'συμ·ϐαίνω (impf. συνέϐαινον, f. συμϐήσομαι, ao.2 συνέϐην, pf. συμϐέϐηκα, pass. ao. συνεϐάθην, pf. συμϐέϐασμαι, v. ci-dessous) :
   I marcher ensemble, càd. :
      1 se tenir de façon que les pieds soient réunis, se tenir debout les pieds joints, p. opp. à διαϐαίνειν, XÉN. Eq. 1, 14 ; συμϐᾶσα τὼ πόδε, A. TAT. 1, 1, ayant les deux pieds rapprochés, en parl. d’une femme à cheval, p. opp. à περιϐάδην ;
      2 se réunir, se rassembler avec, dat. XÉN. Hell. 1, 2, 17 ; ἡ Κύπρις μοι συμϐέϐηκεν οὐδαμοῦ, EUR. Hel. 1007, Kypris ne s’est jamais approchée de moi, n’a rien eu à faire avec moi ; συμϐῆναι ποδί, SOPH. Aj. 1281, combattre de pied ferme ;
      3 fig. s’ajouter à, se joindre à : κακοῖς, EUR. Hel. 37, à des souffrances, les augmenter ;
   II fig. tomber d’accord : λόγοις συμϐῆναι, s’engager par des paroles. EUR. Med. 735 ; ou se déclarer d’accord avec les paroles de qqn, EUR. Andr. 233 ; particul. :
      1 se réconcilier, AR. Vesp. 867 ; σ. ἐς τὠϋτό, HDT. 1, 13, tomber d’accord ; σ. καθ' ὁμολογίαν, THC. 1, 98, m. sign. ; avec le dat. de la pers. avec laquelle on s’entend ou se réconcilie, THC. 3, 52 ; 4, 128 ; 5, 80, etc. ; ἐὰν ξυμϐῶ τί σοι, AR. Ran. 175, si je m’entends avec toi en quelque façon (sur le salaire) ; σ. πρός τινα, THC. 1, 103 ; 3, 27, s’entendre avec qqn, conclure un arrangement avec qqn ; avec l’acc. neutre de la chose sur laquelle on tombe d’accord : σ. τι, THC. 2, 5 ; 4, 22, etc. tomber d’accord sur qqe ch. ; οὐδὲν σ. THC. 5, 36, ne tomber d’accord sur rien ; au pass. ἕως ἄν τι περὶ τοῦ πλέονος ξυμϐαθῇ, THC. 4, 30, jusqu’à ce qu’une entente fût conclue sur l’affaire définitive (le point le plus important) ; avec un inf. accompagné d’un acc. ou d’un nom : ξυνέϐησαν, ἤν τις ἁλίσκηται, τοῦ λαϐόντος εἶναι δοῦλον, THC. 1, 103, ils convinrent que si qqn était pris, il serait esclave de celui qui l’aurait pris ; de même avec le nom. THC. 1, 117 ; cf. THC. 2, 4, etc. ; XÉN. Hell. 6, 2, 36 ; avec l’inf. THC. 4, 54 ; avec ὥστε et l’inf. HDT. 1, 82 ; THC. 4, 46 ;
      2 s’unir à, sympathiser avec, s’accorder avec, dat. AR. Ran. 807 ; DH. 2, 62 ;
      3 en parl. d’objets inanimés, s’adapter l’un à l’autre, en parl. de pierres, M. ANT. 5, 8 ; de talons qui s’adaptent à des traces de pas, ESCHL. Ch. 210 ; d’où, en parl. du temps, se rencontrer, tomber juste, coïncider, HDT. 1, 116 ; αὐτὸ συμϐαίνει εἰς ταύτην εἶναι πέμπτην, DÉM. 360, 5, il se trouve précisément que c’est jusque-là le 5^e jour ;
      4 s’accorder avec, répondre à, s’harmoniser avec, cadrer, être d’accord avec, dat. HDT. 2, 3 ; LYS. 113, 10 ; τὸ περὶ σὲ ἄριστον τῷ παντὶ ξυμϐαίνει, PLAT. Leg. 903 d, ton intérêt s’accorde avec le tout (avec l’intérêt du tout) ; abs. s’accorder, être en harmonie, EUR. Hel. 622 ; AR. Eq. 220 ;
