'συν·ίημι, ion. et anc. att. ξυν·ίημι (impf. συνίην et συνίειν, f. συνήσω, ao. συνῆκα, ao.2 σύνην, pf. συνεῖκα) litt. envoyer ou lancer ensemble ou l’un contre l’autre, d’où :
   I lancer à la fois : ἀμφοτέρῃς ἕνα ξ. ὀϊστόν, MUS. GRAMM. 18, lancer un seul trait sur les deux ensemble ;
   II mettre aux prises : τινὰς μάχεσθαι, IL. 1, 8 ; 7, 210, des hommes pour combattre ;
   III rapprocher de : φθέγγονθ' ὥστε θεοῖσι ξυνιέμεν, HÉS. Th. 831, ses bouches résonnaient de manière à faire parvenir le son jusqu’aux dieux, en parl. de Typhée ;
   IV rapprocher par la pensée, càd. :
      1 faire attention à, écouter, abs. IL. 15, 442 ; OD. 1, 271 ; avec un acc. de ch. : τινὸς ὄπα, IL. 2, 182 ; τινὸς ἔπος, OD. 6, 289, écouter la voix ou la parole de qqn ; avec un gén. de pers. : τινός, IL. 2, 26 ; ORACL. (HDT. 1, 47) écouter qqn ; rar. avec un gén. de chose, IL. 1, 273 ;
      2 comprendre, se rendre compte de, avec un gén. de pers. : ἀλλήλων, HDT. 4, 114 ; THC. 1, 3, etc. se comprendre les uns les autres ; avec un acc. PD. P. 3, 141 ; HDT. 3, 46 ; ESCHL. Pers. 361, Ch. 887, etc. ; SOPH. El. 1479 ; XÉN. An. 7, 6, 8, etc. ; abs. οἱ ξυνιέντες, THGN. 904, les hommes intelligents ; dans le dialogue : συνίης ; DIPH. (Com. fr. 4, 389) comprends-tu ? avec une conjonct. : ξυνίημ' ὅτι βούλει, AR. Av. 946, je comprends que tu veux ; avec un part. : οὐ συνῆκα γεγενημένος, LUC. D. deor. 2, 1, je ne m’aperçus pas que j’étais devenu, etc. ; cf. PLUT. M. 231 d, etc. ;

Moy. συνίεμαι (f. συνήσομαι, ao. συνείμην, etc.) s’entendre, s’accorder : ἀμφὶ γάμῳ, IL. 13, 381, au sujet d’un mariage.

➳ Act. prés. impér. ξυνίει, OD. 8, 241, etc., et ξύνιε, THGN. 1240 (ξυνίει Bgk) ; inf. ξυνιέμεν [ῑ] HÉS. Th. 831 et ξυνιεῖν, THGN. 565 (régul. συνιέναι, PLAT. Prot. 339) Impf. 3 sg. συνίει, XÉN. An. 7, 6, 8, et συνίη, CÉB. 3, 2, 3 ; 3 pl. épq. ξύνιεν, IL. 1, 273. Ao. poét. ἐσυνῆκα, ALC. 132 et ἐξυνῆκα, ANACR. 146 ; épq. ξυνέηκα, IL. 2, 182 ; OD. 18, 34 ; 1 pl. dor. συνήκαμες, PLUT. M. 232, etc. Ao.2 impér. ξύνες, IL. 2, 26, 63 ; 24, 133 ; PD. fr. 82 Bgk, etc. ; inf. poét. συνέμεν, PD. P. 3, 80 (régul. συνεῖναι, PLAT. Crat. 414 d). Moy. 3 sg. ao.2 ξύνετο, OD. 4, 76 ; sbj. 1 pl. συνώμεθα, IL. 13, 381.

