν πόλεμον, 29.3.8.