      5 en parl. de sommes d’argent, faire ensemble, s’élever à, XÉN. Hell. 6, 4, 12 ; ARSTD. t. 1, 343 ;
      6 en parl. d’événements et de situations, se rencontrer par hasard, d’où en gén. arriver, survenir, avoir lieu, ESCHL. Pers. 802 ; XÉN. Cyr. 5, 5, 19 ; τῶνδε ναμέρτεια σ. SOPH. Tr. 173, la vérification de cet oracle est arrivée ; εἰ καιρὸς σ. XÉN. Hipp. 2, 5, si le moment arrive ; ἄν τι συμϐῇ, DÉM. 551, 15, si qqe ch. a lieu, càd. si un délit a été commis ; τοιαῦτα ἀφ' ὧν ἡ ἀσθένεια σ. THC. 8, 45, des choses telles que la faiblesse corporelle en est la conséquence (des plaisirs énervants) ; avec le dat. tomber en partage, échoir à, THC. 2, 15 ; XÉN. Cyr. 1, 6, 24 ; ᾧ πλεῖσται ψῆφοι συμϐαίνουσι, PLAT. Leg. 756 b, à qui la plupart des voix échoient ; σ. τινὶ τριηραρχία, DÉM. 1154, 11, le commandement de la trirème échoit à qqn ; avec un dat. suivi d’un inf. : αὐτῷ φεύγοντι Ὀλυμπιάδα ἀνελέσθαι τεθρίππῳ συνέϐη, HDT. 6, 103, comme il était en exil, il lui arriva de remporter aux jeux olympiques le prix de la course en char à quatre chevaux ; συνέϐη Γέλωνα νικᾶν, HDT. 7, 166, il arriva que Gélon fut vainqueur ; cf. THC. 1, 29, etc. ; XÉN. Ages. 5, 3 ; Hell. 7, 1, 31, etc. ; PLAT. Pol. 301 e ; avec un dat. accompagné d’un attribut : συμϐέϐηκε τῷ οἰκοδόμῳ μουσικῷ εἶναι, ARSTT. Metaph. 4, 7, il arriva que l’architecte était un habile artiste ; avec un nomin. accompagné d’un inf. : κάθαρσις εἶναι τοῦτο συμϐαίνει, PLAT. Phæd. 67 c, il arrive que c’est une purification ; avec un dat. suivi de ὥστε et l’inf. SOPH. Tr. 1152 ; avec un part. : ὀρθῶς σφι ἡ φήμη συνέϐαινε ἐλθοῦσα, HDT. 9, 101, le bruit (de la victoire remportée à Platée) se répandit, ainsi que la chose était vraie ; cf. PLAT. Leg. 682 d, 745 e, 946 c ; Ep. 328 a ; Soph. 244 d, etc. ; au part. abs. συμϐὰν δὲ ἰδεῖν, SYN. Ep. 66, comme il arriva de voir, etc. ; τὰ συμϐαίνοντα, événements, particul. circonstances accidentelles, cas imprévus, XÉN. Cyr. 1, 6, 43 ; Hell. 7, 1, 24 ; τὰ συμϐάντα, XÉN. An. 3, 1, 13, m. sign. ; τὰ συμϐεϐηκότα, ISOCR. 86 a, m. sign. ; au sg. τὸ συμϐαῖνον, POL. 2, 69, 11, etc. m. sign. ; particul. t. de philos. τὸ συμϐεϐηκός, le caractère non nécessairement attaché à un objet, qualité non essentielle, ARSTT. Metaph. 4, 2, etc. ; Top. 1, 5, etc. Joint à un adv. : σ. καλῶς, EUR. I.T. 1055 ; XÉN. Cyr. 5, 4, 14, arriver heureusement, réussir ; σ. κακῶς, XÉN. Mem. 1, 2, 63, arriver malheureusement, échouer ; abs. arriver heureusement, réussir : ἡ πεῖρα συμϐαίνει, THC. 3, 3, l’expérience réussit ; εἴ μοι ξυμϐαίνει τοῦτο, PLAT. Leg. 744 a, si la chose me réussit, p. opp. à ἀποτυγχάνω τοῦ σκοποῦ ; en parl. de prédictions, se réaliser, s’accomplir, THC. 2, 17 ; p. suite, profiter à, être d’un grand secours à, suivi de ὥστε, THC. 4, 79 ;
