συν·έργω, épq. συν·εέργω (impf. épq. συνέεργον, f. συνέρξω, ao. -εῖρξα) :
      1 ramasser, réunir, OD. 14, 72 ; unir, PLAT. Tim. 34 c ; particul. unir, par mariage, PLAT. Rsp. 461 b ;
      2 réprimer, arrêter, SOPH. Aj. 593.

➳ Pf. part. neutre poét. συνεεργμένα, ARAT. 466.

Étym. σύν, *ἔργω ; v. συνεργάθω et συνείργνυμι.

= συνείργω, pres. first in Sor. 1.117; fut. συνέρξω (v. infr.); Ep. συνεέργω, impf. συνέεργον or συνεέργαθον ; in later Att. συνείργνυμι; Att. aor. part. συνείρξας Gal. 4.495; 3 sg. aor. opt. συνείρξειε Plu. 2.398b : — shut up or enclose together, ὅσον συνεέργαθον ἄκραι enclosed between them, Il. 14.36; οὐ ξυνέρξεθ’ ὡς τάχος ; i.e.
shut the doors, S. Aj. 593; οὐδὲ τὰς hοδὼς… συνhέρξοντι Tab.Heracl. 1.133; wrap up closely, αὐτοὺς ἱματίοις Gal. l.c. restrict, limit, τὸ πλῆθος τῆς σαρκός (obesity) Sor. l.c. fasten together, [ὄϊας] συνέεργον… λύγοισι Od. 9.427; συνέεργον ὁμοῦ τρόπιν ἠδὲ καὶ ἱστόν 12.424; ζωστῆρι… συνέεργε χιτῶνα 14.72; unite, (sc. τινας) Pl. Ti. 34c; esp. as man and wife, Id. R. 461b.

att. = συνείργω, zusammensperren ; οὐ ξυνέρξεθ' ὡς τάχος, Soph. Aj. 590, Schol. ἀποκλείσετε ; überh. verbinden, συνέρξας Plat. Tim. 54c, Rep. V.461b.