συμ·μίγνυμι, anc. att. ξυμ·μίγνυμι [ῡ] (f. -μίξω, att. -μείξω, ao. συνέμιξα, pf. συμμέμιχα [ῐ]) :
   I tr. mêler ensemble ou avec, d’où :
      1 unir, accoupler, acc. AR. Av. 700 ; σ. τί τινι, PLAT. Rsp. 415 a, unir une chose à une autre ; au pass. se mêler, s’unir : τινι, EUR. Ion 1017, Cycl. 578 ; πρός τι, PLAT. Tim. 57 d, etc. à qqe ch. ;
      2 joindre, opérer la jonction de deux armées, de deux camps, etc. HDT. 4, 114 ; d’où abs. joindre ses forces, en parl. de deux armées, THC. 2, 31 ; en parl. de deux fleuves : ἐς τωὐτὸ ῥέεθρον τὸ ὕδωρ σ. HDT. 7, 124, mêler ses eaux à un autre fleuve en un seul courant ; d’où au pass. se mêler à, se déverser dans (un autre fleuve) dat. IL. 2, 753 ; HDT. 4, 48, etc. ;
      3 mettre en commun, communiquer : τί τινι, HDT. 8, 58, qqe ch. à qqn ;
      4 échanger : συμϐόλαια, PLAT. Leg. 958 c, des conventions, conclure des affaires ;
   II intr. se mêler avec, d’où :
      1 s’associer à, prendre part à, dat. PLUT. Per. 35 ;
      2 s’unir à, avoir commerce avec, dat. HH. Ven. 50, 52, 251 ; HDT. 2, 64 ; PLAT. Leg. 930 d ; au pass. HDT. 4, 114 ; PLAT. Conv. 207 b, Criti. 113 d ;
      3 se réunir à, s’unir à : πρός τινα, XÉN. Hell. 1, 3, 7 ; Cyr. 7, 4, 11, à qqn ; particul. en parl. de deux fleuves ; σ. ἀλλήλοις, DS. 2, 37, se rencontrer l’un avec l’autre ;
      4 se rencontrer avec : πρὸς ἀλλήλας, ARSTT. Meteor. 2, 1, 8, les unes avec les autres ; particul. s’aboucher pour une entrevue, un entretien : τινί, HDT. 1, 123 ; ATT. avec qqn ; διὰ λόγων σ. τινί, PLAT. Pol. 258 a, m. sign. ; abs. HDT. 2, 64 ; 4, 151, etc. ;
      5 avoir des rapports avec, être lié avec, dat. THGN. 36, 1165 ; ESCHL. Sept. 611 ; DÉM. 885, 8 ;
      6 en venir aux mains avec, dat. HDT. 1, 127 ; 6, 14 ; THC. 1, 49 ; 7, 6, etc. ; σ. τινὶ ἐς μάχην, HDT. 4, 127, m. sign. ; en parl. d’un combat naval, HDT. 1, 166 ; en parl. des vaisseaux eux-mêmes, THC. 2, 84 ; abs. THC. 8, 104 ; XÉN. An. 4, 6, 24.

➳ Impér. prés. 3 sg. συμμίγνυ, PLAT. Phil. 25 d ; fut. moy. συμμίξομαι, au sens pass. THGN. 1245 ; BACIS (HDT. 8, 77).

v. συμμείγνυμι.