      7 en gén. être, exister, se trouver, PLAT. Crat. 398 b ; avec un attribut, au sens de γίγνεσθαι ou εἶναι : ᾗ τὰ μητρὸς ἔχθιστα συμϐέϐηκεν, SOPH. El. 2, à qui la conduite de la mère est échue comme la plus hostile, càd. contre qui la conduite de la mère est devenue hostile au plus haut degré ; ταῦτ' οὖν ἐπειδὴ λαμπρὰ συμϐαίνει, SOPH. Tr. 1174, comme cela donc est maintenant clair ; τοιούτου ξυμϐάντος τούτου, THC. 1, 74, cela s’étant produit ainsi ; cf. PLAT. Rsp. 329 d, Leg. 655 e, etc. ;
      8 t. de dialect. s’ensuivre, résulter, PLAT. Gorg. 459 b, 498 e ; avec une prop. inf. PLAT. Theæt. 170 c, etc.

➳ Pf. 3 pl. sync. συμϐέϐασι [ᾱ] EUR. Hel. 622 ; inf. συμϐεϐάναι, HDT. 3, 146 ; pass. ao. συνεϐάθην [ᾰ] THC. 4, 30.

'

fut. -βήσομαι Hdt. 2.3, etc. ; pf. -βέβηκα, 3 pl. -βεβᾶσι E. Hel. 622, Ion. inf. -βεβάναι Hdt. 3.146; pf. inf. Pass. -βεβάσθαι Th. 8.98; aor.2 συνέβην (v. infr.); aor.1 subj. Pass. ξυμβαθῇ Id. 4.30 : — stand with the feet together, Hp. Off. 3; διαβαίνοντες μᾶλλον ἢ συμβεβηκότες X. Eq. 1.14; συμβεβηκὼς τὼ πόδε Poll. 3.91; συμβᾶσα τὼ πόδε, opp. περιβάδην, Ach.Tat. 1.1; Παλλάδιον τοῖς ποσὶ συμβεβηκός a statue with closed feet, as in early Greek art, Apollod. 3.12.3. σ. κακοῖς to be joined to them, i.e.
increase them, E. Hel. 37.
meet, σὺν δ’ ἔβη ἐν Φιλότητι Emp. 21.8; τὸν συμβαίνοντά σοι Eup. 136 (dub.); σ. αὐτοὶ αὑτοῖς X. HG 1.2.17; ξυμβέβηκε δ’ οὐδαμοῦ has never come in my way, has had naught to do with me, E. Hel. 1007.
attack jointly, ἐπὶ Ναξίους Parth. 9.1. most freq. metaph, come to an agreement, come to terms, E. Ph. 71, etc. ; ἐπ’ ἐλάττονι σ.
agree on (i.e. to accept) less, POxy. 237 viii 11 (ii AD); c. dat., Th. 3.52, 4.128, etc. ; πρὸς ἀλλήλους ib. 61, etc. ; with neut. Adj., ἐὰν ξυμβῶ τί σοι Ar. Ra. 175; ἤν τι ξυμβαίνωσι Th. 2.5; ξ. τὰ πλείω, οὐδέν, Id. 4.117, 5.36; τἆλλα τοῖς Λακεδαιμονίοις Id. 8.98; c. inf., συνέβησαν ἐς τὠυτὸ…, τὸν δὲ βασιλεύειν Hdt. 1.13; ξ. ὑπήκοοι εἶναι Th. 1.117; ξ. ἤν τις ἁλίσκηται,… δοῦλον εἶναι ib. 103; ξ. τοῖς Πλαταιεῦσι παραδοῦναι σφᾶς αὐτούς Id. 2.4; ξ. πρὸς Νικίαν… ἐπιτρέψαι Id. 4.54; also συνέβησαν… ὥστε τριηκοσίους μαχέσασθαι Hdt. 1.82; σ. εἰς τὸ μέσον agree to a compromise, Pl. Prt. 337e; λόγοις σ., of a verbal agreement, E. Med. 737, Andr. 233; generally, make friends with, ἐκ πολέμου ξ. Ar. V. 867; ἀπὸ τοῦ ἴσου Th. 4.19; ἐπὶ τοῖς εἰρημένοις E. Ph. 590 (troch.); in pf. συμβεβάναι and Pass., of the agreement, δοκέοντες πάντα συμβεβάναι that everything had been settled, or that they had settled everything, Hdt. 3.146; ἐπὶ τούτοις ξυμβεβάσθαι Th. 8.98; ἕως ἄν τι περὶ τοῦ πλέονος ξυμβαθῇ Id. 4.30.
