συμ·πνέω, souffler ou respirer avec, dat. ANTH. 7, 595 ; M. ANT. 8, 54 ; d’où fig. être animé des mêmes sentiments, être d’accord avec, dat. ESCHL. Ag. 187 ; PLAT. Leg. 708 d ; abs. DÉM. 284, 17 ; ARSTT. Pol. 5, 3, 11 ; εἴς τι, EL. N.A. 3, 44, unir ses efforts, conspirer vers un même but.

poet. συμπνείω Supp.Epigr. 7.12.11 (Susa, i BC) : — breathe together with, τινι M.Ant 8.54, AP 7.595 (Jul.); metaph, ἐμπαίοις τύχαισι συμπνέων going along with the sudden blasts of fortune, yielding or bowing to them, A. Ag. 187 (lyr.); συμπνέον τῇ ὀργῇ, gloss on ἔγχεος ζακότοιο, Sch. Pi. N. 6.90. abs., coalesce, achieve unity, Pl. Lg. 708d, Arist. Pol. 1303a26, Plu. Comp. Lyc. Num. 4; συμπνευσάντων ἡμῶν καὶ Θηβαίων D. 18.168; οἱονεὶ σ. ἐς γάμον Ael. NA 3.44.

(πνέω), zusammen wehen, übertr., bereinstimmen ; ἐμπαίοις τύχαισι συμπνέων, Aesch. Ag. 180 ; Plat. Legg. IV.708d ; συμπνεύσαντες καὶ μιᾷ γνώμῃ χρώμενοι, Pol. 30.2.8 ; οὐκέτι συμπνευσάντων ἡμῶν καὶ τῶν Θηβαίων, Dem. 18.168 ; sich vereinigen, εἴς τι, wozu, z.B. τἰς γάμον, Ael. H.A. 3.44.