συν·άχθομαι (f. -αχθεσθήσομαι, ao. συνηχθέσθην) s’affliger avec : τινι, HDT. 8, 142 ; ISOCR. 64 b, 137 b ; DÉM. 491, 10, etc. avec qqn ; τινι, XÉN. Cyr. 4, 6, 5 ; DÉM. 1340, 24 ; ἐπί τινι, XÉN. Cyr. 8, 2, 2 ; DÉM. 1248, 14 ; περί τινος, PHALAR. Ep. 85 ; ὑπέρ τινος, TH. Char. 29 ; τινός, ALCIPHR. 1, 31, de qqe ch. ; avec ἤν, XÉN. Cyr. 1, 6, 24 ; Conv. 8, 18.

fut. -αχθεσθήσομαι Aeschin. 3.242, Thphr. Char. 29.5; aor. opt. -αχθεσθείην D. 20.113, etc. : — to be troubled or grieved along with or together, condole with, c. dat. pers., πιεζευμένοισι ὑμῖν συναχθόμεθα Hdt. 8.142, cf. Isoc. 4.112, 6.103, D. 20.113, etc. ; c. dat. rei, at a thing, X. Cyr. 4.6.5, D. 58.59; ἐπί τινι X. Cyr. 8.2.2, D. 53.7; περί or ὑπέρ τινος Phalar. Ep. 85, Thphr. Char. l.c. ; also c. gen. rei, because of a thing, Alciphr. 1.31; σ. ἢν… X. Cyr. 1.6.24, Smp. 8.18.

(ἄχθομαι), sich mit od. zugleich beschweren, betrüben, mittrauern ; τινί, Her. 8.142 ; Isocr. 1.26, 4.112 ; τῇ πόλει συναχθεσθείην, Dem. Lept. 113, mit folgdm εἰ ; Folgde, wie Plut. consol. ad Apoll. Anf.