agree with, be on good terms with, οὐ… Ἀθηναίοισι συνέβαιν’ Αἰσχύλος Ar. Ra. 807; σ. ἑκατέρᾳ τῶν στάσεων hold with one and other of them, D.H. 2.62. of things, tally, correspond with, ὁ χρόνος ἐδόκεε τῇ ἡλικίῃ συμβαίνειν Hdt. 1.116; ἐθέλων εἰδέναι εἰ [οἱ ἐκείνων λόγοι] συμβήσονται τοῖσι λόγοισι τοῖσι ἐν Μέμφι Id. 2.3; ξυμβαίνει ταῦτα τοῖς πρὸ τοῦ Lys. 8.9; εἰς ταὐτὸ σ. τοῖς ἐμοῖς στίβοις A. Ch. 210; abs., ὅπως ἂν ἀρτίκολλα συμβαίνῃ τάδε ib. 580; χρησμοί τε συμβαίνουσι are in harmony therewith, Ar. Eq. 220, cf. S. Tr. 1164; αὐτὸ σ. εἰς ταύτην εἶναι πέμπτην five days later exactly tallies, D. 19.60; τοῦτο σ. οὐ πλέον ἢ εἰς δώδεκα comes to no more than 12, X. HG 6.4.12; αἱ πεντακόσιαι μάλιστά πως συνέβαινον δραχμαί Aristid. Or. 50 (26).94; τὸ φαρμακεύεσθαι τῷ καθαίρεσθαι εἰς ταὐτὸν σ.
comes to the same thing as…, Gal. 15.901; of ashlar-work, fit or range exactly, M.Ant 5.8.
fall to one΄s lot, c. dat. pers., μοι σ. ἆται E. IT 148 (lyr.), etc. ; ἡδοναί τινι Isoc. 15.222; τριηραρχία μοι D. 47.49; ἀτυχία Id. 57.65; εὐεργεσιῶν συμβαίνειν καιρόν Id. 20.121.
to be an attribute or characteristic of, ξυνεβεβήκει… Ἀθηναίοις τοῦτο Th. 2.15; τὰ ὀφείλοντα ταῖς ἀρίσταις συμβεβηκέναι τιτθαῖς Sor. 1.87, cf. 91, 2.6. of events, come to pass, fall out, happen, συμβαίνει δ’ οὐ τὰ μέν, τὰ δ’ οὔ A. Pers. 802; τῶνδε ναμέρτεια σ. S. Tr. 173; ἐὰν μὴ θεία τις σ. τύχη Pl. R. 592a; αἱ ἀεὶ συμβαίνουσαι τύχαι Id. Criti. 120e; εἰ καιρὸς σ. X. Eq. Mag. 2.5; χρηστόν τι σ. παρὰ θεῶν D. 1.11; τοὐναντίον συμβαίνειν πέφυκε Gal. 15.460; c. dat., ib. 67, 16.724; also euphem., ἄν τι ξυμβῇ if anything happen (i.e. any evil), D. 21.112, cf. Riv.Fil. 60.59 (ii BC); generally, occur, be found, exist, ἐν τῇ ἀρχαίᾳ ἡμετέρᾳ φωνῇ σ. τὸ ὄνομα Pl. Cra. 398b, cf. A.D. Pron. 29.15; but, mostly impers., sts. c. dat. et inf., αὐτῷ Ὀλυμπιάδα ἀνελέσθαι συνέβη Hdt. 6.103, cf. 3.50, Th. 1.1; συμβαίνει τῷ πλοίῳ ἀργεῖν PCair. Zen. 650.2 (iii BC), cf. PMich. Zen. 21.3, al. (iii BC); sts. c. acc. et inf., συνέβη Γέλωνα νικᾶν Hdt. 7.166, cf. Th. 8.25; συμβαίνει διὰ παντὸς ἡμᾶς περιφόβους εἶναι PCair. Zen. 160.6, cf. 132.5 (iii BC), PEnteux. 