'

also ξυνίημι, 2 sg. ξυνίης [ι] S. El. 1347, Ar. Pl. 45, (συν-) Pl. Sph. 238e; 3 sg. and pl. συνίει, συνίουσι, LXX 1 Ki. 18.15; imper. ξυνίει Od. 1.271, etc. (ξύνιε Thgn. 1240 is prob. corrupt); 3 sg. subj. συνιῇ Pl. Prt. 325c; inf. συνιέναι, Ep. -ιέμεν Hes. Th. 831; also συνιεῖν Thgn. 565, later συνίειν LXX 1 Ki. 2.10, al. ; part. ξυνιείς Ar. Lys. 1016 (lyr.), (συν-) Pl. Sph. 253b, etc. ; later συνίων LXX 1 Ki. 18.14; impf. συνίην Ach.Tat. 1.9; συνίειν (s.v.l.) Luc. DDeor. 6.2, Philops. 39; 3 sg. ξυνίει X. An. 7.6.9; 3 pl. ξυνίεσαν Th. 1.3, Ep. ξύνιεν Il. 1.273; fut. συνήσω Hdt. 9.98, Pl. Prt. 325e; aor.1 συνῆκα A. Ag. 1112, 1243, Hdt. 5.92. γ΄, Ar. Ach. 101, etc. ; Ep. ξυνέηκα Il. 1.8, al. ; ἐξυνῆκα Anacr. 146; ἐσύνηκα Alc. 131; but aor.2 imper. ξύνες, S. Tr. 868; pl. σύνετε v.l. in Ev. Marc. 7.14; part. συνείς A. Pers. 361, Hdt. 1.24, 5.92. γ’ and ηʹ ; Aeol. σύνεις Alc. Supp. 4.10; Dor. inf. συνέμεν Pi. P. 3.80; pf. συνεῖκα Plb. 5.101.2 (συνηκέναι codd., corr. Schweigh.), etc. ; Dor. 1 pl συνείκαμες Plu. 2.232d; pf. part. συνεικώς prob. l. in J. Vit. 45. — In Hom. we find of pres., only imper. ξυνίει Od. l.c. ; of impf., 3 pl. ξύνιεν for ξυνίεσαν, Il. 1.273; of aor.1, Ep. 3 sg. ξυνέηκε ; of aor.2, imper. ξύνες 2.26, al. ; of aor.2 Med., 3 sg. ξύνετο Od. 4.76; subj. 1 pl. συνώμεθα Il. 13.381; all except the last form with ξυν-, though seldom required by the verse. [As in ἵημι, the 1st syll. is short in Ep., long in Trag. and Com. ; Hes. however has συνιέμεν (l.c., metri gr.); S. ξυνιημι in a dactylic verse, El. 131; and Ar. ξυνιημι in an iamb. trim., Av. 946, cf. Philem. 123.3.] bring or set together, in hostile sense, τίς τ’ ἄρ σφωε… ἔριδι ξυνέηκε μάχεσθαι ; Il. 1.8; οὓς ἔριδος μένεϊ ξυνέηκε μάχεσθαι 7.210; but ἀμφοτέρῃς… ἕνα ξυνέηκεν ὀϊστόν shot one arrow at both together, Musae. 18. Med., come together, come to an agreement, ὄφρα… συνώμεθα… ἀμφὶ γάμῳ Il. 13.381.
send herewith, PSI 6.665.7 (iii BC). metaph, perceive, hear, freq. in Hom. (who also has Med. in this sense, ἀγορεύοντος ξύνετο Od. 4.76); ὣς φάθ΄, ὁ δὲ ξυνέηκε Il. 15.442; εἰ δ’ ἄγε νῦν ξυνίει Od. 1.271; — Constr., c. acc. rei, ξυνέηκε θεᾶς ὄπα φωνησάσης Il. 2.182; ἐμέθεν ξυνίει ἔπος Od. 6.289, cf. S. Ant. 1218, Ar. Pax 603; c. gen. pers., νῦν δ’ ἐμέθεν ξύνες ὦκα Il. 2.26; καὶ κωφοῦ συνίημι Orac ap. Hdt. 1.47; rarely c. gen. rei, μευ βουλέων ξύνιεν Il. 1.273.