[ῡ], seltener συμμιγνύω, wie συμμιγνύουσιν, συμμιγνύων, Xen. An. 4.6.24 (vgl. Krüger zur Stelle) Mem. 3.14.5 ; für συμμίγνυε Plat. Phil. 25d ist Lesart der bessern mss. συμμίγνυ (vgl. μίγνυμι u. συμμίσγω);
vermischen, vereinigen ; das activ. oft mit Auslassung des Objekts, scheinbar intransitiv, gleichbedeutend mit dem passiv.; H.h. Merc. 83 ; bes. in Liebe u. von fleischlicher Vermischung im Beischlaf, θεοὺς γυναιξί, θεὰς ἀνθρώποις, H.h. Ven. 50, 52 u. 251, wie Her. τῇ πρῶτον συνεμίχθη, 4.114 ; δούλη ἐὰν συμμίξῃ δούλῳ, Plat. Legg. XI.930b ; περὶ τὸ ξυμμιγῆναι ἀλλήλοις, Symp. 207b ; – von feindlichem Zusammentreffen, Her. 1.127, oft ; τινὶ ἐς μάχην, 4.127 ; τῇ ναυμαχίῃ, 1.166 ; ξυμμίξαντες ἐναυμάχουν, Thuc. 1.49, vgl. 2.84, 8.42 ; Xen. Cyr. 3.3.18, An. 4.6.24 u. sonst ; ὁμόσε τοῖς πολεμίοις, Cyr. 7.1.26 ; τοῖς πολεμίοις χεῖρας, 2.1.11 ; – u. allgemein, τύχᾳ νιν συνέμιξε, Pind. P. 9.72, er ließ ihn das Glück erlangen ; βοὰν αὐλῶν ἐπέων τε θέσιν συμμῖξαι πρεπόντως, Ol. 3.9 ; πῶς κεδνὰ τοῖς κακοῖσι συμμίξω ; Aesch. Ag. 634 ; ἀνοσίοισι συμμιγεὶς ἀνδράσι, Spt. 593, verkehren mit ihnen, Umgang haben ; so auch Ar. Eccl. 516 ; βιάζομαι γάμοισι Πρωτέως παιδὶ συμμῖξαι λέχος, Th. 890 ; auch Eur., σῶμα φλογμῷ πόσει συμμίξασα, Suppl. 1020 ; οὐρανὸς συμμεμιγμένος τῇ γῇ, Cycl. 574 ; συμμίξαντες τὰ στρατόπεδα, Her. 4.114 ; κοινόν τι πρῆγμα συμμῖξαί τινι, Jem. eine gemeinschaftliche Angelegenheit mitteilen, 8.58 ; ὕδατι συμμίξας καὶ συναρμόσας, Plat. Tim. 74c ; χρυσὸν ἐν τῇ γενέσει συνέμιξεν αὐτοῖς, Rep. III.415a ; u. pass., ὅταν συμμιγνύηται ἁλμυρᾷ δυνάμει, Tim. 83c ; auch συμμιγνύμενα αὐτά τε πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς ἄλληλα, 57d ; συμμιχθὲν ἐκ τριῶν, 76d ; οὐδείς, τῷ κακὸν ἐξ ἀρχῆς γενο μένῳ οὐ συνεμίχθη, Niemand ist, dem nicht von Anfang an ein Unglück beigemischt wäre, Her. 7.203 ; mit Jem. zusammenkommen, um mit ihm zu reden u. zu unterhandeln, συμμίξας τοῖσι Σαμίοισι, ἀνέπειθε, 6.23 ; ἄγγελοι συμμίξαντες Γέλωνι, 7.153 ; ἐθέλων συμμῖξαί σφι καὶ πυθέσθαι τὰς γνώμας, 8.67 ; Eur. Hel. 324 ; Θεαιτήτῳ αὐτὸς συνέμιξα χθὲς διὰ λόγων, Plat. Polit. 258a ; ὡς ἀσμένως καὶ οἰκείως ἀλλήλοις συνέμιξαν οἱ πολῖται, Menex. 243e ; auch vom Handelsverkehr u. von Geschäften, ξυμμίξαντι ξυμβόλαια μετρίως, Legg. XII.958c ; dem πλησιάζειν entsprechend, Xen. Cyr. 8.1.46 ; πρός τινα, 7.4.11, Folgde, wie Pol.

1. to mix together, commingle , [Homeric Hymns (7th/6th c.BC)]; to mix one thing with another, τί τινι [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)], attic; with accusative only, συμμίξαντες τὰ στρατόπεδα having combined them, [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)]:—;Pass., of a river, to be mingled with another river, with dative, [Iliad by Homer (8th/7th c.BC)]: to join forces , of two armies, [Thucydides (Refs 5th c.BC)]:—;metaphorically, οὐδείς [ ἐστι] τῷ κακὸν οὐ συνεμίχθη there is none who has not misery as an ingredient in his nature , [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)]; συμμιγέντων τούτων πάντων when all these things happened together , [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)]
2. to unite , θεοὺς γυναιξί [Homeric Hymns (7th/6th c.BC)]:—;Pass. to have intercourse with , with dative, [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC), Aeschulus Tragicus (6th/5th c.BC)]
3. metaphorically, ς. τινὰ τύχᾳ to make him acquainted with fortune, [Pindar (Refs 5th c.BC)]; πρῆγμα συμμῖξαί τινι to communicate a matter to another, [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)]
4. intransitive in Act. to have intercourse with, to associate or communicate with others, with dative, [Theognis Elegiacus (Refs 6th c.BC), Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)], etc.; ς. πρός τινα to join him, [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]:—;generally, to meet for conversation or traffic , [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)]; ς. τινί to converse with , [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC), Euripides (Refs 5th c.BC)]
5. in hostile sense, to meet in close fight, come to blows, engage , τινί with one, [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)], etc.
6. generally, to meet , [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)] (ML)