6.2, al. (iii BC), Gal. 15.476; σ. τῷ οἰκοδόμῳ μουσικῷ εἶναι Arist. Metaph. 1017a11; folld. by ὥστε, S. Tr. 1152, Th. 4.79, Arist. Pol. 1261a34; c. part., σ. ὄν, γιγνόμενον, λεγόμενον, Pl. Sph. 244d, Phlb. 42d, Cra. 412a. τὸ συμβεβηκός chance event, contingency, Id. Prm. 128c; τὰ συμβαίνοντα X. Cyr. 1.6.43; τὰ συμβάντα Id. An. 3.1.13; ἀπὸ τοῦ συμβαίνοντος ὁ τόπος εἴληφε τὴν προσηγορίαν Plb. 10.28.7; hence κατὰ συμβεβηκός by accident, contingently (v. infr. iv. 1); τοῦ συμβαίνοντός ἐστι it depends upon accident, easily happens, Is. 4.13. joined with Adverbs or Adiectives, turn out in a certain way, ὀρθῶς σφι ἡ φήμη συνέβαινε ἐλθοῦσα Hdt. 9.101; κακῶς, καλῶς συμβῆναι, X. Mem. 1.2.63, Cyr. 5.44.14, E. IT 1055; τὰ μητρὸς… ἔχθιστα συμβέβηκεν S. El. 262; ταῦτα… λαμπρὰ σ. Id. Tr. 1174; ξυμβεβᾶσιν οἱ λόγοι… ἀληθεῖς E. Hel. 622; ἄπιστ’ ἀληθῆ πολλὰ σ. βροτοῖς Id. Fr. 396; σ. μέγιστον κακὸν ἡ ἀδικία Pl. Grg. 479c, cf. Alc. 1.130c, Cra. 398e; δοκεῖ τὸ μαντεῖον τοὐναντίον ξυμβῆναι ἢ… Th. 2.17; τοιούτου τούτου συμβάντος Id. 1.74; συμβαίνει καὶ σοὶ (sc. ἄριστον) Pl. Lg. 903d; abs., turn out well, ἢν ξυμβῇ ἡ πεῖρα Th. 3.3; εἴ μοι σ. τοῦτο Pl. Lg. 744a. of consequences, come out, result, follow, δαπανῶντες ἐς τοιαῦτα ἀφ’ ὦν ἡ ἀσθένεια ξυμβαίνει Th. 8.45; κάλλιστον δὴ ἔργων ὑμῖν ξυμβήσεται Id. 6.33; τὰ συμβάντα, opp. ἡ προαίρεσις, D. 18.192; δηλοῦται ἐκ τοῦ συμβάντος Gal. 16.583; ἐὰν μὴ ὅτι τάχος ἀποσταλῇ τὰ ὑποζύγια, συμβήσεται τὰ μελίσσεια ἀπολέσθαι PCair. Zen. 467.8, cf. 481.2, al. (iii BC). of logical conclusions, result, follow, freq. in Pl. and Arist., Pl. Grg. 459b, etc. ; σ. ἐκ τῶν κειμένων Arist. Top. 156b38, al., cf. D. 25.73; impers., it follows, c. inf., Pl. Tht. 170c, Phd. 74a, Arist. EN 1152b25, al. ; also σ. μήτε κουφότητ’ ἔχειν μήτε βάρος, ἔπειθ’ ὅτι ἀδύνατον κινηθῆναι Arist. Cael. 270a5; also pers., συμβαίνει εἶναι or γίγνεσθαι turns out to be, i.e.
