συμ·φυσάω-ῶ [φῡ]
   I au propre :
      1 souffler ensemble, ARSTT. Cæl. 3, 5, 7 ;
      2 souffler en même temps, PLUT. Sert. 17 ;
   II fig. :
      1 aspirer ensemble : εἰς ταὐτόν, PLAT. Leg. 708 d, au même but ;
      2 combiner, composer, fabriquer, au pass. AR. Eq. 468.

blow together, metaph, εἰς ταὐτὸν (< τὸ λεγόμενον) συμφυσῆσαι blow (as the saying is) together, i.e.
work together, Pl. Lg. 708d; — Pass., of the wind, blow at the same time, Plu. Sert. 17.
weld together, συντῆξαι καὶ συμφυσῆσαι εἰς τὸ αὐτό Pl. Smp. 192d; — Pass., Arist. Cael. 304a21; metaph, contrive, ταῦτ’ ἐφ’ οἷσίν ἐστι συμφυσώμενα Ar. Eq. 468 (cf. Sch.).

[φῡ], zusammenblasen ; ταῦτ' ἐφ' οἷσίν ἐστι συμφυσώμενα, Ar. Eq. 466, Schol. κατασκευαζόμενα, eigtl. vom Schmiede entlehnt, für μηχανώμενα. Uebertr., sprichwörtlich τὸ συμπνεῦσαι καὶ καθ' ἕνα εἰς ταὐτόν, τὸ λεγόμενον ξυμφυσῆσαι, Plat. Legg. IV.708d, wie wir sagen in ein Horn blasen, d.i. zusammenstimmen. – Im eigtl. Sinne von einem Winde : ἐξ ὑγρῶν πεδίων καὶ νιφοβόλων συμφυσώμενος ὀρῶν, Plut. Sertor. 17, er entsteht und bläst daher.