ή, όν :
      1 qui comprend en soi, gén. ARSTT. Mund. 6, 1 ; PLUT. M. 659 b, 946 b ; συνεκτικὰ αἴτια, SEXT. P. 3, 15 ; CLÉM. 376, 929, 931, causes qui ont leur principe en elles-mêmes p. opp. à συναίτια et à συνεργά ;
      2 qui comprend en soi plusieurs choses, compréhensif, plein de choses, SEXT. M. 5, 83 ; 7, 333 ; 11, 257 ; PHIL. 1, 223.

• Sup. -ώτατος, PHIL. l. c. ; JAMBL. V. Pyth. § 226.

Étym. συνέχω.

ή, όν, (< συνέχω) fit for holding together, ἡ τῶν ὅλων σ. αἰτία Arist. Mu. 397b9; τὸ σ. Plu. 2.735f; τὸ ἐν ἑνὶ πάντων σ. Jul. Or. 4.135c; σ. τόνος Plu. 2.946c; σ. αἴτιον, in Stoic Philos., οὗ παρόντος μένει τὸ ἀποτέλεσμα καὶ αἰρομένου αἴρεται, Stoic. 2.121, cf. 273; σ. αἰτία ib. 144; σ. αἴτιον νοσήματος Gal. 15.111; σ. δύναμις Id. 7.525, cf. 1.85, 9.2, Sor. 2.3; τὰ σ. τῶν λόγων the essence of the argument, A.D. Adv. 141.21; τὸ κώτατον δόγμα the most essential…, Ph. 1.283; -κώτατα the most essential doctrines, Iamb. VP 32.226; -κώτατον κεφάλαιον Vett.Val. 172.28; σ. τᾶς σωφροσύνας Phintys ap. Stob. 4.23.61 (Sup.); of the soul, σ. ἑαυτῆς self-maintaining, Hierocl. p. 29 A. ; v. συνακτικός I. 1.
firmly gripping, of wrestlers, Philostr. Gym. 38. Adv. -κῶς summarily, Procl. in Alc. p. 52 C., Zonar.

ή, όν,
1) mit befassend, zusammenhaltend, erhaltend ; ξηρότερα καὶ πυκνότερα καὶ συνεκτικώτερα ποιεῖν, Theophr.; dauernd, wie συνεχής, αἴτια συνεκτικά, dauernde, bleibende Ursachen, S.Emp. pyrrh. 3.15 ; τὰ κυριώτατα καὶ συνεκτικώτατα, adv.phys. 1.1.
2) kurz zusammenfassend, συνεκτικῶς, kurz gefaßt, bei den Rhetoren.