ή, όν :
      1 qui concerne un festin ou des convives, AR. Ach. 1142 ; PLAT. Leg. 671 c, Rsp. 398 e, etc. ;
      2 convive agréable, bon convive, AR. Vesp. 1209 ; POL. 31, 21, 8.

• Cp. -ώτερος, LUC. Ep. sat. 32 ; • Sup. -ώτατος, PLUT. M. 620 c ; LUC. Tim. 46.

Étym. συμπότης.

ή, όν, convivial, σ. πράγματα Ar. Ach. 1142; νόμοι σ. the laws of drinking-parties, enforced by the συμποσίαρχος, Pl. Lg. 671c; σ. ἁρμονίαι modes suited for drinking-songs, Id. R. 398e; σ. [μουσική] Phld. Mus. p. 82 K. ; [ἀρετή] Id. D. 3 Fr. 76; σ. διάλογοι, work by Persaeus, Ath. 4.162b; σ. προβλήματα, title of a work by Plu. (v. συμποσιακός) ὑπομνήματα σ., of a work by Persaeus, D.L. 7.1; συμποτικός a jolly fellow, Ar. V. 1209, Plb. 31.13.8; Comp. -ώτερος Luc. Ep. Sat. 32; Sup. -ώτατος Id. Tim. 46, Philostr. Im. 1.25. Adv. -κῶς Poll. 6.20.

ή, όν, zum Gaste od. zum Gastmahle gehörig, dazu sich passend ; προσμάνθανε ξυμποτικὸς εἶναι καὶ ξυνουσιαστικός, Ar. Vesp. 1208 ; συμποτικὰ τὰ πράγματα, Ach. 1107 ; νόμοι συμποτικοί, Plat. Legg. II.671c ; ἁρμονίαι, Rep. III.398e ; Folgde : ὁ σ., ein guter, unterhaltender Trinkgenoß, Gast, Pol. 31.21.8.