consequently or inevitably is or happens, κάθαρσις εἶναι τοῦτο σ. Pl. Phd. 67c, cf. 80b, Cra. 396a, Phlb. 55a, 64e, Prm. 134b, R. 438e; ὅσα συμβαίνει γίγνεσθαι κακὰ καὶ ὅσα συμβήσεται Id. Plt. 301e; hence συμβεβηκός (v. infr. iv. 2). in Philos., τὸ συμβεβηκός has two senses; a contingent attribute or ΄accident’ (in the modern sense), Arist. APo. 73b4, Top. 102b4, al. ; κατὰ συμβεβηκός ΄accidentally΄, opp. καθ’ αὑτό, Id. Ph. 192b22, cf. Metaph. 1052a18, Thphr. Sens. 22; opp. ἁπλῶς, Arist. APo. 71b10, al. ; opp. φύσει, Id. de An. 406a14; opp. κυρίως, πρώτως, Gal. 15.629, cf. 16.575, al. ; opp. ἄντικρυς, Id. 18(2).180.
an attribute necessarily resulting from the notion of a thing, but not entering into the definition thereof, οἷον τῷ τριγώνῳ τὸ δύο ὀρθὰς ἔχειν Arist. Metaph. 1025a31; distd. by the addition of καθ’ αὑτό, Id. APo. 83b19, al. ; in Epicurus, essential attribute, property, opp. σύμπτωμα ΄accident΄, τὰ τούτων συμπτώματα ἢ σ. Ep. 1 p. 6U., cf. Nat. 4 G., al. ; σ. ἀνθρώπου τὸ θνητὸν εἶναι Phld. Sign. 3, al. ; in the Stoics, consequence, opp. αἴτιον, Zeno Stoic. 1.25.

(βαίνω),
1) die Füße zusammenhalten, mit geschlossenen Füßen dastehen, nur im perf., daher διαβαίνοντες μᾶλλον ἢ συμβεβηκότες, Xen. Eq. 1.14 ; ἀνδριὰς συμβεβηκώς, eine Bildsäule mit zusammenstehenden, nicht getrennten Füßen.
2) zusammentreten, -kommen, hingehen, Τίρυνθι συμβέβηκεν, Soph. Trach. 1142 ; ὃν οὐδαμοῦ φῂς οὐδὲ συμβῆναι ποδί, Aj. 1260 ; bes. um sich mit Einem zu besprechen, um mit ihm zu unterhandeln ; sich aussöhnen, ἐκ τοῦ πολέμου καὶ τοῦ νείκους, Ar. Vesp. 867 ; Her. 1.13, 82 ; dah. übereinkommen, δοκέοντες πάντα συμβεβάναι, 3.146 ; πολλὰ ἐν ἀλλήλοις εἰπόντων καὶ οὐδὲν ξυμβάντων, Thuc. 5.36 ; sich aussöhnen, μετεμέλοντο ὅτι μετὰ τὰ ἐν Πύλῳ καλῶς παρασχὸν οὐ ξυνέβησαν, 5.14, dah. ξυμβήσεσθαι im Ggstz von πολεμήσειν, 5.38, 81, auch πρός τινα, 1.103 ; übereinstimmen, εἰς ταὐτὸ συμβαίνουσι τοῖς ἐμοῖς στίβοις, Aesch. Ch. 208 ; ὅπως ἂν ἀρτίκολλα συμβαίνῃ τάδε, 573 ; φανῶ δ' ἐγὼ τούτοισι συμβαίνοντ' ἴσα μαντεῖα καινά, Soph. Tr. 1154 ; λόγοις συμβάς, Eur. Med. 737, vgl. Andr. 232 ; χρησμοὶ συμβαίνουσι, Ar. Eq. 220 ; in Erfüllung gehen, von Orakeln, καὶ δοκεῖ τὸ μαντεῖον τοὐναντίον ξυμβῆναι ἢ προσεδέχοντο, Thuc. 2.17 ; Ἀθηναίοισιν οὐ συνέβαιν' Αἰσχύλος, er ging nicht mit ihnen um, od. fand keinen Gefallen an ihnen, Ar. Ran. 806 ; ἐὰν ξυμβῶ τί σοι, 175 ; im Aeußern einander entsprechen, ähneln, gleich