συν·ήθης, ion. et anc. att. ξυν·ήθης, ης, neutre σύνηθες, ξύνηθες :
      1 qui a ses habitudes avec, qui vit avec ou ensemble, HÉS. Th. 230 ; p. suite, lié avec, qui a des relations d’amitié : τινί, XÉN. Cyr. 2, 3, 7 ; τινός, DS. 19, 47 ; PLUT. Num. 1, avec qqn ; abs. ami intime, familier, XÉN. Mem. 4, 8, 2 ; PLAT. Lach. 188 a, Crit. 43 a, Rsp. 375 e, etc. ; ARSTT. Nic. 4, 5, 5, etc. ;
      2 accoutumé à, habitué à, dat. PLAT. Rsp. 517 d, 797 e, etc. ; avec un inf. PLAT. Leg. 666 d ; en parl. d’animaux, ANTH. 9, 287 ;
      3 habituel, ordinaire (genre de vie, THC. 6, 18 ; coutume, SOPH. Ph. 894 ; τὸ ξύνηθες ἥσυχον, THC. 6, 34, apathie ordinaire, etc.) ; σ. πότμος, SOPH. Tr. 88, la destinée qui l’accompagne, sa destinée ; σύνηθές (ἐστι) ἐμοί avec un inf. EUR. Alc. 40, j’ai l’habitude de, etc. ; cf. ARSTT. Pol. 4, 11, 6 ; τὸ σύνηθες, XÉN. Mem. 3, 14, 6 ; PLAT. Tim. 21 b ; ARSTT. Rhet. 1, 10, 18, etc. la coutume ; τὰ συνήθη, PLUT. Num. 5, les usages, particul. les devoirs habituels, les derniers devoirs.

• Cp. ξυνηθέστερος, AND. 23, 2.

➳ Gén. pl. συνηθέων, p. contr. συνηθῶν ou συνήθων, ARCAD. 136.

Étym. σύν, ἦθος.

ες, gen. εος, contr. ους, gen. pl. συνηθέων, contr. συνηθῶν (or συνήθων, Hdn. Gr. 1.428) : — dwelling or living together, accustomed or used to each other, συνήθεες ἀλλήλῃσιν Hes. Th. 230; like each other in habits, Th. 1.71; συνήθεις καὶ γνώριμοι acquaintances, Pl. R. 375e, cf. Arist. EN 1126b25; φίλοι καὶ σ. Philem. 213.13; σ. τινί well-acquainted or intimate with one, Pl. Cri. 43a, La. 188a, Men. Pk. 258; less freq. as Subst., friend, intimate, Phld. Rh. 1.332 S., etc. ; c. gen., D.S. 19.47, Plu. Num. 1.
habituated, accustomed, τῷ σκότῳ Pl. R. 517d; σώματα πᾶσι ποτοῖς καὶ πόνοις σ. γιγνόμενα Id. Lg. 797e; of animals, χειρὶ σ., = χειροήθης, AP 9.287 (Apollonid.); abs., τὰ σύντροφα καὶ σ. those reared and bred with him, Arist. HA 629b11; οἱ σ. τόποι their wonted haunts, ib. 596b29; c. inf., σ. ᾄδειν γενόμενοι Pl. Lg. 666d. of things, habitual, customary, usual, ἔθος, πότμος, S. Ph. 894, Tr. 88; σ. ὄμμα a customary vision, Id. El. 903, cf. Hp. Aph. 2.49; δίαιτα Th. 1.6; σημεῖα τῷ γένει συνηθέστερα And. 2.26; τὸ ξ. ἥσυχον your habitual quietness, Th. 6.34; τὸ ξ. φοβερόν ib. 55; σύνηθες αἰεὶ ταῦτα βαστάζειν ἐμοί E. Alc. 40, cf. Arist. Pol. 1295b17; διὰ τὸ μὴ σ. νομοθέτῃ Pl. Lg. 739a; τὸ σ. the customary, X. Mem. 3.14.6; custom, Arist. Rh. 1369b16, al. ; τὸ τῆς ἑορτῆς σ. Pl. Ti. 21b; of language, in common use, A.D. Pron. 45.1, al. ; τὸ σ.
usage, Id. Adv. 178.28. Adv. -θως, ἔχειν τινί to be acquainted, friendly with, D. 37.26.
habitually, as is usual, σ. παρακολουθεῖν Aeschin. 2.132; ἐξαπατᾶσθαι Plu. Galb. 15.
according to common usage, opp. τοπικῶς, Sch. Th. Oxy. 853 xiii 4; ἡ σ. νοουμένη οἰκονομία as commonly conceived, Phld. Oec. p. 29 J.

ες, gen. εος, zsgzn ους, gen. plur. συνηθέων, zsgzn συνήθων, zusammenwohnend, zusammenlebend, daher an einander gewöhnt, συνήθεες ἀλλήλοισιν, Hes. Th. 230 ; gewohnt, τί τοι σύνηθες ὀρθώσει μ' ἔθος, Soph. Phil. 882 ; ὁ ξυνήθης πότμος πατρός, Trach. 88 ; σύνηθες αἰεὶ ταῦτα βαστάζειν ἐμοί, Eur. Alc. 41 ; πρὶν ἱκανῶς συνήθης γενέσθαι τῷ παρόντι σκότῳ, bevor man sich gewöhnt hat, Plat. Rep. VII.518d ; ᾐα ἐπὶ τὰς συνήθεις διατριβάς, Charm. 153a, u. öfter, wie Folgde ; πότους συνήθεις παραιτεῖσθαι, Plut. Them. 3 ; τὸ ξύνηθες, = συνήθεια, Thuc. 6.55 u. öfter ; c. inf., Pol. 1.74.9 ; der Vertraute, Bekannte, πρὸς τοὺς συνήθεις τε καὶ γνωρίμους, Plat. Rep. II.375e ; Lach. 188a u. sonst ; Xen. Cyr. 2.3.7 ; Pol. u. Sp., wie Luc. u. Plut.