συγ·χώννυμι (f. συγχώσω, pf. pass. συγκέχωσμαι) [ῡ]
      1 couvrir de terre amoncelée, en parl. de choses, HDT. 1, 68 ; 4, 120, etc. ; en parl. de pers. DS. 19, 107 ; PLUT. Alex. 77 ;
      2 p. suite, combler, niveler, détruire, HDT. 7, 225 ; 8, 71 ; 9, 13, etc. ;
      3 p. ext. confondre, acc. ESCHL. Pr. 1049.

and συγχωννύω, in earlier writers pres. inf. συγχοῦν Hdt. 4.120, X. HG 3.1.18; — pf. Pass. -κέχωσμαι Hdt. 8.144 : — heap with earth, cover with a mound, bank up, [τὴν σορόν] Id. 1.68; σ. τὰς κρήνας, τὰ ὕδατα, fill them up with earth, Id. 4.120, 140, cf. X. HG 3.1.18, etc. ; also of persons, σ. τοὺς ἀποσφαγέντας εἰς τάφρους bury them, D.S. 19.107, cf. Plu. Alex. 77.
demolish, τὸ ἔρυμα Hdt. 7.225; [τὰ τείχεα καὶ τὰ οἰκήματα] Id. 9.13; τὴν ὁδόν Id. 8.71; — Pass., οἰκήματα συγκεχωσμένα ib. 144; τὰ συγχωσθέντα τῶν εὐρείπων SIG 799.7 (Cyzicus, i AD). generally, confound, κῦμα… τῶν τ’ ἄστρων διόδους A. Pr. 1049 (anap.).

[ῡ], und συγχωννύω (s. χώννυμι), ion. συγχόω, zusammen-, verschütten ; κῦμα δὲ πόντου τραχεῖ ῥοθίῳ συγχώσειεν, Aesch. Prom. 1051 ; zuschütten, σορόν, κρήνας, ὕδατα, τάφους, Her. 1.68, 4.120, 127, 140, 9.49 ; τὴν ὁδόν, 8.71, – zerstören, in Schutt verwandeln, dem Erdboden gleich machen, Her. 9.113, u. so pass., οἰκία συγκεχωσμένα, 8.144.