to be aware of, take notice of, observe, τοῖιν Od. 18.34; τῶν δὲ σὺ μὴ ξύνιε Thgn. 1240 (sed leg. ξυνίει); c. acc., Hdt. 1.24; folld. by a relat., ξύνες δὲ τήνδ΄, ὡς… χωρεῖ S. Tr. 868 (lyr.); abs., πολλά με καὶ συνιέντα παρέρχεται Thgn. 419.
understand, ξ. ἀλλήλων understand one another΄s language, Hdt. 4.114, Th. 1.3; εὖ λέγοντος… τοῦ Δελφικοῦ γράμματος οὐ σ. Pl. Alc. 1.132c, cf. Lg. 791e; freq. c. acc. rei only, Pi. P. 3.80, A. Pers. 361, Hdt. 3.46, Ar. Pl. 45, etc. ; ξυνῆκα τοὔπος ἐξ αἰνιγμάτων A. Ch. 887, cf. Ag. 1243, S. El. 1479; ξ. δὲ αὐτὸς Ἑλληνιστὶ τὰ πλεῖστα X. An. 7.6.9; δι’ ἑρμηνέων ξ. τι Id. Cyr. 1.6.2; συνιέντες τὰ ναυτικά Id. HG 1.6.4; abs., τοῖς ξυνιεῖσιν to the intelligent, Thgn. 904; in Com. dialogue, parenthetically, συνίης ; like μανθάνεις ; Lat. tenes? Alex. 124.6, Diph. 32.13; οὐχὶ ξυνίης ; S. El. 1347; οὔπω ξυνῆκα A. Ag. 1112; also folld. by a clause, οὐ ξυνιᾶσιν ὅκως… Heraclit. 51; ξυνίημ’ ὅτι βούλει Ar. Av. 946 (ξυνῆχ’ cj. Brunck); σ. τὸ γράμμα ὃ βούλεται Pl. Prm. 128a, cf. Hdt. 9.110; also, like other Verbs of perception, c. part., ξυνιᾶσι τιμώμενοι Democr. 95; οὐ συνίης καταναλίσκων ; Plu. 2.231d; συνῆκα ἡδὺς γεγενημένος Luc. DDeor. 2.1, cf. Tim. 8.

(ἵημι), impf. oft συνΐειν, s. Jacobs Ach.Tat. p. 442 ; Hom. hat imperat. praes. ξυνίει, Od. 1.271, 6.289, 8.241, 15.391, 19.378, wofür Theogn. 1240 die zw. Form ξύνιε hat ; impf. ξύνιον, Il. 1.273, mit der v.l. ξύνιεν (d.i. = ξυνίεσαν), die Aristarch vorzog und Spitzner und Bekker aufgenommen haben ; aor. ξυνέηκε, oft, u. imperat. aor.2 ξύνες, Il. 2.26, 24.133 ; vom aor.2 med. ξύνετο, Od. 4.76, u. conj. συνώμεθα, Il. 13.381 ; der inf. praes. lautet bei Hes. Th. 831 συνῑέμεν ; bei Theogn. 563 συνιεῖν ; inf. aor.2 bei Pind. P. 3.80 συνέμεν ; impf. συνίευν I. 7.31 ; praes. συνιοῦσι, für συνιᾶσι, Lachm. συνίουσι, Matth. 13.13.
1) zusammenschicken, zusammenbringen, bes. im feindlichen Sinne, feindselig an einander bringen, zusammenhetzen ; τίς σφωε ἔριδι ξυνέηκε μάχεσθαι ; Il. 1.8 ; οὓς ἔριδος μένεϊ ξυνέηκε μάχεσθαι, 7.210.