sein, Her. 1.116, 2.3 ; vgl. M.Ant. 5.8, οὕτως γὰρ συμβαίνειν ποτὲ ἡμῖν λέγομεν, ὡς καὶ τοὺς τετραγώνους λίθους ἐν τοῖς τείχεσιν ἢ ταῖς πυραμίσι συμβαίνειν (passen) οἱ τεχνῖται λέγουσι, συναρμόζοντες ἀλλήλοις ἐν ποιᾷ συνθέσει. Bei Poll. 8.140 ist τὰ συμβαθέντα der Vertrag. – Bes. sich ereignen, zutreffen ; Aesch. Pers. 788 ; ᾗ πρῶτα μὲν τὰ μητρὸς ἔχθιστα συμβέβηκεν, Soph. El. 254 ; αἵ μοι συμβαίνουσ' ἆται, Eur. I.T. 148 ; ἴσως ἅπαντα συμβαίη καλῶς, 1055. So von Her. an häufig in Prosa, gew. c. inf., Her. 6.103, 9.101, συνέβη μοι πορεύεσθαι, es traf sich, daß ich auf der Reise war, ich war eben auf der Reise ; auch mit acc. c. inf., 7.166 u. oft ; bei Flgdn bes. vom Unglück, ἐάν τι συμβῇ, falls sich Etwas ereignen sollte, Dem. Lept. 51, ein sehr gewöhnlicher Euphemismus, um nicht zu sagen, falls es schlecht gehen sollte. Selten im guten Sinne, von Statten gehen, Fortgang haben, Thuc. 3.3, vgl. Poppo ; u. Plat. εἴ μοι συμβαίνει τοῦτο ἢ καὶ ἀποτυγχάνω τοῦ σκοποῦ, Legg. V.744a ; καλῶς συμβῆναι, Xen. Cyr. 5.4.7 ; κακῶς, Mem. 1.2.63 ; πῶς χρήσιμον ἂν ξυμβαίη ἡμῖν δουλεῦσαι, Thuc. 5.92 ; auch σκοποῦντί μοι συμβαίνει πιστεῦσαι, 1.1, ich finde mich veranlaßt zu glauben ; τὰ συμβάντα, Xen. An. 3.1.13 ; φοβοῦμαι, μή τι μεῖζον κακὸν τῇ πόλει συμβῇ, Mem. 3.5.17 ; πολέμου κακῶς συμβάντος, da er einen üblen Ausgang genommen, 1.2.63 ; oft ist es wie τυγχάνω eine Umschreibung für εἶναι, nur die Behauptung milder ausdrückend, als zufälliges Ergebnis, ἆρ' οὖν συμβαίνει μέγιστον κακὸν ἡ ἀδικία καὶ τὸ ἀδικεῖν, Plat. Gorg. 479c, u. oft, bes. mit εἶναι u. γίγνεσθαι oder ὄν u. γιγνόμενον, u. oft bei Pol.; τὸ συμβεβηκός, zufälliger Umstand, der nicht notwendig zum Wesen des Dings gehört, aber an ihm sich ereignet, eintritt, Arist. oft, vgl. Top. 1.3 ; – zusammentreffen, von Summen beim Rechnen, Dem. 19.60 ; und in der Dialektik von Schlußfolgen, die sich aus den Vordersätzen ergeben, τί ἡμῖν συμβαίνει ἐκ τῶν ὡμολογημένων, Plat. Gorg. 498 ; Theaet. 170c u. oft. Bei Arist. gewöhnlich, wenn er aus den Sätzen anderer Philosophen widerlegende Consequenzen zieht.

συμ-βαίνω
[in LXX for עָשָׂה, קָרָא, קָרָה, etc. ;]
__1. to stand with the feet together.
__2. to come together, come to terms.
__3. Of events, to come to pass, happen: with dative of person(s), Mrk.10:32, Act.3:10 20:19, 1Co.10:11, 1Pe.4:12, 2Pe.2:22; absol., τὰ σνμβεβηκότα, Luk.24:14 (cf. 1Ma.4:26); with accusative and nf., Act.21:35.†
(AS)