2) vernehmen, hören ; νῦν ξυνίει, Od. 1.271, 15.391 ; τινός τι, σὺ δ' ὧδ' ἐμέθεν ξυνίει ἔπος, 6.289, vernimm von mir das Wort, wie ὁ δὲ ξυνέηκε θεᾶς ὄπα, Il. 2.182 ; καὶ μέν μευ βουλέων ξύνιεν, 1.273 ; vgl. εἰ τὸν αἵμονος φθόγγον συνίημι, Soph. Ant. 1203 ; auch mit bloßem gen. der Person, νῦν δ' ἐμέθεν ξύνες, Il. 2.26, wie Od. 18.34, wo es allgemeiner »wahrnehmen«, »bemerken« ist ; auch τοῦ δ' ἀγορεύοντος ξύνετο ξανθὸς Μενέλαος, 4.76 ; φθέγγονθ' ὥστε θεοῖσι συνι ἑμεν, sie ertönen so, daß sie den Göttern vernehmbar werden, Hes. Th. 831 ; Pind. vrbdt λόγων συνέμεν κορυφάν, P. 3.80 ; λόγον ὁ μὴ ξυνιείς, N. 4.31 ; οὐ ξυνεὶς δόλον Ἕλληνος ἀνδρός, Aesch. Pers. 353 ; οὔπω ξυνῆκα, Ag. 1083 ; μηχανήν, verstehen, 1226, u. öfter, wie Soph., z.B. ἦ καὶ ξυνίης καὶ λέγεις ὀρθῶς ἃ φῄς ; Ant. 399 ; Eur. συνῆκα θέσφατα, Phoen. 425, u. öfter ; auch med., τίς οὐ τάδε ξυνήσεται, Ion 694 ; συνήκατε, Ar. Ach. 101, u. öfter ; in Prosa : ἐγὼ δοκέω συνιέναι τὸ γεγονός, Her. 3.63, verstehen, wie 3.46 ; τὸν δὲ συνέντα τοῦτο, 1.24 ; sonst c. gen., συνῆκαν ἀλλήλων, 4.114 ; οὐδὲν συνήσουσι Πέρσαι τῶν ἐγὼ ὑμῶν ἐντέλλομαι, 9.98 ; ἐπειδὰν θᾶττον συνίῃ τις τὰ λεγόμενα, sobald Einer das, was gesagt wird, versteht, Plat. Prot. 325c, wie ἐπειδὰν μέλλωσισυνήσειν τὰ γεγραμμένα, ib. e ; Theaet. 184a u. öfter ; συνιέναι ταὐτὸν παντάπασι τῷ ἐπίστασθαι, Crat. 412a ; ὥς τι συνιέντες ἀλλήλων, Theaet. 196e ; τὰ μήπω φωνῆς ξυνιέντα παιδία, Legg. VII.791e, vgl. Alc.I, 132c, wo überall neben dem äußern sinnlichen Wahrnehmen auch an das innere geistige zu denken ist ; ὅσοι ἀλλήλων ξυνίεσαν, Thuc. 1.3, so viele sich verstanden, d.h. dieselbe Sprache redeten ; διὰ τὸ μηδέν πω συνεικέναι τῶν ἐν Ἰταλίᾳ γεγονότων, Pol. 5.101.2 ; συνιέναι ἁπάντων καίτοι μὴ ἐπακούοντα τῶν ᾀδομένων, Luc. salt. 64 ; δοκεῖς συνεῖναι πεπειραμένος, Prom. 6 ; συνεὶς ὁ Βροῦτος τὸ πεπρωμένον, Plut. Caes. 69.
3) med. sich worüber vereinigen, verständigen, worüber unter sich übereinkommen, ὄφρα συνώμεθα ἀμφὶ γάμῳ, Il. 13.381.

συν-ίημι and συνίω (see Bl., § 23, 7),
[in LXX chiefly for בִּין hi., שָׂכַל hi. ;]
__1. to bring or set together.
__2. Metaph., to perceive, understand: Mat.13:13-15 (LXX), Mat.13:19 15:10, Mrk.4:9 (WH, mg.), Mrk.4:12 7:14 8:17, 21 Luk.8:10, Act.7:25 28:26-27, Rom.15:21' (LXX), 2Co.10:12; with accusative of thing(s), Mat.13:23, 51, Luk.2:50 18:34 24:45; before ὅτι, Mat.16:12 17:13; before quæst. indir., Eph.5:17; ἐπὶ τ. ἄρτοις, Mrk.6:52; as subst., συνίων (ὁ σ., WH, mg.), a man of understanding, i.e. in moral and religious sense, Rom.3:11 (LXX).†
(AS)